Portal eKAI (18 listopada 2025) relacjonuje przemówienie Dani Dajana, przewodniczącego instytutu Yad Vashem, który w kontekście 25. rocznicy śmierci Jana Karskiego stwierdził: „Żydzi nigdy o Janie Karskim nie zapomną”. Dajan podkreśla rolę Karskiego jako „Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata” i zapowiada wręczenie Nagrody Orła im. Karskiego podczas warszawskich uroczystości. Wywiad pełen jest fałszywej ekumenicznej retoryki, przemilczającej fundamentalne prawdy katolickie o nadprzyrodzonym porządku zbawienia.
Naturalistyczne zawężenie pamięci
Instytut Yad Vashem określany przez Dajana jako „Światowe Centrum Pamięci o Holokauście” redukuje tragedię II wojny światowej wyłącznie do żydowskiej martyrologii. Zupełnie pomija się tu katolicką perspektywę, w której największą zbrodnią nie jest ludobójstwo quoad corpus, lecz odrzucenie Odkupienia dokonanego przez Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem narracja Yad Vashem celowo ignoruje fakt, że nazizm był logiczną konsekwencją apostazji Europy od władzy Chrystusa Króla.
„Jan Karski wykazał się ogromną odwagą – ryzykując własnym życiem, próbował ujawnić zbrodnie nazistów w czasie rzeczywistym”
To zdanie demaskuje czysto naturalistyczne podejście do heroizmu. W katolickim ujęciu cnoty męstwa (fortitudo) nie można oddzielić od łaski uświęcającej i nadprzyrodzonej miłości bliźniego. Karski przedstawiany jest jako bohater w oderwaniu od stanu swej duszy – czy działał z miłości Boga, czy z pobudek humanitarnych? Milczenie w tej kwestii jest wymowne.
Teologiczne niebezpieczeństwa w słowach Dajana
Szczególnie niepokojące jest stwierdzenie Dajana o rzekomym „drugim grzechu pierworodnym” Holokaustu. Choć Karski użył tego określenia metaforycznie, w ustach żydowskiego oficjała staje się ono narzędziem relatywizacji doktryny o grzechu pierworodnym. Jak przypomina Sobór Trydencki (sesja V): „grzech Adama […] przez rodzenie, nie naśladując, przechodzi na wszystkich” (DS 1513). Żadne wydarzenie historyczne nie może być postawione na równi z pierwszym nieposłuszeństwem, które „śmierć na świat wprowadziło” (Rz 5,12 Wlg).
Wypowiedź „dzięki Izraelowi naród żydowski nie jest już zdany na łaskę innych” zawiera dodatkowo skrywaną herezję – sugeruje, że zbawienie Żydów dokonuje się poprzez państwo świeckie, a nie przez Chrystusa i Jego Kościół. Sprzeciwia się to słowom św. Piotra: „I nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12 Wlg).
Strategiczne przemilczenia
Artykuł całkowicie pomija katolickich męczenników II wojny światowej – bł. ks. Michała Woźniaka, św. Maksymiliana Kolbego (prawdziwego męczennika za wiarę, wbrew posoborowym zafałszowaniom) czy 108 Sług Bożych beatyfikowanych przez Piusa XII. Skandaliczne jest zestawienie Karskiego z duńską konspiracją ratującą Żydów – jakby katolicka Caritas i tysiące zakonnic ukrywających dzieci żydowskie nie istniały.
Dajan stwierdza: „Byli Polacy, którzy ratowali Żydów, i byli Polacy, którzy współpracowali w popełnianiu okrucieństw”. To klasyczny przykład historycznego relatywizmu, który zaciera różnicę między heroiczną postawą narodu polskiego (gdzie za pomoc Żydom groziła kara śmierci) a kolaboracją innych narodów. W rzeczywistości – jak dokumentują prace ks. prof. Waldemara Chrostowskiego – Polacy stanowią najliczniejszą grupę wśród Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata.
Posoborowa zdrada katolickiej misji
Najjaskrawszą apostazją w tekście jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonego wymiaru wydarzeń. Gdzie jest refleksja, że Holokaust stał się możliwy w wyniku odrzucenia społecznego panowania Chrystusa? Gdzie nawiązanie do objawień w Fatimie (ostrzegających przed konsekwencjami grzechów świata)? Milczenie o tym jest zgodne z duchem modernistycznej „hermeneutyki ciągłości”, która zamiast widzieć w historii magisterium vitae (nauczycielkę życia), redukuje ją do płaskiego naturalizmu.
W świetle dokumentu Lamentabili sane exitu św. Piusa X (propozycja potępiona 58) tego typu relatywizacja historii stanowi przejaw „religii naturalnej, naturalnego jakiegoś wewnętrznego odruchu” – dokładnie tak, jak czyni to narracja Yad Vashem. Tym samym instytucja ta, choć pozornie szlachetna, staje się narzędziem deprecjonowania katolickiego uniwersalizmu.
Końcowe wezwanie do finansowego wsparcia portalu eKAI poprzez serwis Patronite demaskuje prawdziwy cel tego typu publikacji – budowanie struktur neo-kościoła finansowanych przez świat, wbrew zasadzie „Non veni pacem mittere, sed gladium” („Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz” – Mt 10,34 Wlg).
W obliczu narastającej apostazji jedyną odpowiedzią katolika pozostaje modlitwa o triumf Niepokalanego Serca Marji i rychłe przywrócenie społecznego panowania Chrystusa Króla nad narodami. Christus vincit! Christus regnat! Christus imperat!
Za artykułem:
Przewodniczący Yad Vashem: Żydzi nigdy nie zapomną o Janie Karskim (ekai.pl)
Data artykułu: 18.11.2025
