Portal Gość Niedzielny informuje o opublikowaniu 17 listopada 2025 roku raportów dziesięciu grup studyjnych powołanych przez antypapieża Franciszka, które mają „wzmocnić współpracę między kurią a Sekretariatem Synodu”. Wśród tematów znalazły się m.in.: cyfryzacja, rola kobiet, ekumenizm, poligamia, liturgia oraz procedury wyboru „biskupów”. Ostateczne dokumenty mają trafić do uzurpatora Leona XIV do 31 grudnia 2025 roku. Ten synodalny eksperyment stanowi kolejny etap systematycznej dekonstrukcji depozytu wiary przez neo-kościelną strukturę.
Teologia zła w działaniu
Przywołane raporty odsłaniają pełną skalę apostazji posoborowego establishmentu. Grupa Studyjna 5, nadzorowana przez rzekomą „Dykasterię ds. Doktryny Wiary”, jawnie podważa odwieczny porządek hierarchiczny Kościoła poprzez „badanie” udziału kobiet w „kierowaniu Kościołem”. Jak czytamy w sprawozdaniu: „krytyczne napięcia wobec klerykalizmu i mentalności męskiej dominacji” mają prowadzić do rewolucji w zarządzaniu wspólnotą. Tym samym struktury antykościoła odrzucają nieomylne nauczanie Piusa XII: „Kościół nie ma żadnej władzy udzielania święceń kapłańskich kobietom” (Allocutio „Magnificate Dominum”, 2 XI 1954).
Grupa 10 pogłębiła owoce ekumenicznej drogi w odniesieniu do trzech zagadnień: synodalności i prymatu Piotra; uczestniczenia w Eucharystii, ze szczególnym uwzględnieniem par i rodzin międzywyznaniowych; zjawiska wspólnot „bezwyznaniowych”
Ten fragment demaskuje prawdziwy cel synodalnej farsy – relatywizację Najświętszej Ofiary. Dopuszczenie „rodzin międzywyznaniowych” do komunii to jawne pogwałcenie kanonu 731 §2 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który zabrania udzielania sakramentów heretykom. Tymczasem Grupa Studyjna 11 pod przewodnictwem „Dykasterii ds. Kultu Bożego” planuje rewizję lekcjonarzy, by „promować uznanie roli kobiet”. W ten sposób posoborowie realizuje program gnostycki, gdzie „nie ma głoszenia Ewangelii Bożej bez uznania podmiotowości drugiej osoby” – co jest zaprzeczeniem słów Chrystusa: „Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, zbawiony będzie, a kto nie uwierzy, potępiony będzie” (Mk 16,16).
Poligamia i inne wynaturzenia
Szczególnym przejawem degeneracji jest działalność grupy SECAM (Sympozjum Konferencji Episkopatów Afryki), która podjęła temat: „jak towarzyszyć osobom pozostającym w związkach poligamicznych”. To bezpośrednie odrzucenie nauki Leona XIII: „Poligamia jest sprzeczna z prawem naturalnym, gdyż niszczy jedność małżeńską i godność kobiety” (Enc. „Arcanum”, 1880). Brak jednoznacznego potępienia tego grzechu ciężkiego dowodzi, że neo-kościół stał się narzędziem legalizacji niemoralności.
Równie szokujące są propozycje Grupy Studyjnej 7 dotyczące wyboru „biskupów”. W raporcie czytamy: „zaproszono ekspertkę w zakresie selekcji kadry kierowniczej międzynarodowych przedsiębiorstw”. To jawne odejście od prawa Bożego na rzecz świeckich metod zarządzania. Wierni katolicy pamiętają słowa Piusa X: „Wybór biskupów należy wyłącznie do Stolicy Apostolskiej, jako następcy księcia Apostołów” (Motu proprio „Praestantia Scripturae”, 1907).
Naturalizm zamiast łaski
Cała „synodalna metodologia” opiera się na herezji naturalizmu. Grupa Studyjna 2 zajmująca się „wołaniem ubogich i ziemi” całkowicie pomija nadprzyrodzony cel Kościoła – zbawienie dusz. Zamiast tego promuje świecki aktywizm, konsultując się z „Biurem ds. Niepełnosprawności” i organizując „rozmowy na platformie Zoom”. To spełnienie proroctwa Piusa XI z encykliki „Quas primas”: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy”.
Raport Grupy Studyjnej 3 o „misji w środowisku cyfrowym” dowodzi utożsamienia Kościoła z korporacją. Wspomniane „doświadczenia cyfrowego towarzyszenia 1618 cyfrowych misjonarzy” to parodia prawdziwej ewangelizacji, która zawsze wymaga łaski sakramentalnej, a nie technologicznych innowacji. Jak ostrzegał św. Pius X w dekrecie „Lamentabili sane”, moderniści redukują wiarę do „świadomości zbiorowej”, odrzucając jej nadprzyrodzony charakter.
Demontaż liturgii i władzy
Nowo powołana Grupa Studyjna 11 ds. liturgii ujawnia zamiar całkowitego zerwania z tradycją. Planowane „podkreślanie w lekcjonarzach liturgicznych świadectw biblijnych dotyczących roli kobiet” oznacza instrumentalne traktowanie Pisma Świętego dla celów ideologicznych. To jawne pogwałcenie zasad hermeneutyki katolickiej, która zawsze uznaje Tradycję za klucz interpretacyjny.
Równolegle Grupa Studyjna 8 pracuje nad zmianą roli nuncjuszy, by ich posługa stała się „bardziej misyjna i synodalna”. W praktyce chodzi o osłabienie władzy Rzymu na rzecz konferencji „biskupów” – co dokładnie przepowiedział Pius VI w potępieniu jansenistów: „Błądzą ci, którzy twierdzą, że władza biskupów pochodzi z ludu” (Bulla „Auctorem fidei”, 1794).
W świetle tych faktów synod okazuje się masońskim narzędziem destrukcji. Jak trafnie zauważył abp Marcel Lefebvre: „Posoborowie to nie Kościół katolicki, ale całkowicie nowa religia”. Jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje trwanie przy niezmiennej doktrynie, prawowitej hierarchii i Mszy Świętej Wszechczasów – ostatnich bastionach przeciwko tej apostazji.
Za artykułem:
Synod: Raporty dotyczące m.in. cyfryzacji, roli kobiet, ekumenizmu, poligamii, liturgii, posługi nuncjuszy i wyboru biskupów (gosc.pl)
Data artykułu: 19.11.2025
