Portal Catholic News Agency (16 listopada 2025) informuje o „aktualizacji wartości pracowniczych” na Uniwersytecie Notre Dame, gdzie usunięto wymóg „zrozumienia, akceptacji i wspierania katolickiej misji uniwersytetu”. W zamian wprowadzono puste frazy o „godności”, „uczciwości” i „prawdzie” oderwane od nadprzyrodzonego celu. Równocześnie portal donosi o otwarciu dwóch szkół w archidiecezji Hartford oraz rekordowej darowiźnie dla St. Anselm College – co w kontekście apostazji Notre Dame przypomina gaszenie pożaru łyżką wody.
Demontarz katolicyzmu metodą administracyjną
„Nowe wartości były wyrazem tego, w jaki sposób staramy się realizować misję Notre Dame jako globalnego, katolickiego uniwersytetu badawczego”
– oznajmiła szefowa działu kadr Heather Christophersen. Ten język biurokratycznego relatywizmu demaskuje prawdziwy cel: redukcję katolicyzmu do marki marketingowej. Usunięcie konkretnego zobowiązania do wierności misji na rzecz mglistego „zaangażowania w prawdę i służbę” to klasyczna taktyka modernistycznej infiltracji – „wielka apostazja” (2 Tes 2,3) dokonująca się za pomocą regulaminów i excelowych tabel.
Quid est veritas? Naturalizm w miejsce nadprzyrodzoności
Kardynał Alfredo Ottaviani w „Krytycznej analizie nowej mszy” ostrzegał, że usunięcie „wszelkich wyrażeń wyraźnie podkreślających wiarę w rzeczywistą Ofiarę” prowadzi do zatracenia istoty kultu. Analogicznie, usunięcie z wartości pracowniczych bezpośredniego odniesienia do katolickiej tożsamości stanowi akt apostazji instytucjonalnej. Jak zauważył Pius XI w Quas primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Notre Dame – niegdyś bastion wiary – dziś jawnie odrzuca tę władzę, zastępując ją „innowacją” i „kreatywnością” – czyli bożkami współczesnego barbarzyństwa.
Syndrom „katolickości” bez Chrystusa Króla
Podczas gdy Notre Dame depcze swój statut, portal odnotowuje inne inicjatywy:
- Umowa University of St. Francis z diecezją Belleville o gwarantowanym przyjęciu uczniów szkół katolickich – lecz bez wzmianki o wymogu formacji doktrynalnej kadry
- Otwarcie Chesterton Academy w Hartford pod patronatem Franciszka z Asyżu – postaci często zawłaszczanej przez ekologizm i relatywizm
- Darowiznę 40 mln dolarów dla St. Anselm College z przeznaczeniem m.in. na „szkołę biznesu” i „kompleks sportowy”
Te działania, pozornie budujące, przypominają „grobowiec pobielany” (Mt 23,27): inwestycje materialne przy duchowej zgniliźnie. Pius XI w Divini illius Magistri podkreślał, że „szkoła katolicka nie może ograniczać się do przekazywania wiedzy świeckiej”, lecz musi kształtować „całego człowieka dla wieczności”. Tymczasem „katolickie” uczelnie rywalizują w rankingach z Harvardem, nie zaś w wierności Magisterium.
Bilans otwarcia: 60 lat po Vaticanum II
Fakt, że „najbardziej katolicki uniwersytet Ameryki” usuwa wierność misji z kodeksu etycznego pracowników, stanowi logiczne zwieńczenie rewolucji posoborowej. Już w 1967 roku Notre Dame zrezygnowało z obowiązkowych Mszy św. dla studentów – dziś następuje ostateczne odcięcie pępowiny łączącej z Kościołem. Jak prorokował św. Pius X w Pascendi dominici gregis: „Moderniści dążą do tego, by Kościół w końcu stał się czczym imieniem, wydrążoną skorupą pozbawioną treści”.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, decyzja Notre Dame to nie „aktualizacja”, lecz zdrada porównywalna z odrzuceniem Chrystusa przez Piłata. Gdy uczelnia założona przez sługę Bożego Edwarda Sorina w 1842 roku dla „krzewienia wiary w Chrystusa poprzez nauczanie” dziś usuwa Chrystusa ze swego statutu – spełnia się proroctwo Apokalipsy: „Masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły” (Ap 3,1). Jedyną odpowiedzią wierzących może być bojkot tej instytucji oraz wsparcie prawdziwych ośrodków katolickich – gdzie Regnare Christum volumus! nie jest pustym sloganem, lecz żywym credo.
Za artykułem:
Notre Dame drops ‘acceptance and support for Catholic mission’ from staff values (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 16.11.2025
