Portal eKAI (15 sierpnia 2025) relacjonuje uroczystości przed Świętem Wojska Polskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, skupiające się na przemówieniach prezydenta Karola Nawrockiego, wicepremiera Władysława Kosiniaka-Kamysza oraz obecności „biskupa polowego” Wiesława Lechowicza i prawosławnego „ordynariusza” Jerzego Pańkowskiego. Ceremonia łączyła wojskowy ceremoniał z retoryką narodowo-wyzwoleńczą, całkowicie pomijającą nadprzyrodzony wymiar życia i śmierci katolickiego żołnierza.
Naturalistyczny kult państwa jako substytut religii
Przemówienie prezydenta Nawrockiego cytujące fragment Księgi Mądrości (Mdr 3,1-3) stanowi rażący przykład instrumentalizacji Pisma Świętego dla celów świeckiego nacjonalizmu. Stwierdzenie, że polegli „trwają w pokoju i trwają w naszej narodowej pamięci” całkowicie wypacza sens biblijny, gdzie pax aeterna (pokój wieczny) oznacza stan łaski uświęcającej w obliczu Boga, nie zaś pamięć historyczną. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Jeżeli więc władcy i prawodawcy narodów prywatnie i publicznie będą oddawać cześć Chrystusowi, wtedy wreszcie nastąpi upragniony i trwały pokój”.
Tymczasem cała retoryka ogranicza się do świeckiej apoteozy „wolnej, suwerennej, niepodległej Polski” jako najwyższego dobra, podczas gdy bonum commune (dobro wspólne) w katolickiej nauce społecznej zawsze podporządkowane jest lex divina (prawu Bożemu). Nawet odwołanie do formuły „Bóg, Honor, Ojczyzna” staje się pustym rytuałem, gdyż – jak ostrzegał św. Augustyn – remota itaque iustitia quid sunt regna nisi magna latrocinia? (Czymże bowiem są królestwa bez sprawiedliwości, jeśli nie wielkimi bandami rozbójników?).
Teologiczne bankructwo posoborowego „duchowieństwa”
Obecność „biskupa polowego” Lechowicza i prawosławnego „arcybiskupa” Pańkowskiego stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniającego communicatio in sacris (współuczestnictwa w obrzędach religijnych) z heretykami i schizmatykami. Synkretyczna obecność przedstawicieli fałszywej religii prawosławnej na katolickim cmentarzu wojskowym to bezpośredni owc soborowej deklaracji Unitatis Redintegratio, potępionej przez św. Piusa X w Pascendi Dominici Gregis jako „ohyda pośród świętego przybytku”.
Milczenie „duchownych” w obliczu bluźnierczych pominięć w oficjalnych przemówieniach (brak odniesień do Ofiary Mszy Świętej, konieczności stanu łaski dla zbawienia, obowiązku podporządkowania państwa Chrystusowi Królowi) świadczy o całkowitej apostazji posoborowej hierarchii. Jak przypomina bulla Unam Sanctam Bonifacego VIII: „Jest więc konieczne do zbawienia, aby każda istota ludzka była poddana Rzymskiemu Papieżowi”.
Religia obywatelska jako przejaw modernistycznej herezji
Wicepremier Kosiniak-Kamysz posunął się do jawnie naturalistycznej herezji, głosząc: „macie pięknie żyć dla Ojczyzny. Choć jesteście zdecydowani dla niej oddać życie, to macie dla niej pięknie żyć”. To ewidentne zaprzeczenie słowom Chrystusa: „Kto by chciał życie swoje zachować, straci je; a kto by stracił życie swoje dla mnie i Ewangelii, zachowa je” (Mk 8,35).
Cała ceremonia zredukowała żołnierską śmierć do świeckiego heroizmu, podczas gdy – jak nauczał św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (II-II q.64 a.5) – non licet hominem occidere innocentem (nie wolno zabijać niewinnego człowieka), co implikuje obowiązek rozeznania moralnej słuszności każdej wojny według katolickich kryteriów bellum iustum (wojny sprawiedliwej). Brak choćby wzmianki o obowiązku wierności Ecclesiae militanti (Kościołowi walczącemu) demaskuje tę uroczystość jako przejaw modernistycznej religii obywatelskiej.
Bolszewickie upiory jako alibi dla apostazji
Retoryczna walka z „cywilizacją śmierci” bolszewizmu służy za parawan dla milczącego przyjęcia innej formy antychrześcijańskiego totalitaryzmu – laickiego państwa, które odrzuca społeczne panowanie Chrystusa Króla. Gdy prezydent oskarża bolszewików o próbę zastąpienia Boga Marksem, sam jednocześnie uczestniczy w ceremonii, gdzie miejsce Boga zajmują świeckie idee „suwerenności” i „niepodległości”.
Jak wykazywał Leon XIII w Immortale Dei: „Nie może być w państwie dwóch najwyższych i równoczesnych władz, osobno działających. Komu należy się kierowanie państwem, ten musi koniecznie górować nad wszystkimi i wszystkim tak kierować, by do jednego wspólnego celu dążyło”. Polityczny kult „niepodległości” oderwany od podległości Chrystusowi to forma bałwochwalstwa potępiona już w Syllabus errorum Piusa IX (teza 39).
Posoborowa liturgia śmierci
Ceremoniał wojskowy ze zniczami, apelami poległych i salwą honorową stanowi parodię katolickich obrzędów za zmarłych. Jak przypomina dekret Świętego Officium z 1888 r., vana et superstitiosa (próżne i zabobonne) jest składanie wieńców i zapalanie świec w miejscach publicznych bez wyraźnego związku z kultem katolickim.
Prawdziwy kult bohaterów wiary wyraża się w modlitwie Requiem aeternam (Wieczny odpoczynek) i Ofierze Mszy Świętej, a nie w świeckich rytuałach pamięci. Milczenie o obowiązku modlitwy za zmarłych żołnierzy i możliwości ich potępienia wiecznego (w przypadku śmierci w stanie grzechu śmiertelnego) to najcięższe zaniedbanie duszpasterskie ze strony obecnych „duchownych”.
Za artykułem:
Capstrzyk i apel pamięci w przeddzień Święta Wojska Polskiego (ekai.pl)
Data artykułu: 15.08.2025
