Sobór Watykański II jako antykatolicka rewolucja w przebraniu odnowy
Portal eKAI (25 listopada 2025) relacjonuje debatę „60 lat po soborze”, w której uczestniczyli modernistyczni „księża” i świeccy apologeci posoborowej rewolucji. Komentowany artykuł przedstawia Vaticanum II jako „wydarzenie zbawcze” wymagające „pełniejszej realizacji”, całkowicie pomijając jego destrukcyjny wpływ na wiarę katolicką.
Demaskacja sofizmatu „kontroli nad soborem”
„nad całością panowano” – twierdzi „ks.” Giemza SDS
To kuriozalne stwierdzenie kłóci się z faktami historycznymi. Jak zauważa „ks.” Froniewski:
„z perspektywy kurii sobór wymknął się z rąk”
Prawda jest brutalniejsza – Vaticanum II stanowiło masońską operację zmiany natury Kościoła, czego dowodzi sama konstytucja Lumen Gentium, zastępująca dogmatyczną definicję Kościoła jako Societas Perfecta (społeczności doskonałej) mglistą „ludem Bożym”. Pius IX w Syllabus Errorum (1864) potępił podobne błędy: „Kościół nie jest prawdziwym i doskonałym społeczeństwem całkowicie wolnym” (błąd 19).
Zbrodnicze „aggiornamento” jako narzędzie apostazji
Mateusz Zbróg bezwstydnie przyznaje:
„Od początku było jasne, że chodzi o aggiornamento”
To potwierdza, że cel był czysto modernistyczny. Św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici Gregis (1907) demaskował takich reformatorów: „Moderniści usiłują zniszczyć wszelki autorytet kościelny pod pozorem postępu i światła”.
„Kościół posoborowy” realizuje dokładnie te same błędy, które Kongregacja Świętego Oficjum potępiła w dekrecie Lamentabili Sane Exitu (1907):
- Błąd 22: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia”
- Błąd 58: „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego”
Polska jako ostatni przyczółek modernistycznej kolonizacji
„Implementacja trwa do dziś” – chwali się „ks.” Giemza, nieświadomie potwierdzając trwającą destrukcję. Jego odwołanie do „św.” Jana Pawła II (heretyka i apostaty) obnaża duchową pustkę argumentacji.
„Żyjemy w religijnie monolitycznym kraju” – twierdzi „ks.” Froniewski
To jawne kłamstwo! Polska od 1965 roku jest areną:
- Masońskiej reformy liturgicznej („msza” Pawła VI)
- Ekumenicznego zdrady (Dekret o wolności religijnej Dignitatis Humanae)
- Systematycznego niszczenia prawdziwej pobożności (zamiana różańca na „modlitwę światła”)
„Lumen Gentium” jako manifest kościelnej rewolucji
Szczególnie oburzające jest wskazanie konstytucji Lumen Gentium jako „tekstu kluczowego”. Dokument ten:
- Zastąpił królewskie panowanie Chrystusa (Pius XI, Quas Primas) „dialogiem ze światem”
- Zanegował dogmat Extra Ecclesiam Nulla Salus (poza Kościołem nie ma zbawienia)
- Wprowadził herezję kolegialności, niszcząc monarchiczną strukturę Kościoła
Zakończenie: Sobór jako anty-Concillium
Debata we Wrocławiu udowodniła jedynie głębokość posoborowej dezorientacji. Vaticanum II nie wymaga „pogłębionej interpretacji”, lecz całkowitego odrzucenia jako antykatolickiego przewrotu. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Papież heretyk automatycznie przestaje być papieżem” (De Romano Pontifice). To samo dotyczy soboru, który stał się narzędziem heretyckich antypapieży.
Jedynym ratunkiem jest powrót do niezmiennej Tradycji – Mszy Świętej w rycie trydenckim, prawdziwej teologii Ojców i doktorów Kościoła oraz odrzucenie całego dziedzictwa posoborowej anomii.
Za artykułem:
25 listopada 2025 | 12:00Debata o dziedzictwie Soboru Watykańskiego II (ekai.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
