Portal eKAI (24 listopada 2025) relacjonuje uroczystość wręczenia Nagrody im. prof. Józefa Dudka „abp” Alfonsowi Nossolowi przez Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola. „Wyróżnienie przyznano za działalność na rzecz integracji środowiska akademickiego” oraz rzekome zasługi w „tworzeniu Uniwersytetu Opolskiego”. W laudacji ks. „prof.” Sławomir Stasiak z „Papieskiego” Wydziału „Teologicznego” we Wrocławiu wychwalał laureata jako „świadectwo dialogu, służby i pokoju”, wskazując na jego rzekomy wkład w „proces pojednania polsko-niemieckiego”.
Teologiczny wandalizm w służbie rewolucji posoborowej
Cała narracja nagradzania „abp” Nossola opiera się na modernistycznej redukcji misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu. Gdy Pius XI w Quas Primas nauczał, że „królestwo naszego Zbawiciela obejmuje wszystkich ludzi” i „nie ma pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni” (Dz 4,12), tutaj mamy do czynienia z kultem „człowieka dialogu” oderwanego od nadprzyrodzonego celu. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił jako herezję tezę, że „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej” (propozycja 63) – tymczasem „abp” Nossol całe życie poświęcił budowaniu kościoła pojednania między narodami zamiast jedynego prawdziwego pojednania – z Bogiem przez Chrystusa Króla.
„Dane mi było przez wiele lat pełnić profesorską posługę w Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. A kiedy Opole stanęło przed szansą utworzenia uniwersytetu, z pierwszym w powojennej Polsce Wydziałem Teologicznym na państwowej uczelni…”
Ten fragment listu „abp” Nossola demaskuje rdzeń apostazji: inkorporacja teologii do struktur państwowych oznacza zdradę nadprzyrodzonego powołania Kościoła. Jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (1864), „nauczanie tych, którzy porównują Najwyższego Kapłana do księcia wolnego i działającego w Kościele powszechnym, jest doktryną, która zapanowała w średniowieczu” (propozycja 34). Tymczasem tworzenie wydziałów „teologicznych” pod kontrolą masonerii państwowej to realizacja błędów potępionych w Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy”.
Ekumenizm jako narzędzie dechrystianizacji
Wychwalanie rzekomego „pojednania polsko-niemieckiego” przez „abp” Nossola należy ocenić przez pryzmat potępienia ekumenizmu przez Magisterium. Pius XI w Mortalium animos stanowczo zakazał katolikom uczestnictwa w ruchach ekumenicznych, nazywając je „bezsensownym przedsięwzięciem”. Tymczasem laureat nagrody przez dekady propagował dialog ze schizmą i herezją, co św. Pius X w Pascendi określił jako „syntezę wszystkich herezji”. W liście do środowisk akademickich „abp” Nossol pisze: „Nauka jest wspólnym dobrem Ludzkości. Ma różne «oblicza» i «odcienie»” – to jawny relatywizm potępiony w Syllabusie (propozycja 15: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą”).
Uniwersytet jako narzędzie rewolucji
Laudacja ks. „prof.” Stasiaka zawiera symptomatyczne sformułowanie: „otwartość i poszukiwanie jedności w różnorodności”. Tożsame z modernistyczną zasadą ewolucji dogmatów potępioną w Lamentabili sane (propozycja 5: „Objawienie Boże jest niedoskonałe, a zatem podlega ciągłemu i nieokreślonemu postępowi”). Tworzenie państwowych wydziałów „teologicznych” to realizacja błędu potępionego w Syllabusie (propozycja 45: „Całe zarządzanie szkołami publicznymi… należy i powinno przynależeć do władzy państwowej”). Wiara katolicka uczy, że teologia jest nauką nadprzyrodzoną, podczas gdy neo-kościół redukuje ją do dyscypliny humanistycznej – stąd brak w całym artykule jakiejkolwiek wzmianki o zbawieniu dusz, łasce uświęcającej czy obowiązku wyznawania jedynej prawdziwej wiary.
Śląski synkretyzm zamiast katolickiej tożsamości
Wspomnienie przez „abp” Nossola dziecięcej fascynacji Wrocławiem jako miastem uniwersyteckim odsłania duchowe źródła apostazji: „Nie znając treści pojęcia «uniwersytet» zacząłem dopytywać… nauczyciel odpowiedział: «Chłopcze, lepiej nie pytaj. Ta wiedza nigdy ci się w życiu nie przyda»”. To kwintesencja naturalizmu potępionego przez Piusa IX w Syllabusie (propozycja 3: „Rozum ludzki bez żadnego odniesienia do Boga jest jedynym arbitrem prawdy i fałszu”). Gdy św. Pius X nakazywał „instaurare omnia in Christo”, neo-kościół głosi kult wiedzy oderwanej od Boga. Brak w całym tekście choćby jednego odwołania do Matki Bożej czy świętych patronów Śląska dowodzi całkowitej dechrystianizacji środowisk akademickich.
Nagrodzenie „abp” Nossola przez struktury neo-kościoła stanowi dopełnienie proroctwa Piusa X z Pascendi: „Moderniści usiłują zniszczyć wszystko, co jest katolickie”. W czasach panowania Chrystusa Króla takie „laury” otrzymywały dusze heroicznie wierne – jak św. Jan Fisher czy Tomasz Morus. Dziś rozdaje się je apostatom głoszącym „ducha soboru” – największej herezji naszych czasów.
Za artykułem:
24 listopada 2025 | 17:46Uczelnie Wrocławia i Opola uhonorowały abp. Nossola (ekai.pl)
Data artykułu: 24.11.2025
