Portal Catholic News Agency relacjonuje wydarzenie z 16 listopada 2025 roku, w którym uzurpator watykański Leon XIV zorganizował bankiet dla około 1300 osób określanych jako „potrzebujący” w modernistycznej Auli Pawła VI. Wśród uczestników znaleźli się transwestyci z nadmorskiego Torvaianica pod opieką „księdza” Andrea Conocchia. Menu obejmowało dania włoskie, a obsługa serwowała posiłek na porcelanowej zastawie w imię „godności i szacunku”. Wydarzenie, formalnie związane z „Światowym Dniem Ubogich” ustanowionym przez antypapieża Bergoglio, opatrzono występami młodzieży z Neapolu oraz wręczaniem „plecaków św. Wincentego” z produktami higienicznymi.
Bluźniercza parodia uczty ewangelicznej
Przywołując ewangeliczne nakazy miłosierdzia („byłem głodny, a daliście Mi jeść” – Mt 25,35 Wlg), sekta posoborowa dokonuje ich ideologicznego wypaczenia. Podczas gdy Chrystus wskazywał na nadprzyrodzony wymiar uczynków miłosierdzia – każąc najpierw głosić Ewangelię (Mk 16,15), a dopiero potem uzdrawiać chorych – neo-kościół redukuje chrześcijaństwo do społecznika pozbawionego wymiaru zbawczego. Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quas primas: „Całe społeczeństwo ludzkie musi być poddane Chrystusowi, inaczej pogrąży się w barbarzyństwie”.
„Z wielką radością gromadzimy się dzisiaj na tym obiedzie z okazji Światowego Dnia Ubogich, który był tak bardzo upragniony przez mojego ukochanego poprzednika, papieża Franciszka”
To zdanie uzurpatora demaskuje prawdziwy cel wydarzenia: kult człowieka i jego „dzieł miłosierdzia” oderwanych od Krzyża. Brak jakiegokolwiek odniesienia do konieczności nawrócenia, stanu łaski uświęcającej czy obowiązku przestrzegania przykazań stanowi zdradę misji Kościoła. Św. Wincenty à Paulo, którego imieniem posługują się organizatorzy, głosił ubogim przede wszystkim prawdy wiary, zakładając przy tym Bractwa Miłosierdzia ściśle podporządkowane władzy biskupiej – nie zaś lewicowym ideologiom.
Transwestyci w Auli Pawła VI: triumf kultu LGBTQ+
Obecność około 50 transwestytów z Torvaianica – jawnie żyjących w grzechu przeciwko naturze – przy aktywnym udziale „kardynała” Konrada Krajewskiego stanowi akt apostazji. Kanon 2359 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku nakazywał: „Wspólników występku sodomskiego należy wyłączyć ze wspólnoty wiernych i poddać surowym karom”. Tymczasem neo-kościół nie tylko nie nawołuje do pokuty, ale wręcz nobilituje zboczenie, traktując je jako „przejaw wykluczenia społecznego”.
Tożsamościową rewolucję maskuje się pustymi gestami: serwowanie posiłku na porcelanie zamiast w jednorazowych naczyniach ma rzekomo „podkreślić godność”. Tymczasem prawdziwa godność osoby – jak uczył Pius XII w Mystici Corporis Christi – płynie wyłącznie z łaski uświęcającej i życia w czystości według stanu. Uczestnictwo w wydarzeniu osób żyjących w jawnym grzechu ciężkim bez publicznego wyrzeczenia się swoich występków jest zgorszeniem i profanacją miejsca, które posoborowcy nazywają „świętym”.
Wincentyni w służbie rewolucji
Współorganizatorem bankietu była Kongregacja Misji (wincentyni), która w tym roku obchodzi 400-lecie założenia. Niestety, podobnie jak większość zgromadzeń po Vaticanum II, odeszła od charyzmatu założyciela. Św. Wincenty nakazywał: „Głoszenie Ewangelii ubogim to nasze pierwsze i najświętsze zadanie”. Nowocześni „misjonarze” ograniczają się zaś do humanitarnego aktywizmu, z pominięciem nakazu „idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19).
Wręczane uczestnikom plecaki z artykułami higienicznymi symbolizują tę redukcję misji Kościoła: zamiast sakramentów i prawd wiary – mydło i pasta do zębów; zamiast wezwania do pokuty – afirmacja grzesznego stylu życia. To dokładne wypełnienie prognozy Piusa X z encykliki Pascendi, gdzie ostrzegał, że moderniści „sprowadzą Kościół do poziomu instytucji charytatywnej”.
Muzyczny happening zamiast modlitwy
Oprawę artystyczną zapewnili młodzi z neapolitańskiego Rione Sanità, związani z programami edukacyjnymi Nova Opera ETS. Brak jakiejkolwiek wzmianki o modlitwie, adoracji Najświętszego Sakramentu czy chociażby wspólnym odmówieniu „Ojcze nasz” potwierdza, że wydarzenie miało charakter czysto świeckiej imprezy integracyjnej. Nawet błogosławieństwo udzielone przez uzurpatora zostało pozbawione chrystologicznego wymiaru:
„Pobłogosław nasze życie, nasze braterstwo. Pomóż nam zawsze kroczyć zjednoczeni w Twojej miłości. Prosimy o to w imię Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Amen.”
To typowo modernistyczne sformułowanie, w którym „braterstwo” zastępuje Krzyż, a „miłość” pozbawiona jest odniesienia do przykazań. W prawowitym rycie rzymskim kapłan błogosławi „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”, jednoznacznie wskazując na źródło łaski. Leon XIV posługuje się zaś mglistym spirytualizmem, który może oznaczać wszystko i nic.
Sekta posoborowa jako masońska parodia Kościoła
Całe wydarzenie stanowi idealną ilustrację tez zawartych w antymodernistycznej przysiędzie: „Potępiam i odrzucam błąd tych, którzy twierdzą, że wiara przez Kościół przedstawiona może stać w sprzeczności z historią” (Św. Pius X, motu proprio Sacrorum Antistites). Bankiet z transwestytami to kwintesencja „kościoła soborowego” – instytucji, która porzuciwszy nadprzyrodzony cel, błąka się po manowcach świeckich ideologii.
Kościół Katolicki zawsze praktykował miłosierdzie, ale czynił to w perspektywie zbawienia wiecznego. Jak pisał św. Paweł: „Jeśliby nawet ciało moje miało ucierpieć głód, a nie miałbym miłości, nic mi to nie pomoże” (1 Kor 13,3 Wlg). Sekta posoborowa, organizując happeningi zamiast głoszenia Ewangelii, wypełnia proroctwo Apokalipsy: „Mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję; a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz, i biedak, i ślepy, i goły” (Ap 3,17 Wlg).
Za artykułem:
Pope Leo XIV shares lunch with more than 1,300 people in need at the Vatican (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 16.11.2025
