Portal Gość Niedzielny (24 listopada 2025) relacjonuje reakcje polskich instytucji na wpis instytutu Yad Vashem, który stwierdzał: „Polska była pierwszym krajem, gdzie Żydzi zostali zmuszeni do noszenia wyróżniającej ich odznaki”. W odpowiedzi IPN, MSZ oraz Muzeum Auschwitz-Birkenau jednoznacznie wskazują, iż było to zarządzenie niemieckiego okupanta, a nie suwerennej Polski. Pomimo późniejszego sprostowania, cała sytuacja obnaża głębszy problem: instrumentalne traktowanie historii w służbie antypolskiej narracji, sprzecznej z katolickim nakazem miłości prawdy (Św. Augustyn: „Veritas est regula sui et falsi” – Prawda jest miarą samej siebie i fałszu).
Fałsz historyczny jako narzędzie ideologicznej manipulacji
Yad Vashem, instytucja mająca strzec pamięci o ofiarach Holokaustu, w swym pierwotnym komunikacie celowo pominęła kluczowy kontekst: 23 listopada 1939 roku Polska nie istniała jako podmiot prawa międzynarodowego, będąc pod bezwzględną okupacją III Rzeszy. Rozkaz Hansa Franka – niemieckiego zbrodniarza wojennego – był aktem państwa okupacyjnego, nie zaś rządu polskiego. Jak zaznacza IPN: „Nakaz noszenia gwiazdy (…) był elementem niemieckiej polityki rasistowskiej, realizowanej przez stworzony przez Niemców aparat administracyjny i aparat terroru”. Pominięcie tej oczywistej prawdy stanowi nie tylko błąd merytoryczny, lecz grzech przeciwko VIII przykazaniu, które nakazuje: „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu” (Wj 20, 16 Wlg).
Brak wiedzy o niemieckich zarządzeniach narzucanych polskiemu społeczeństwu zniewolonemu przez Rzeszę Niemiecką (w tym Żydom) lub ich ignorowanie nie przystoi instytucjom takim jak Instytut Jad Waszem – podkreśla IPN.
W świetle katolickiej nauki społecznej, każde kłamstwo – zwłaszcza instytucjonalne – nosi znamiona grzechu wołającego o pomstę do nieba. Pius XI w encyklice Quas Primas przypominał: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw (…), zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”. Usuwając Boga-Prawdę z narracji historycznej, Yad Vashem staje się narzędziem fałszywej „polityki pamięci”, gdzie prawda ofiar zostaje zastąpiona polityczną instrumentalizacją.
Przemilczane bohaterstwo Narodu Katolickiego
Najjaskrawszą manipulacją jest przemilczenie faktu, iż Polacy jako naród ponieśli największe ofiary za pomoc Żydom. Jak słusznie przypomina IPN: „mimo obowiązywania kary śmierci za udzielanie pomocy Żydom Polacy udzielili największego wsparcia ludności żydowskiej na okupowanych przez Niemców terenach”. Wymownym świadectwem jest Lista Sprawiedliwych Yad Vashem, gdzie polskie nazwiska stanowią najliczniejszą grupę. Dlaczego zatem instytut z Jerozolimy nie wspomina, że pomoc organizowali katoliccy kapłani, siostry zakonne oraz zwykli wierni, kierujący się caritas Christi (miłością Chrystusową)?
Milczenie o heroizmie Polaków wpisuje się w szerszy trend relatywizowania roli katolicyzmu w historii Europy. Już w 1864 roku Pius IX potępiał w Syllabus errorum błąd mówiący, że „nauczanie Kościoła katolickiego jest wrogie dobru i interesom społeczeństwa” (pkt 40). Dziś widzimy, jak instytucje takie jak Yad Vashem – często kierowane przez środowiska antychrześcijańskie – próbują wymazać katolicki fundament europejskiej cywilizacji, w tym ofiarną postawę Polski jako antemurale Christianitatis (przedmurza chrześcijaństwa).
Moralny obowiązek obrony prawdy
Reakcja polskich instytucji zasługuje na poparcie, lecz musi iść dalej. Jak uczy św. Tomasz z Akwinu: „Miłość prawdy nakazuje protestować przeciwko kłamstwu” (Summa Theologica II-II, q. 109). Należy domagać się nie tylko sprostowania, ale pełnego rozliczenia z tendencyjnych narracji, które:
- Przenoszą odpowiedzialność z niemieckich okupantów na naród-ofiarę
- Przemilczają katolicki charakter polskiego oporu przeciw nazizmowi
- Wspierają antypolskie resentymenty w świecie
W czasach, gdy „świat leży w mocy Złego” (1 J 5,19 Wlg), obrona prawdy historycznej staje się aktem świadectwa wiary. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił modernistyczny błąd głoszący, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem” (pkt 58). Fałszerstwa Yad Vashem wpisują się właśnie w tę logikę: prawda przestaje być odbiciem Logosu, stając się narzędziem politycznej inżynierii.
Niech zatem ta sprawa będzie wezwaniem dla katolików, by z podwójną gorliwością strzegli depozytu prawdy – zarówno teologicznej, jak i historycznej. Tylko w Chrystusie-Królu, który jest „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 14,6 Wlg), narody mogą odnaleźć fundamenty prawdziwej sprawiedliwości i pokoju.
Za artykułem:
IPN reaguje na skandaliczny wpis Yad Vashem (gosc.pl)
Data artykułu: 24.11.2025
