Portal LifeSiteNews (21 listopada 2025) relacjonuje atak uzbrojonych napastników na katolicką szkołę St. Mary’s w Papiri (stan Niger), gdzie porwano 52 dzieci. Diecezja Kontagora potwierdziła incydent, w którym postrzelono strażnika, wyrażając „głębokie zaniepokojenie” sytuacją. Rząd stanowy oskarżył szkołę o ignorowanie wcześniejszych ostrzeżeń przed otwarciem internatu. To trzecia tego typu akcja w ciągu tygodnia, poprzedzona atakiem na kościół w Eruku z dwoma ofiarami śmiertelnymi oraz porwaniem 25 muzułmańskich uczennic. Prezydent Bola Tinubu odwołał zagraniczne podróże, wysyłając jednocześnie delegację do USA w obliczu groźby interwencji wojskowej administracji Trumpa przeciwko islamskim terrorystom.
Systemowy terror wobec chrześcijan jako owoc apostazji elit
„Nigeria jest obecnie najbardziej niebezpiecznym miejscem dla chrześcijan na świecie” – konstatuje raport Global Christian Relief, potwierdzając to, o czym hierarchia posoborowa milczy od dekad: państwo porzuciło swój podstawowy obowiązek ochrony życia niewinnych. Podczas gdy „biskupi” wydają oświadczenia pełne „głębokiego zaniepokojenia”, dzieci katolickie są mordowane i porywane w rytuale krwawego dżihadu.
„Atak miał miejsce między 1:00 a 3:00 nad ranem. Napastnicy porwali 52 uczniów szkoły podstawowej i średniej”
Ten fragment relacji demaskuje całkowitą bezradność struktur państwowych, które – zgodnie z modernistyczną herezją rozdziału Kościoła od państwa – zrezygnowały z Social Reign of Christ the King (Społecznego Panowania Chrystusa Króla). Pius XI w encyklice Quas primas stanowczo przypominał: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – jednostki, rodziny, państwa – tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem nigeryjskie władze, podobnie jak współczesne „państwa katolickie”, tolerują dżihad jako „przejaw różnorodności religijnej”.
Teologiczne konsekwencje milczenia Magisterium
Znamienne, że diecezja Kontagora ogranicza się do „silnego potępienia ataku”, nie wskazując jego religijnego charakteru ani nie wzywając do nawrócenia napastników. To symptomatyczne dla całego posoborowego establishmentu, który – zgodnie z błędem nr 77 Syllabusa Piusa IX – uważa, że „nie jest rzeczą stosowną, aby religia katolicka była uważana za jedyną religię państwa”. Gdy w 2025 roku w północnych stanach Nigerii obowiązuje szariat, a chrześcijanie są systematycznie eksterminowani, „duchowni” posoborowi nadal głoszą herezję wolności religijnej.
„Rząd stanu Niger oskarżył szkołę o ignorowanie instrukcji dotyczących pozostawania zamkniętymi ze względu na wysokie ryzyko ataków”
To klasyczne blaming the victim (obwinianie ofiary) w wykonaniu władz, które powinny tępić zbrodnię u podstaw. Zamiast likwidować gniazda terrorystów, przerzucają odpowiedzialność na dyrekcję szkoły za… prowadzenie działalności edukacyjnej. Tymczasem św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (II-II, q. 64, a. 7) naucza, że „władza ma obowiązek eliminować złoczyńców dla ochrony niewinnych”, co stanowi fundament katolickiej doktryny wojny sprawiedliwej.
Amerykańskie groźby interwencji jako potępienie nieudolności Abudży
Informacja o wysłaniu nigeryjskiej delegacji do Waszyngtonu po groźbach Donalda Trumpa odsłania kolejną warstwę problemu: rząd w Abudży albo nie jest zdolny, albo nie chce zwalczyć islamskiego terroru. W świetle kanonu 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który stwierdza utratę urzędu przez publicznych apostatów, należy postawić pytanie: czy władze Nigerii – tolerujące systematyczną rzeź chrześcijan – zachowują jeszcze legitymację moralną?
Posoborowa zgnilizna doktrynalna jako przyczyna cierpienia
Milczenie „Watykanu” w tej sprawie jest wymowne. Gdy Jan XXIII porzucił tytuł „Króla” w oficjalnej tytulaturze papieskiej, a Paweł VI ogłosił bluźnierczą „braterstwo między wierzącymi” (islam to herezja, nie religia!), otworzono drogę do obecnego chaosu. W myśl Lamentabili sane exitu św. Piusa X (propozycja potępiona nr 58): „Prawda nie jest niezmienna bardziej niż sam człowiek, ponieważ rozwija się z nim, w nim i przez niego”. Ta modernistyczna zasada doprowadziła do sytuacji, gdzie mord na katolikach traktuje się jako „konflikt międzyetniczny”, a nie religijną powinność.
Jedyna droga ratunku: powrót do niezmiennego porządku
Rozwiązanie kryzysu nie leży w militaryzacji regionu ani w „dialogu międzyreligijnym”, lecz w radykalnym nawróceniu Nigerii na katolicyzm. Jak nauczał Pius IX w Quanta cura: „Kościół jest nie tylko prawdziwym, ale jedynym Kościołem; poza nim nie ma ani zbawienia, ani odpuszczenia grzechów”. Dopóki kraj nie uzna publicznego panowania Chrystusa Króla, dopóty krew męczenników będzie lała się ulicami – a współczesne „Magisterium” pozostanie nieme jak zaklęty posąg.
Za artykułem:
52 Catholic students abducted in Nigeria: report (lifesitenews.com)
Data artykułu: 21.11.2025
