Episkopat Polski w służbie kultu antypapieża Wojtyły
Portal Episkopat.pl z 23 listopada 2025 r. opublikował tzw. „apel” struktur posoborowych w Polsce, w którym domagają się one „szacunku” dla Karola Wojtyły, znanego jako Jan Paweł II. Dokument ten, przyjęty podczas 403. Zgromadzenia Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski na Jasnej Górze, stanowi jawną apologię heretyka i apostaty, któremu przypisuje się zasługi w „obaleniu komunizmu” oraz „przywróceniu jedności Europy”.
Ci riempiono di tristezza i continui tentativi di screditare l'autorità di San Giovanni Paolo II nel nostro Paese. Tali azioni sono ingiuste e offensive, soprattutto perché sono rivolte contro un uomo al quale non solo la Chiesa e la nostra nazione, ma anche il mondo intero devono così tanto
Teologiczne bankructwo posoborowego bałwochwalstwa
Przedsoborowy Kościół katolicki w dekrecie Lamentabili sane exitu (Św. Pius X, 1907) stanowczo potępił modernistyczne pomieszanie pojęć: „Nowe zjawiska oceniać przez pryzmat niezmiennych zasad: sprawdzić, czy istnieje analogiczne nauczanie przedsoborowe”. Tymczasem struktury neo-kościoła wynoszą na ołtarze postać, która:
- Promowała ekumeniczny synkretyzm w Asyżu (1986), co Pius XI w Mortalium animos nazwał „zdradą jedynego Zbawiciela”
- Głosiła herezję wolności religijnej potępioną w Syllabusie błędów Piusa IX (punkty 15-18, 77-79)
- Uczestniczyła w „nowej ewangelizacji” będącej zaprzeczeniem dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus
Jak zauważył św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Jawny heretyk nie może być Papieżem, gdyż nie może być głową tego, czego nie jest członkiem”. Wojtyła, promując błędy potępione przez nieomylne Magisterium, automatycznie stracił jakiekolwiek prawo do tytułu „następcy Piotra”.
Historyczne kłamstwa jako fundament kultu
Rzekome „zasługi” przypisywane Wojtyle przez polskich „biskupów” stanowią klasyczny przykład rewizjonizmu historycznego:
Il suo pontificato ha contribuito in modo determinante alla caduta del comunismo e al ripristino dell'unità in Europa
Prawda jest zupełnie inna: jak wykazali historycy katoliccy (m.in. prof. Plinio Corrêa de Oliveira w Rewolucji i Kontrrewolucji), upadek tzw. „bloku wschodniego” stanowił etap globalnej rewolucji zmierzającej do zniszczenia cywilizacji chrześcijańskiej. Wojtyła nie tylko nie przeciwstawił się temu procesowi, ale poprzez:
- Masońskie gesty (całowanie koranu w 1999)
- Relatywizację prawdy objawionej (modlitwy z heretykami i poganami)
- Propagowanie „praw człowieka” sprzecznych z prawem naturalnym
przyczynił się do destrukcji resztek katolickiego porządku społecznego.
Ewangeliczna manipulacja w służbie fałszywego narodu
Szczytem teologicznego fałszerstwa jest cytowanie słów Chrystusa: «Un profeta non è disprezzato che nella sua patria, tra i suoi parenti e in casa sua» (Mc 6, 4) w kontekście obrony Wojtyły. W ten sposób:
- Przyrównuje się heretyka do proroków Starego Testamentu
- Przemilcza się fakt, że Chrystus mówił o odrzuceniu prawdziwej nauki, nie zaś o krytyce błędnowierców
- Tworzy się kult jednostki sprzeczny z zasadą soli Deo gloria
Pius XI w encyklice Quas primas przypominał: „Państwa nie mogą odmawiać czci Chrystusowi Królowi, gdyż On sam powiedział: Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi (Mt 28,18)”. Tymczasem posoborowcy zastępują kult Boga-Człowieka bałwochwalczym uwielbieniem dla człowieka, który zdradził katolicką doktrynę.
Polska w potrzasku neo-masonerii
Apel Episkopatu Polski wpisuje się w szerszy kontekst walki z katolicką tożsamością Narodu Polskiego:
- Przemilczenie roli Matki Bożej Królowej Polski na rzecz kultu współczesnego „świętego”
- Zastąpienie dogmatów wiary „wartościami europejskimi”
- Budowa „polskiej religii obywatelskiej” opartej na fałszywych autorytetach
Jak trafnie zauważył abp Marceli Lefebvre w Liście do wahających się katolików: „Kościół posoborowy stał się narzędziem destrukcji w rękach masonerii, która poprzez kult człowieka dąży do zniszczenia Królestwa Chrystusowego”.
Jedyna droga ratunku
W obliczu tej kolejnej manifestacji apostazji, katolicy w Polsce winni:
- Odrzucić całkowicie posoborową strukturę i jej „sakramenty”
- Powrócić do niezmiennej doktryny zawartej w Katechizmie Trydenckim
- Odmówić udziału w jakichkolwiek formach kultu fałszywych „świętych”
- Wytrwać przy jedynej Ofierze Mszy Świętej Wszechczasów
Jak przypominał Pius IX w Syllabusie błędów: „Pokój jest możliwy jedynie pod panowaniem Chrystusa Króla” (pkt 77-79). Wszelkie próby budowania jedności na kulcie apostaty są powtórką grzechu złotego cielca.
Za artykułem:
I vescovi polacchi alla 403ª Assemblea Plenaria della Conferenza Episcopale Polacca: Chiediamo rispetto per San Giovanni Paolo II (episkopat.pl)
Data artykułu: 23.11.2025
