Portal eKAI (23 listopada 2025) relacjonuje obchody 30-lecia „Akcji Katolickiej” archidiecezji wrocławskiej, z „Mszą świętą” pod przewodnictwem „arcybiskupa” Józefa Kupnego. „Ks. Łukasz Piłat” – „asystent kościelny” tej struktury – w homilii wskazał na Jana Pawła II jako inspiratora reaktywacji ruchu w 1993 roku. Przypomniano przedwojenne korzenie organizacji oraz jej rzekome cele: „pogłębianie wiary” i „współpracę z Kościołem”.
Uzurpacja tytułu i dewaluacja idei
Nazwa „Akcja Katolicka” stanowi bezczelną uzurpację wobec przedwojennego stowarzyszenia wiernych Kościoła katolickiego. Jak trafnie zauważa Pius XI w encyklice Quas Primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi […] tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem współczesna „Akcja Katolicka” działa w ramach struktur jawnie sprzeciwiających się społecznej władzy Chrystusa Króla, akceptując rewolucyjne zasady wolności religijnej i kolegialności potępione w Syllabusie Piusa IX (punkty 15-18, 55).
„Papież Jan Paweł II […] zachęcił wówczas, aby w każdej diecezji przywrócić działalność tego stowarzyszenia”
Ten passus obnaża teologiczny absurd całego przedsięwzięcia. Jan Paweł II – heretyk publiczny głoszący m.in. równość religii (Asyż 1986) i kult człowieka (ONZ 1995) – nie mógł być podmiotem władzy kościelnej. Jak przypomina dekret Lamentabili sane exitu (1907): „Kościół nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (punkt 4). Tym bardziej heretycki uzurpator nie może reaktywować katolickich instytucji.
Naturalistyczna karykatura apostolatu
Opisywana działalność sprowadza się do humanitarnego aktywizmu pozbawionego nadprzyrodzonego celu. „Ks. Piłat” powołuje się na wypaczone rozumienie świętości:
„Tylko ten, kto ma, może dawać. A działacz Akcji Katolickiej jest właśnie po to, by dawać, miłować, oświecać, przynosić pokój i radość”
To czysto naturalistyczna wizja sprzeczna z katolicką koncepcją apostolatu. Św. Pius X w Lamentabili potępia pogląd, jakoby „dogmaty, sakramenty i hierarchia […] były tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (punkt 54). Prawdziwa Akcja Katolicka miała za cel walkę z błędami współczesności poprzez podporządkowanie życia społecznego prawom Chrystusa Króla – nie zaś „dialog” i „integrację” z laickim porządkiem.
Fałszywy kult „błogosławionego”
Spotkanie jubileuszowe uwypukliło kolejny przejaw posoborowej deformacji:
„Organizatorzy wyświetlili film o bł. Stanisławie Kostce Starowieyskim, jedynym członku Akcji Katolickiej, który został wyniesiony na ołtarze”
„Beatyfikacja” dokonana przez modernistyczny antykościół nie posiada żadnej wartości. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „promocja lub wyniesienie, nawet jeśli były niekwestionowane […] będą nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe” w przypadku odstępstwa od wiary. Czczenie „błogosławionych” posoborowej sekty stanowi akt bałwochwalstwa.
Iluzja obrony wiary
Retoryka prezesa Majewicza brzmi szczególnie groteskowo:
„W Polsce atakuje się Kościół, krzyż, kapłanów. Temu się trzeba przeciwstawiać”
Jakże można „przeciwstawiać się” atakom, gdy samemu uczestniczy się w niszczeniu Kościoła poprzez współpracę z antykatolicką strukturą? Prawdziwa obrona wiary wymaga zerwania komunii z heretycką sekta posoborową, nie zaś brania udziału w jej parodiach sakramentów i „działalności apostolskiej”.
Teologia królestwa bez Króla
Homilia „ks. Piłata” zawiera typowo modernistyczne wypaczenie doktryny o Chrystusie Królu:
„Królestwo Boże jest tam, gdzie obecny jest Bóg. My już przechadzamy się w Jego Królestwie, bo ten świat został przez Boga stworzony i do Niego należy”
To czysto immanentyczna herezja sprzeczna z nauczaniem Piusa XI w Quas Primas: „Królestwo Chrystusa jest przede wszystkim duchowe i odnosi się głównie do rzeczy duchowych”. Redukcja Królestwa do przyrodzonego porządku stworzenia stanowi zaprzeczenie nadprzyrodzonego celu Kościoła – prowadzenia dusz do wiecznego zbawienia.
Zakłamane podsumowanie
„Abp Kupny” w swoim piśmie dziękczynnym posuwa się do bluźnierczego stwierdzenia:
„Jestem świadomy wagi działania laikatu w naszej archidiecezji”
To jawne pogwałcenie kanonu 682 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Wierni powinni unikać wszelkiej zażyłości z ekskomunikowanymi”. Prawdziwy katolik nie może współpracować z jawnymi heretykami niszczącymi Kościół, ani tym bardziej słuchać ich „dziękczynień”.
Rzekomy jubileusz „Akcji Katolickiej” stanowi jedynie kolejny dowód głębokiego kryzysu posoborowej sekty. Zamiast bronić społecznego panowania Chrystusa Króla, organizacja ta legitymizuje antykatolicki porządek, stając się narzędziem demontażu ostatnich pozorów Tradycji. Jak przestrzega Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa […] usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Quas Primas).
Za artykułem:
23 listopada 2025 | 20:1530-lecie Akcji Katolickiej archidiecezji wrocławskiej (ekai.pl)
Data artykułu: 23.11.2025
