Portal Vatican News przedstawia relację o kościele Santa Maria in Palmis znanym jako „Domine quo vadis”, promującą wątpliwą tradycję o rzekomym spotkaniu św. Piotra z Chrystusem na Via Appia. Artykuł stanowi klasyczny przykład posoborowej mitologii, mieszającej legendy z doktryną w duchu aggiornamento.
Fabrykacje historiozbawcze
Tekst powiela niezweryfikowaną legendę, jakoby św. Piotr miał uciekać z Rzymu przed prześladowaniami, by następnie spotkać Chrystusa:
„Święty Piotr nie uciekał przed prześladowaniami Nerona” – zwraca uwagę ks. Piotr Burek… W jednym z listów św. Ambrożego, czytamy, że Apostoł zdawał sobie sprawę, że chwila męczeństwa prędzej czy później nadejdzie
Żadne dokumenty Magisterium ani Ojcowie Kościoła nie potwierdzają tej narracji. Rzekomy list św. Ambrożego to apokryf nieważny doktrynalnie. Prawdziwa tradycja katolicka, oparta na Acta Petri i świadectwie Orygenesa (Homilia in Lucam VI), jednoznacznie stwierdza, że Piotr dobrowolnie przyjął męczeństwo w Rzymie ok. 67 r., nie uciekając przed prześladowaniami.
Teologiczne absurdy
Opisane „objawienie” Chrystusa idącego do Rzymu („Venio Romam iterum crucifigi”) stoi w sprzeczności z dogmatem o Wniebowstąpieniu. Sobór Laterański IV (1215) definitywnie stwierdza: „Unigenitus Dei Filius… in caelum ascendit” (DH 801). Zmartwychwstały Chrystus po wstąpieniu do nieba nie ukazuje się już w sposób cielesny na ziemi, co potwierdza św. Tomasz z Akwinu: „Post ascensionem nulli in propria specie apparuit” (STh III, q.55, a.2). Kult kamienia ze „śladami stóp” to element bałwochwalczej pobożności, potępionej przez papieża Benedykta XIV w bulli Ex quo primum (1756).
Modernistyczna duchowość „rozeznania”
Artykuł kończy się typowo posoborowym akcentem:
„Wiele dróg, które się tu zbiegają przywodzi na myśl fundamentalny dla każdego chrześcijanina temat rozeznania. Nawet Piotr mierzył się z tymi wątpliwościami”
To ewidentne narzucenie współczesnych kategorii psychologizującej duchowości faktom historycznym. Św. Pius X w encyklice Pascendi demaskował takie zabiegi jako przejaw modernizmu: „Modernistae… facta evangelica accommodant ad conclusiones suas” (Dokumenty Soborów i Synodów, t. II, s. 654).
Hagiograficzne przeinaczenia
Malowidła przedstawiające rzekome spotkanie Piotra z Chrystusem oraz podwójne ukrzyżowanie (Chrystusa i Piotra) wprowadzają wiernych w błąd co do natury męczeństwa. Męczeństwo według definicji św. Augustyna (De Civitate Dei X, 21) to „fortissimum testimonium veritatis”, podczas gdy tekst sugeruje, jakoby Piotr miał wątpliwości co do drogi wierności – co jest obrazoburczym pomysłem, biorąc pod uwagę jego prymat i rolę fundamentu Kościoła (Mt 16,18).
Pomijanie rzeczywistej historii
Artykuł całkowicie ignoruje prawdziwe znaczenie Via Appia jako miejsca męczeństwa tysięcy chrześcijan, w tym św. Sebastiana, którego relikwie przechowywane są w pobliskiej bazylice. Nie wspomina się o katakumbach – kolebce katolickiej liturgii i kultu męczenników, ani o dekretach papieża Damazego I chroniących te miejsca. To wymowny przykład posoborowego zerwania z Consensus Patrum.
Opisywany kościółek – podobnie jak cała narracja Vatican News – służy promocji sentymentalnej pseudo-duchowości oderwanej od depositum fidei. To kolejny przejaw destrukcji autentycznej katolickiej pobożności przez neo-kościół, który w miejsce dogmatów stawia legendy, a zamiast kultu Męki Pańskiej – psychologizujące bajki.
Za artykułem:
Kościół Domine quo vadis – świadek spotkania Piotra z Chrystusem (vaticannews.va)
Data artykułu: 20.11.2025
