Portal LifeSiteNews (21 listopada 2025) relacjonuje działania premier Alberty Danielle Smith, która wykorzystała klauzulę notwithstanding clause do obrony trzech ustaw chroniących rodzinę: obowiązku informowania rodziców o zmianie płci dziecka w szkole, ochrony kobiecego sportu przed osobami o zaburzonej tożsamości płciowej oraz zakazu "terapii" hormonalnych i chirurgicznych dla małoletnich. Choć decyzje te zasługują na uznanie z perspektywy prawa naturalnego, ich uzasadnienie oraz milczenie wobec źródła kryzysu moralnego odsławiają duchową pustkę współczesnej polityki.
Obrona pozorów w świecie oderwanym od nadprzyrodzoności
„Laws protecting kids, families, and fair play will stand”
Smith deklaruje ochronę dzieci i rodzin, lecz jej argumentacja sprowadza się do utylitarnych kalkulacji: „young people from irreversible hormonal or surgical medical decisions they are not ready to make”. Brakuje tu fundamentalnego odniesienia do prawa Bożego i nienaruszalnej godności osoby ludzkiej stworzonej na obraz Boga. Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie […] aby […] życie urządził i ułożył, iżby ono odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”. Bez tego fundamentu nawet najlepsze prawa stają się kruche jak dom na piasku (Mt 7,26).
Milczenie o źródłach ideologicznego potopu
Smith słusznie wskazuje na „harmful and toxic ideology”, lecz pomija jej korzenie: systemową apostazję Zachodu, która odrzuciwszy panowanie Chrystusa Króla (Pius XI, Quas Primas), otworzyła furtkę wszelkim aberracjom. Już w 1864 r. Pius IX w Syllabus errorum potępił błąd nr 55: „Kościół powinien być oddzielony od państwa, a państwo od Kościoła” – doktrynę, która umożliwiła legalizację sodomii i genderowej rewolucji. Dziś Alberta walczy z symptomami, gdy przyczyna choroby – usunięcie Boga z przestrzeni publicznej – pozostaje nienaruszona.
Medykalizacja grzechu: niebezpieczne półprawdy
Artykuł powtarza argumentację aktywistów pro-life, powołującą się na badania o wzroście samobójstw wśród „osób po operacjach zmiany płci”. To niebezpieczne uproszczenie! Problem nie leży w „nieudanych operacjach”, lecz w samym akcie buntu przeciw naturze ustanowionej przez Stwórcę (Rz 1,26-27). Św. Pius X w Lamentabili sane potępił tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem” (pkt 58). Tymczasem Smith, skupiając się na fizycznych konsekwencjach, milczy o grzechu wołającym o pomstę do nieba (Katechizm Rzymski, IX Przykazanie).
Rodzice jako strażnicy czy petenci?
„strengthening the roles of parents in education”
Ustawa o informowaniu rodziców o zmianie płci dziecka w szkole to kropla w morzu potrzeb. Władze Alberta wciąż uznają państwo za źródło praw rodziny, podczas gdy Pius XI w Casti connubii nauczał: „Rodzice posiadają pierwotne, bezpośrednie i niepodważalne prawo do wychowania potomstwa”. Dopóki szkoła pozostaje przyczółkiem „edukacji” seksualnej promującej perwersje (Syllabus, pkt 47), dopóty rodzice będą zakładnikami systemu, który ich prawa widzi jako „przywilej” nadany przez biurokratów, nie zaś przez Boga.
Sportowa krucjata bez Krzyża
Ochrona kobiecych dyscyplin sportowych przed mężczyznami cierpiącymi na zaburzenia tożsamości to działanie słuszne, lecz powierzchowne. Problem nie dotyczy „fair play”, lecz zachowania porządku naturalnego (1 Kor 11,14). W świecie, gdzie męskie i żeńskie tożsamości są rozmywane (por. Syllabus, pkt 65-73), obrona „gender fairness” brzmi jak gaszenie pożaru wulkanu szklanką wody. Jak przypomina Pius XI: „Wszystkie stosunki w państwie powinny układać się na podstawie przykazań Bożych i zasad chrześcijańskich” – w tym zasady „mulieres in ecclesia taceant” (1 Kor 14,34) odnoszącej się do właściwych ról płciowych.
Zakaz pseudomedycznych praktyk: konieczne minimum
Zakaz stosowania blokerów dojrzewania i chirurgicznego okaleczania małoletnich to jedyny punkt w pełni zgodny z katolicką etyką medyczną. Tu Alberta idzie słusznie, gdyż – jak uczy Pius XII – „każda ingerencja w integralność ciała wymaga proporcjonalnie poważnej przyczyny”. Niestety, artykuł LifeSiteNews pomija kluczowy aspekt: lekarze wykonujący takie praktyki popełniają ciężki grzech współudziału w samookaleczaniu (Katechizm Rzymski, V Przykazanie). Bez powrotu do zasady „primum non nocere” w świetle wiary, medycyna pozostanie narzędziem kultury śmierci.
Podsumowanie: brakująca teologiczna głębia
Działania premier Smith, choć lepsze od zgniłego kompromisu większości polityków, pozostają połowiczne. Broniąc praw rodziny bez wskazania na ich Boskie źródło (Ef 3,15), Alberta staje w szeregu państw „które sądziły, że mogą się obejść bez Boga i że ich religią to – bezbożność i lekceważenie Boga” (Syllabus, pkt 77). Pius XI ostrzegał: „Jeżeliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Dopóki Kanada nie powróci pod berło Chrystusa Króla, nawet najlepsze prawa będą tylko prowizorką na tonącym okręcie cywilizacji.
Za artykułem:
Danielle Smith praised for defending Alberta’s pro-family laws: ‘Thank you for protecting children’ (lifesitenews.com)
Data artykułu: 21.11.2025
