Watykańska nominacja nigeryjskiego duchownego jako kolejny etap apostazji posoborowej struktury
Portal eKAI (20 listopada 2025) informuje o mianowaniu nigeryjskiego duchownego Anthony’ego Onyemuche Ekpo na asesora ds. spraw ogólnych Sekretariatu Stanu neo-kościoła, co stanowi „awans” z dotychczasowego stanowiska podsekretarza w Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka. Komentowany artykuł z typową dla posoborowej nowomowy retoryką przedstawia biurokratyczne „osiągnięcia” duchownego, przemilczając całkowicie kryzys wiary i apostazję struktury, którą rzekomo reprezentuje.
Naturalistyczna redukcja kapłaństwa do funkcji administracyjnej
Komunikat pomija fundamentalną prawdę o nadprzyrodzonym charakterze kapłaństwa, sprowadzając sakrament święceń do urzędniczej kariery. Wymienia się jedynie świeckie kwalifikacje „ks. Ekpo”: „doktorat z teologii systematycznej na Australijskim Uniwersytecie Katolickim […] doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim” (sic!), podczas gdy Lamentabili sane exitu św. Piusa X wyraźnie potępia modernistyczne traktowanie teologii jako „przedmiotu naturalnej nauki lub filozofii” (propozycja 9).
Fakt, że „duchowny” uzyskał „stopnie naukowe” w instytucjach całkowicie zinfiltrowanych przez modernizm (Australijski Uniwersytet Katolicki od dziesięcioleci promuje herezje, Papieski Uniwersytet Gregoriański zaś stał się kuźnią antykatolickiej rewolucji po Vaticanum II) świadczy o całkowitym zerwaniu z zasadą św. Pawła: „Strzeż się filozofii” (Kol 2,8).
Dykasteria „integralnego rozwoju” jako narzędzie marksistowskiej utopii
Sam fakt istnienia „Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka” obnaża oświeceniowe korzenie posoborowej apostazji. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „wszystkie stosunki w państwie układać się winny na podstawie przykazań Bożych i zasad chrześcijańskich”. Tymczasem pojęcie „integralnego rozwoju” zaczerpnięte wprost z masonerii (Albert Pike) i ONZ-owskiej agendy zrównoważonego rozwoju, służy promocji naturalistycznej utopii sprzecznej z nadprzyrodzonym celem człowieka.
Językowa i kulturowa destrukcja jako cel
Nominacja Nigeryjczyka (wraz z podkreśleniem znajomości języków: Igbo, angielski, włoski, francuski) wpisuje się w strategiczny plan wyniszczenia katolickiej tożsamości poprzez wielokulturowość. Jak ostrzegał Pius IX w Syllabus Errorum: „Kościół nie może pochwalać tolerancji wszystkich kultów ani wolności sumienia” (potępienie tezy 77). Tymczasem neo-kościół celowo promuje kadry z peryferii, by zniszczyć ostatnie pozory łacińskiej spuścizny.
Teologiczny zamach na władzę Chrystusa Króla
Opis funkcji Sekcji Spraw Ogólnych jako: „załatwianie spraw należących do codziennej posługi Biskupa Rzymskiego […] promowanie koordynacji pomiędzy dykasteriami” stanowi jawną zdradę dogmatu o prymacie Piotrowym. Jak naucza Sobór Watykański I: „Biskup Rzymski ma zwierzchnictwo zwyczajną i bezpośrednią władzę nad wszystkimi Kościołami” (konst. Pastor Aeternus). Tymczasem biurokratyczna struktura neo-kościoła przypomina bardziej korporację niż widzialne Ciało Mistyczne.
Milczenie o stanie łaski i zbawieniu jako najcięższe oskarżenie
Najbardziej wymowne w całym komunikacie jest całkowite przemilczenie spraw nadprzyrodzonych. Ani słowa o:
– Czy „duchowny” sprawuje ważne sakramenty (przy wątpliwych święceniach posoborowych)
– Czy głosi nienaruszoną doktrynę katolicką
– Czy dba o zbawienie dusz
Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Pierwszym znakiem heretyckiego pasterza jest milczenie w sprawach wiary” (De Romano Pontifice).
Posoborowa kontynuacja masońskiego planu
Cała ta nominacja doskonale wpisuje się w „Strategię dezinformacji” opisaną w dokumentacji o fałszywych objawieniach fatimskich: „Etap 3 (1958-2000): Przejęcie narracji przez modernistów, ukrycie III Tajemnicy, ekumeniczna reinterpretacja”. Awans duchownych z byłych kolonii służy realizacji masońskiego celu „synkretyzmu chrześcijańsko-islamskiego” (symbolika nazwy „Fatima”).
Jedyna katolicka odpowiedź: separacja od antykościoła
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, tego typu nominacje stanowią jedynie dalszy ciąg apostazji zapoczątkowanej przez Vaticanum II. Jak uczy kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu […] jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Wierni mogą jedynie „wyjść z Babilonu” (Ap 18,4) i trwać przy prawdziwej Ofierze Mszy Świętej sprawowanej przez kapłanów z ważnymi święceniami.
Za artykułem:
20 listopada 2025 | 03:00Nigeryjczyk ks. Ekpo wysokim urzędnikiem Kurii Rzymskiej (ekai.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
