Biografia kardynała George’a Pella – promocja modernistycznej herezji
Portal Konferencji Episkopatu Polski informuje o wydaniu polskiej wersji biografii George’a Pella, przedstawiając go jako wzór katolickiego hierarchy. Publikacja została objęta honorowym patronatem przez „abp.” Tadeusza Wojdę SAC, co stanowi kolejny przejaw współpracy struktur posoborowych w promocji modernistycznych autorytetów.
Fałszywy wizerunek „sługi Chrystusa”
Biografia kreuje Pella na „serdecznego kapłana, głęboko kochającego Boga, ludzi i Kościół”, co stoi w jaskrawej sprzeczności z jego rzeczywistą działalnością w strukturach posoborowych. „Kardynał” Pell aktywnie uczestniczył w destrukcji katolickiej doktryny poprzez zaangażowanie w reformy soborowe i współpracę z antypapieżami.
„walczył na pierwszej linii frontu o przetrwanie chrześcijaństwa w zachodnim świecie” – fragment wstępu „ks.” Josepha Hamiltona
To stwierdzenie demaskuje prawdziwy charakter działalności Pella – był on żołnierzem rewolucji posoborowej, która zastąpiła nadprzyrodzone posłannictwo Kościoła naturalistycznym humanitaryzmem. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Relatywizacja prawdy w służbie modernizmu
Artykuł podkreśla rzekomą „odwagę w służbie prawdzie” Pella, podczas gdy w rzeczywistości współtworzył on struktury systemu relatywizacji doktryny. Jako prefekt Sekretariatu Gospodarczego Stolicy Apostolskiej wprowadzał reformy finansowe służące utrzymaniu władzy uzurpatorów w Watykanie, a nie obronie depozytu wiary.
Milczenie biografii na temat jego zaangażowania w:
- Promocję ekumenizmu potępionego w Mortalium animos Piusa XI
- Stosowanie się do posoborowych reform liturgicznych
- Współpracę z antypapieżami od Jana XXIII po Franciszka
wykazuje celową manipulację faktami. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił podobne metody: „Interpretacja Pisma Świętego, jaką daje Kościół, nie należy pogardzać, ale podlega dokładniejszym osądom i poprawkom egzegetów” (propozycja 2 potępiona).
„Cierpienie” w służbie rewolucji
Wspomniany „Dziennik więzienny” przedstawiany jest jako dowód duchowej głębi Pella, podczas gdy stanowi jedynie próbę budowania fałszywego wizerunku męczennika. Prawdziwi katolicy wiedzą, że cierpienie nabiera wartości tylko w zjednoczeniu z Ofiarą Krzyża, a nie gdy służy interesom modernistycznej sekty.
„Kościół przetrzyma wszystko pod warunkiem, że w tych nowych i zdradliwych czasach pozostaniemy wierni, stale zakorzenieni w naszym Krzewie Winnym” – rzekome słowa Pella
To jawne nadużycie słów Chrystusa (J 15,1 Wlg), gdyż sam Pell odciął się od prawdziwego Krzewu Winnego poprzez współpracę z posoborową herezją. Jak przypomina Syllabus błędów: „Kościół jest wrogiem postępu nauk przyrodniczych i teologicznych” (propozycja 57 potępiona).
Fałszywy kult osoby
Dołączenie do biografii wstępów George’a Weigla i „ks.” Roberta Skrzypczaka demaskuje prawdziwy charakter publikacji jako elementu budowania alternatywnej hagiografii posoborowej. Wspomniane rzekome „cuda” za przyczyną Pella są ewidentnym naruszeniem kanonu 1399 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniającego kultu niezatwierdzonego przez Kościół.
Promocja tej biografii pod patronatem struktur pseudoepiskopatu stanowi kolejny dowód głębokiego kryzysu władz okupujących Watykan. Jak brzmią słowa Chrystusa: „Każdego roślinę, której nie sadził Ojciec mój Niebieski, będzie wykorzeniona” (Mt 15,13 Wlg).
W obliczu tych faktów, jedyną właściwą postawą pozostaje odrzucenie posoborowych idolatrii i trwanie w niezmiennym depozycie wiary, który „został raz na zawsze przekazany świętym” (Jud 1,3 Wlg).
Za artykułem:
Biografia kardynała George’a Pella w języku polskim (episkopat.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
