Oleśnicka maszyna śmierci: demaskacja zbrodni aborcyjnej w świetle katolickiej doktryny
Portal Opoka relacjonuje produkcję filmu „Oleśnica. Śledztwo w sprawie zbrodni”, mającego ujawnić praktyki aborcyjne w miejscowym szpitalu. Choć materiał słusznie piętnuje zbrodniczy proceder, całkowicie pomija nadprzyrodzoną perspektywę oraz niezmienne nauczanie Kościoła katolickiego, redukując problem do wymiaru czysto humanitarnego. Zabójstwo nienarodzonych przedstawione jest jako „przerwanie ciąży”, zaś sprawcy określani eufemistycznie jako „lekarze” – podczas gdy „Kto niszczy płód, dopuszcza się zbrodni” (Tertulian, Apologetyk IX,8).
„Dzieci umierają od wkłucia igły w serce […] niektóre dzieci nie muszą nawet dostać zastrzyku z chlorku potasu. Ich serca nie wytrzymują już samego wbicia igły”.
Bestialstwo zaklęte w biurokratycznym języku
Opis praktyk Gizeli Jagielskiej i innych aborterów odsłania demoniczny wymiar współczesnej medycyny. Stosowanie zastrzyków dosercowych czy obserwowanie agonii dzieci po wkłuciu igły to nie „zabieg”, lecz rytuał ofiarny na ołtarzu molocha postępu. Portal jednak nie sięga do Quaestio 64 św. Tomasza z Akwinu, gdzie czytamy: „Grzech zabicia człowieka jest tym cięższy, im mniej zdolny jest on do obrony, jak np. dziecko w łonie matki” (Summa Theologiae II-II, q. 64 a. 8 ad 2).
Milczenie o sakralnym charakterze życia
Artykuł pomija fundamentalną prawdę: każde życie ludzkie jest niepowtarzalnym aktem Stwórcy. „Człowiek od chwili poczęcia ma prawo do życia” (Pius XII, Przemówienie do położnych, 1951). Brak odniesienia do Casti Connubii Piusa XI, który potępia aborcję jako „zbrodnię podwójną – przeciw nowemu życiu i przeciw małżeństwu” (31 XII 1930). Nie ma też słowa o obowiązku exkomuniki latae sententiae dla wszystkich zaangażowanych w morderstwo (Kodeks Prawa Kanonicznego 1917, kan. 2350 §1).
Posoborowa impotencja moralna
Fakt, że zbrodnie trwają w placówce pod nominalnie „katolickim” zarządem, demaskuje bankructwo duszpasterskie neo-kościoła. Gdyby w Oleśnicy działał prawdziwy biskup katolicki, natychmiast obłożyłby szpital interdyktem, a „lekarzy” – klątwą. Tymczasem struktury posoborowe ograniczają się do mglistych „apeli” i „dialogu”, zdradzając swą masonerii podobną naturę (Pius IX, Quanta cura, 1864).
Ewangelia życia versus kultura śmierci
Film Fundacji Życie i Rodzina, choć słuszny w wymiarze społecznym, pozostaje narzędziem naturalistycznej walki politycznej. Prawdziwe rozwiązanie wymaga odwołania do Quas Primas Piusa XI: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym”. Tylko publiczne uznanie panowania Chrystusa Króla i przywrócenie prawa Bożego jako fundamentu państwa może położyć kres tej hekatombie. Każde inne „rozwiązanie” to liźnięcie żelazem rozpalonym rany, która wciąż krwawi.
Dopóki narody nie uklękną przed prawowitym Władcą wszechświata, dopóty „postępowa medycyna” będzie produkować kolejnych Jagielskich – lekarzy zabijających w białych kitlach, bardziej okrutnych niż katowie z Colosseum.
Za artykułem:
„Oleśnica. Śledztwo w sprawie zbrodni”. Powstaje reportaż o aborcji w Oleśnicy (opoka.org.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
