Asyskie złudzenia: modernistyczna pielgrzymka w poszukiwaniu fałszywej nadziei
Portal eKAI (20 listopada 2025) relacjonuje wizytę „papieża” Leona XIV w Asyżu, gdzie pod pozorem oddania czci św. Franciszkowi dokonano kolejnego aktu apostazji. W publikacji czytamy:
„Leon XIV przybył w czwartek 20 listopada do Asyżu […] przed grobem św. Franciszka […] podczas gdy świat szuka znaków nadziei”
oraz że „w przyszłym roku obchodzone tu będą obchody 800. rocznicy śmierci św. Franciszka wraz z wystawieniem jego relikwii”.
Kult relikwii czy relatywizmu?
„Papieska” wypowiedź o „świecie szukającym znaków nadziei” odsłania rdzeń posoborowego zwiedzenia. Prawdziwa nadzieja chrześcijańska ma jedyne źródło w Krzyżu Chrystusa Króla, a nie w mglistych „znakach” czy relikwiach wystawianych jak eksponaty muzealne. Pius XI w encyklice Quas primas stanowczo nauczał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym […] nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem neo-kościół oferuje światu namiastkę w postaci „duchowego humanizmu”, gdzie św. Franciszek staje się maskotką ekologów i progresistów.
„Fratelli tutti” – herezja w kamieniu
Szczególnie oburzające jest przywołanie przez portal bluźnierczego faktu:
„Szczególnie zaznaczyła się wizyta papieża Franciszka, który tutaj w 2020 roku podpisał encyklikę «Fratelli Tutti»”
. Dokument ten, głoszący herezję powszechnego braterstwa bez konieczności nawrócenia na katolicyzm, został jawnie potępiony przez Piusa IX w Syllabusie błędów (punkty 15-18). Przypominamy słowa Chrystusa: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie” (Łk 11,23), które rozwiewają iluzję „braterstwa” z heretykami i niewiernymi.
Teatr świętości wobec milczących grobów
Opis „intymnego momentu ciszy” przy grobie św. Franciszka to klasyczny przykład emocjonalnego szantażu zastępującego teologiczną treść. Gdy zabraknie wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii i Jedynego Pośrednika (1 Tm 2,5), neo-kościół usiłuje zastąpić te dogmaty tanim sentymentalizmem. Św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił takich „reformatorów”, stwierdzając: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (punkt 25) – co dokładnie widać w relacjonowanym spektaklu.
Asyż jako laboratorium apostazji
Nieprzypadkowe jest wspomnienie o „biskupach Konferencji Episkopatu Włoch” zgromadzonych na „81. Zgromadzeniu Ogólnym”. To ci sami hierarchy, którzy od dziesięcioleci niszczą włoski Kościół, tolerując komunię dla rozwiedzionych, błogosławieństwa dla związków sodomickich i ekumeniczne modlitewne orgie. Ich obecność w Asyżu potwierdza, że miejsce to od czasów Jana Pawła II służy jako poligon doświadczalny dla synkretyzmu religijnego.
Nadzieja tylko w Królestwie Chrystusowym
W przeciwieństwie do modernistycznych mrzonek, katolicka odpowiedź na kryzys świata jest jednoznaczna: „Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan” (Ps 32,12). Dopóki narody nie uznają publicznie władzy Chrystusa Króla, dopóty żadne „znaki nadziei” – czy to w Asyżu, czy gdziekolwiek indziej – nie przyniosą prawdziwego pokoju. Jak ostrzegał Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Quas primas).
W obliczu tej groteskowej pielgrzymki pozostańmy wierni królewskiemu majestatowi Naszego Pana, odrzucając fałszywe proroctwa neo-kościoła. Prawdziwy kult świętych – w tym św. Franciszka – wyraża się wyłącznie przez wierność ich heroicznej katolickiej ortodoksji, a nie przez wykorzystywanie ich wizerunku do szerzenia apostazji.
Za artykułem:
AsyżPapież przy grobie św. Franciszka: świat szuka znaków nadziei (ekai.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
