Portal eKAI (15 listopada 2025) relacjonuje uroczystości pogrzebowe „kardynała” Dominika Duki OP w praskiej katedrze świętych Wita, Wacława i Wojciecha. Wśród uczestników wymienia się „abp” Jana Graubnera, byłych prezydentów Czech oraz delegację słowackiego rządu. Homilia „arcybiskupa” Graubnera wychwalała zmarłego jako „nieustraszonego głosiciela prawdy”, podczas gdy przemówienie Václava Klausa podkreślało jego „otwartość na świat”. Ceremonia zakończyła się odśpiewaniem hymnu Republiki Czeskiej przed złożeniem trumny w krypcie.
Naturalistyczny spektakl zamiast katolickiego requiem
Opisane uroczystości są jawnym świadectwem całkowitego zaniku katolickiego sensu religijnego w strukturach posoborowych:
„eskadra Sił Powietrznych Republiki Czeskiej, tworząc na niebie znak krzyża”
Ten teatralny gest – przypominający raczej państwowe uroczystości świeckie niż obrzęd kościelny – demaskuje bałwochwalcze pomieszanie sacrum i profanum. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi (…) tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem tutaj armia republiki – z natury swej laickiej i antychrześcijańskiej – „błogosławi” obrzędowi, który tylko pozoruje Mszę Świętą.
Obecność byłych prezydentów Klausa i Zemana – postaci jawnie wrogich katolicyzmowi – oraz przedstawicieli schizmatyckich wspólnot potwierdza apostazję ekumenicznej sekty posoborowej. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił podobne praktyki: „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” (propozycja 63 Syllabusu błędów).
Graubner i Klaus: sojusz modernistycznej herezji z laickim establishmentem
Wypowiedź „abp” Graubnera stanowi katalog błędów potępionych przez św. Piusa X:
„Dostrzegał, że dzisiejsze jednostronne podkreślanie miłości Bożej w Kościele i miłosierdzia zepchnęło na dalszy plan rzeczywistość grzechu i zła”
Ta krytyka – słuszna sama w sobie – brzmi jak faryzejskie samooskarżenie całego posoborowego establishmentu. To właśnie moderniści zniszczyli praktykę spowiedzi, zastępując ją psychologizującym „dialogiem”. Jak zauważył kardynał Billot: „ukryty heretyk nie jest jeszcze odcięty od ciała Kościoła, ale jawny heretyk traci jurysdykcję”. „Kardynał” Duka, aktywnie uczestniczący w strukturach antykościoła, nie mógł być „nieustraszonym głosicielem prawdy”, gdyż cała jego działalność opierała się na hermeneutyce zerwania z Tradycją.
Szczególnie obrzydliwy jest fragment wychwalający rzekome sukcesy zmarłego:
„zakotwiczenia w środku czasów tracących orientację (…) starał się o nauczanie religii w szkołach. Nie udało mu się to, ale przynajmniej w niektórych miejscach rozwinęły się tak zwane wejścia do szkół”
To jawna kapitulacja przed laicyzacją! Prawdziwy pasterz – jak św. Pius X – nigdy nie tolerowałby „wejść do szkół” zamiast katechizacji. Quas primas jednoznacznie stwierdza: „wychowanie młodzieży (…) powinno być poddane władzy Kościoła”.
Teologiczne bankructwo posoborowej „odnowy”
W homilii Graubnera odnajdujemy wszystkie cechy modernizmu potępionego w Pascendi Dominici gregis:
„dla mentalności inkluzywnej, która nie chce nikogo urazić, wydaje się to niewiarygodnie trudne, ponieważ kładzie się nacisk na dobrobyt, przyjemność i wygodę”
To klasyczny przykład relatywizacji dogmatu extra Ecclesiam nulla salus, który Sobór Florencki zdefiniował jako prawdę wiary. Tymczasem „abp” Graubner przedstawia to jako „niepopularną prawdę”, której głoszenie jest „dla niektórych nie do przyjęcia”. W katolickim rozumieniu – jak nauczał św. Robert Bellarmin – „jawny heretyk nie może być Papieżem”, a co dopiero być uznanym za „głosiciela prawdy”!
Cała narracja o „walce z fałszywymi oskarżeniami” i „obronie wartości” jest pustym frazesem w ustach hierarchy, który nigdy nie potępił:
- Komunistycznych prześladowców Kościoła w Czechach
- Legalizacji aborcji i związków homoseksualnych
- Destrukcji liturgii poprzez nowy rytuał „mszy”
Jak stwierdza Syllabus błędów Piusa IX: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” (błąd 55) – co właśnie wypełnił „kardynał” Duka, uczestnicząc w państwowym spektaklu zamiast domagać się praw Królestwa Chrystusowego.
Epitafium dla apostazji
Najjaskrawszą ilustracją duchowej degrengolady są słowa byłego prezydenta Klausa:
„Kardynał Duka był taką osobą – podkreślił były prezydent. Dodał, że zmarły purpurat był ogromnie otwarty na świat”
To ostateczne potwierdzenie, że posoborowi dostojnicy są chwaleni przez wrogów Krzyża. Jak Chrystus ostrzegał: „Biada wam, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówić będą; bo tak samo ojcowie ich czynili fałszywym prorokom” (Łk 6,26 Wlg).
Brak w całym artykule jakiegokolwiek nawiązania do:
- Ofiary przebłagalnej Chrystusa – fundamentu katolickiego pogrzebu
- Modlitw za dusze czyśćcowe
- Groźby sądu Bożego i konieczności pokuty
Ten naturalistyczny pogrzeb – bardziej przypominający państwową fetę niż obrzęd kościelny – jest smutnym pomnikiem apostazji posoborowej sekty. Jak nauczał św. Pius X: „Kościół jest niezdolny skutecznie bronić etyki ewangelicznej, ponieważ trwa przy swych poglądach” (Lamentabili sane, propozycja 63).
Jedyną właściwą reakcją wierzących pozostaje modlitwa o nawrócenie błądzących oraz trwanie przy niezmiennej nauce Kościoła przedsoborowego, gdzie pogrzeb katolicki był prawdziwym sacrum, a nie świeckim spektaklem.
Za artykułem:
15 listopada 2025 | 17:00Praga pożegnała kard. Dukę, nieustraszonego głosiciela prawdy (ekai.pl)
Data artykułu: 15.11.2025
