Relikwie Ulmanów w posoborowej pseudosanktuarium: kolejny akt profanacji
Portal eKAI (23 listopada 2025) relacjonuje wprowadzenie relikwii tzw. błogosławionej rodziny Ulmów do sanktuarium kard. Stefana Wyszyńskiego w Radomiu. „Ks. Andrzej Jędrzejewski”, określany jako „proboszcz” i „kustosz”, miał stwierdzić:
„Rodzina Ulmów była zawsze miejskiem spotkania człowieka z Bogiem […] Dziękujemy wam za przykład życia wyjątkowego, życia oddanego Bogu i zapatrzonego w Niego, z którego rodzi się prawdziwa miłość do ludzi, gotowość poświęcenia tego, co najcenniejsze dla dobra innych”.
Fałszywe męczeństwo w służbie ekumenicznej narracji
Kościół katolicki ucznia wiernie, że męczeństwo wymaga odium fidei – nienawiści do wiary jako bezpośredniej przyczyny śmierci (św. Augustyn, De Civitate Dei; Sobór Trydencki, sesja XXV). Tymczasem Ulmanowie zginęli za ukrywanie Żydów, co – choć szlachetne – nie stanowi aktu wyznania wiary. Jak trafnie zauważył kard. Alfredo Ottaviani: „Nie każda śmierć za cnotę naturalną, choćby heroiczną, zasługuje na aureolę męczeńską” („Il baluardo della fede”, 1953).
„Ks. Krzysztof Bochniak”, nazwany „diecezjalnym duszpasterzem rodzin”, posunął się do bluźnierczego porównania:
„Wielu ludzi modli się za ich przyczyną za małżeństwa, które są w kryzysie, prosząc o dar pojednania […] Są takie świadectwa, gdzie ludzie decydują się na terapię, żeby ratować swoje małżeństwo za przyczyną błogosławionej rodziny”.
To jawne nadużycie kultu świętych, sprowadzonego do psychologicznej techniki samopomocy.
Synkretyzm relikwii: od św. Stanisława Kostki do antypapieża Wojtyły
Artykuł wymienia inne „relikwie” przechowywane w tym pseudosanktuarium: od św. Stanisław Kostki po „św. Jana Pawła II” i „bł. ks. Jerzego Popiełuszkę”. Ta ekumeniczna zbieranina jest obrazą dla katolickiej nauki o kulcie świętych. Jak przypomina papież Benedykt XIV w dziele De Servorum Dei Beatificatione: „Relikwie świętych mają wartość o tyle, o ile Kościół uznał autentyczność ich świętości przez kanoniczną kanonizację”. Tymczasem:
- „Jan Paweł II” – głosił herezje ekumenizmu i wolności religijnej potępione w Quanta cura Piusa IX oraz Mortalium animos Piusa XI
- „Jerzy Popiełuszko” – uczestnik posoborowych eksperymentów liturgicznych, pochwalany przez „l’Osservatore Romano” za „dialog ze światem”
- „Rodzina Ulmów” – wyniesiona na ołtarze przez antypapieża Franciszka w ramach „teologii dialogu” z judaizmem
Kardynał Wyszyński: narzędzie w rękach modernizmu
Sam „kard. Stefan Wyszyński” – choć wyświęcony przed 1958 r. – stał się ikoną posoborowej deformacji. To on podpisał Porozumienie z komunistami w 1950 r., godząc się na ingerencję władz w nominacje biskupie. Jego słynne „Non possumus” z 1953 r. zostało zdradzone przez późniejszą kolaborację. „Sanktuarium” jego imienia służy dziś jako pomnik hermeneutyki ciągłości, gdzie rewolucyjne nowinki mieszają się z pozorami tradycji.
Teologia zastępcza: miłość bez Krzyża
Kluczowe sformułowanie „ks. Jędrzejewskiego” mówi o „prawdziwej miłości do ludzi, gotowości poświęcenia tego, co najcenniejsze dla dobra innych”. To czysty naturalizm! Gdzie jest tu nawiązanie do ofiary Chrystusa, konieczności łaski, obowiązku wyznawania wiary przed prześladowcami? Pius XI w Quas Primas nauczał: „Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym”. Tymczasem cała narracja o Ulmanach służy promocji świeckiego humanitaryzmu, gdzie „dobro innych” zastępuje chwałę Bożą.
Świętokradztwo komunii w posoborowym rycie
Brak wzmianki o rycie sprawowanej „Mszy” jest symptomatyczny. W kontekście „sanktuarium” pełnego niekatolickich relikwii, uczestnictwo w nowym rycie – który Sobór Trydencki potępiłby jako „profanację Ofiary” (sesja XXII) – staje się aktem współudziału w apostazji. Jak ostrzega św. Robert Bellarmin: „Udział w fałszywym kulcie jest zdradą prawdziwego Kościoła” (De controversiis, tom II).
Zamiast zakończenia: alarm dla dusz
Całe to widowisko z „relikwiami Ulmanów” stanowi klasyczny przykład posoborowej strategii:
1. Zastąpienie teologii nadprzyrodzonej socjologią – męczeństwo sprowadzone do działalności charytatywnej
2. Relatywizacja kultu – równanie świętych katolickich z postaciami wyniesionymi przez antykościół
3. Fałszywa eklezjologia – sugerowanie, że „święci” posoborowi należą do tej samej wspólnoty co męczennicy pierwszych wieków
Oby wierni pamiętali słowa św. Pawła: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 Tm 2,5). Żaden „błogosławiony” ekumenicznej erezji nie zastąpi konieczności trwania w depozycie wiary przekazanym przez prawowitych pasterzy.
Za artykułem:
23 listopada 2025 | 18:15Relikwie rodziny Ulmów w sanktuarium kard. Wyszyńskiego w Radomiu (ekai.pl)
Data artykułu: 23.11.2025
