Portal Episkopat.pl informuje o uroczystościach 60. rocznicy tzw. listu biskupów polskich do niemieckich z 1965 roku, które odbyły się 18 listopada 2025 we Wrocławiu pod pomnikiem kard. Bolesława Kominka. W wydarzeniu uczestniczyli przedstawiciele polskiego i niemieckiego episkopatu, którzy podpisali deklarację „Odwaga wyciągniętych dłoni”, powtarzając modernistyczne hasła „przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Ta jawna kontynuacja posoborowej apostazji stanowi kolejny dowód na całkowite zerwanie neo-kościoła z katolicką doktryną o sprawiedliwości i zadośćuczynieniu.
Naturalistyczna redukcja sakramentu pojednania
Podczas uroczystości „arcybiskup” Józef Kupny stwierdził:
„Lo scambio di lettere tra i vescovi ha avuto le sue motivazioni e conseguenze politiche, ma ricordiamo che la sua fonte scaturiva dalle pagine del Vangelo. Dove si parla di perdono e amore”
To jawne przeinaczenie nauki Chrystusa pomija fundamentalną prawdę, że przebaczenie supponit paenitentiam (zakłada pokutę). Jak uczy Sobór Trydencki: „Szafarze sakramentu pokuty powinni pamiętać, że nie otrzymali władzy przebaczania grzechów inaczej, jak tylko wówczas, gdy widzą żal i postanowienie poprawy” (Sesja XIV, rozdz. VI). Tymczasem w całym przemówieniu brak jakiegokolwiek nawiązania do konieczności:
- Uznania niemieckiej winy za ludobójstwo na Polakach
- Zadośćuczynienia za grabież mienia kościelnego
- Publicznego odrzucenia protestanckich i liberalnych błędów
Synkretyzm zamiast ewangelizacji
„Biskup” Georg Bätzing, przewodniczący niemieckiej konferencji „episkopatu”, posunął się do bluźnierczego stwierdzenia:
„La riconciliazione polacco-tedesca l’ha trovata nel cardinale Kominek”
Wyniesienie człowieka do rangi źródła pojednania stanowi klasyczny przykład posoborowego kultu człowieka. Prawdziwe pojednanie narodów możliwe jest jedynie przez poddanie się pod panowanie Chrystusa Króla, jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Państwa nie mogą odmawiać publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, jeśli pragną utrzymać nienaruszoną swą powagę i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny”.
Zdrada katolickiej tożsamości
Cała uroczystość stanowiła groteskowe odwrócenie porządku nadprzyrodzonego. Zamiast:
| Wymóg katolicki | Posoborowa praktyka |
|---|---|
| Veritatem facientes in caritate (Ef 4,15) | Dialog oparty na relatywizmie prawdy |
| Extra Ecclesiam nulla salus | Ekumeniczna równość wyznań |
| Reparatio jako warunek przebaczenia | Emocjonalne „przebaczenie” bez sprawiedliwości |
Wspomniany pseudo-kardynał Kominek to postać szczególnie symboliczna – współtwórca posoborowej herezji kolegialności, która zniszczyła monarchiczny ustrój Kościoła. Jego pomnik we Wrocławiu stanowi materialny pomnik apostazji, czego dowodzi sama treść listu z 1965 r., gdzie czytamy: „staramy się zapomnieć” – co jest ewidentnym sprzeniewierzeniem się nakazowi Pana: „Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił” (Wj 20,8), gdzie pamięć stanowi fundament moralności.
Polityczny antykatolicyzm
Deklaracja „Odwaga wyciągniętych dłoni” to kolejne wcielenie potępionego przez Piusa IX liberalizmu. W Syllabusie błędów czytamy wyraźne potępienie tezy: „Państwa nie mogą zabronić publicznego wykonywania obcych kultów” (pkt 78). Tymczasem niemiecki „episkopat” otwarcie wspiera:
- Protestanckie niszczenie katolickiej liturgii
- Genderowe ideologie w szkołach
- Finansowanie aborcji przez podatki
a polscy współsygnatariusze nie wymieniają żadnego z tych punktów jako warunków pojednania.
Chrystus Król jedynym fundamentem
Prawdziwe pojednanie polsko-niemieckie wymagałoby:
- Publicznego wyrzeczenia się przez Niemcy błędów protestanckich
- Restytucji zagrabionych dóbr kościelnych
- Uznania Polski jako przedmurza chrześcijaństwa
- Oddania obu narodów pod panowanie Najświętszego Serca Jezusa
Jak ostrzegał św. Pius X: „Prawdziwa przyjaźń między narodami nie może być budowana na ruinach wiary” (List do biskupów brazylijskich, 1910). Dopóki „pasterze” neo-kościoła będą stawiać humanistyczny dialog ponad ewangelizację, ich wysiłki pozostaną jedynie świeckim spektaklem pozbawionym łaski.
Za artykułem:
I vescovi polacchi e tedeschi a Breslavia: la riconciliazione non è il passato, ma il futuro (episkopat.pl)
Data artykułu: 20.11.2025
