Portal LifeSiteNews (25 listopada 2025) ujawnia dokumenty z Wikileaks dowodzące 50-letniej współpracy rodziny Sorosów z Departamentem Stanu USA. Były zastępca asystenta sekretarza stanu Mike Benz przedstawił depesze dyplomatyczne wskazujące, że amerykańska dyplomacja aktywnie wspierała interesy finansowe Sorosów już od lat 70. XX wieku, w zamian za co George Soros realizował własną politykę zagraniczną promującą neomarksistowską agendę. Dokumenty pokazują m.in. zaangażowanie administracji Henry’ego Kissingera w pomoc Paulowi Sorosowi (bratu George’a) w zdobyciu kontraktu na budowę portu w Gabonie.
Symbioza władzy i pieniądza: państwo w służbie rewolucji
Przegląd ujawnionych depesz dyplomatycznych ukazuje klasyczny mechanizm quid pro quo: struktury państwowe zapewniają ochronę interesów finansowych rodziny Soros, podczas gdy jej fortuna służy niszczeniu fundamentów cywilizacji chrześcijańskiej. Jak stwierdził Benz:
„Nie tylko Departament Stanu negocjował transakcje Sorosa, pomagając mu zabezpieczyć interesy. Odbywało się to także poprzez kanały pozarządowe, tak by zagraniczne rządy wypłacały Sorosowi należne zyski”.
Teologiczna anatomia współpracy
Współpraca ta stanowi namacalny przejaw sojuszu państwa z globalistycznymi siłami antychrystusowymi, doskonale wpisujący się w diagnozę św. Piusa X z encykliki Pascendi: „Moderniści dążą do zniszczenia wszelkiego autorytetu kościelnego, pod pozorem poszanowania wolności jednostki i postępu”. Depesza Kissingera z 1976 roku, w której sekretarz stanu naciska na wsparcie dla firmy Soros Associates w Gabonie, demaskuje prawdziwy cel tego mariażu – budowę systemu władzy niezależnego od prawa naturalnego i moralności chrześcijańskiej.
Neopogańska rewolucja moralna
Działalność Sorosa to perfekcyjna realizacja błędów potępionych w Syllabusie błędów Piusa IX. Punkt 80 dokumentu jednoznacznie potępia tezę, że „Papież Rzymski może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją”. Tymczasem finansowane przez Sorosa organizacje jak Open Society Foundation promują:
- Kulturę śmierci – aborcję, eutanazję, transseksualizm (sprzeczne z V przykazaniem)
- Relatywizm religijny – niszczenie katolickiej misji ewangelizacyjnej
- Rewoltę przeciw porządkowi naturalnemu – ideologię gender i destrukcję rodziny
Kryzys autorytetu i utrata królewskiej władzy Chrystusa
Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – jednostki, rodziny, państwa, gdyż ludzie w społeczeństwach zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki”. Współpraca Departamentu Stanu z Sorosem stanowi jawną rebelię przeciw temu królewskiemu panowaniu, wprowadzając w życie błąd potępiony w punkcie 39 Syllabusa: „Państwo, jako źródło wszystkich praw, posiada pewne prawo nie ograniczone żadnymi granicami”.
Duchowa zapaść Zachodu
Fakt, że przez pół wieku żaden rząd USA nie przeciwstawił się tej współpracy, stanowi wymowny dowód postępującej apostazji elit zachodnich. Jak trafnie zauważył Benz, Soros funkcjonował jako „przyjazny, sprzymierzony, niezależny podmiot, jeśli nie rząd”. To potwierdza słowa św. Piusa X z motu proprio Sacrorum Antistitum: „Nieprzyjaciele Chrystusa ukrywają się niekiedy nawet w samym łonie Kościoła, stąd też niebezpieczeństwo staje się tym większe”.
Jedyna droga naprawy
Odrodzenie możliwe jest jedynie przez całkowite odrzucenie modernistycznej infekcji i powrót do zasad zawartych w encyklikach:
- Quas primas o powszechnym królowaniu Chrystusa
- Pascendi o zwalczaniu modernizmu
- Humanum genus Leona XIII o masonerii
Tylko uznanie Chrystusa Króla za jedynego Pana dziejów może zatrzymać globalistyczną rewolucję finansowaną przez takich jak Soros. Jak przypomina Pius XI: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo (…), niechaj więc władcy państw publiczną cześć i posłuszeństwo oddadzą królującemu Chrystusowi”.
Za artykułem:
Soros family has been working with State Department for 50 years, WikiLeaks shows (lifesitenews.com)
Data artykułu: 24.11.2025
