Portal eKAI (25 listopada 2025) informuje o przygotowaniach do kolejnej edycji „Dnia modlitwy i solidarności z Osobami Skrzywdzonymi wykorzystaniem seksualnym”, planowanego na 20 lutego 2026 r. Inicjatywa, zapoczątkowana w 2017 r. jako odpowiedź na apel „papieża” Franciszka, ma obejmować specjalne modlitwy, nabożeństwa oraz „edukację” w duchu posoborowych schematów.
Naturalistyczne zawłaszczenie języka duchowego
W komunikacie dominuje redukcja problemu grzechu do kategorii psychospołecznych. Ks. Wojciech Rzeszowski, przedstawiany jako „kierownik Biura Delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży”, stwierdza: „Brakuje nam […] języka, by mówić o zranieniach bez oceniania”. To jawna negacja katolickiego pojęcia grzechu ciężkiego i obowiązku jego piętnowania (Ef 5,11). „Zranienie” zastępuje tu klasyczne status peccati, usuwając z pola widzenia:
- Obiektywny wymiar moralny czynu (KKK 1857)
- Konieczność sakramentalnej spowiedzi (Jan 20,23)
- Obowiązek zadośćuczynienia (Sobór Trydencki, sesja XIV)
„Wciąż zbyt wiele osób nosi swoje cierpienie w milczeniu […] dlatego potrzebujemy takiego dnia”
To zdanie demaskuje antysakralny charakter całej inicjatywy. Prawdziwy Kościół nigdy nie potrzebował „specjalnych dni” dla przypomnienia o grzechu nieczystości – codziennie głosił go z ambon w kontekście Sądu Ostatecznego (Mt 25,46) i konieczności pokuty (Łk 13,3).
Teologiczny sabotaż sakramentów
Proponowane „materiały duszpasterskie” (nabożeństwa, rozważania Drogi Krzyżowej) pomijają kluczowe elementy:
- Nie ma wezwania do ex opere operato sakramentu pokuty jako jedynej drogi pojednania z Bogiem (Sobór Trydencki, sesja VI)
- Brak ostrzeżenia, że przyjmowanie „komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do „stołu zgromadzenia” (ks. Rzeszowski), jest świętokradztwem wobec braku przeistoczenia
- Przemilczano obowiązek denuncjacji zbrodniarzy wobec władzy cywilnej (Rz 13,1-4)
Za to propaguje się neomodernistyczną herezję „wsparcia po krzywdzie” jako celu samego w sobie, oderwanego od łaski uświęcającej. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił podobne próby zastąpienia nadprzyrodzonych środków naturalistyczną terapią (propozycja 58).
Strategia „delegatów” a masońska destrukcja
Tworzenie „lokalnych zespołów DMiS” i biurokratycznych struktur „ochrony” odwzorowuje model „Kościoła demokratycznego” potępiony przez Piusa VI w Auctorem fidei (1794). Jak trafnie zauważył abp Marcel Lefebvre (którego jednak nie należy uważać za autorytet): „Moderniści zastępują hierarchię komisjami”.
Nieprzypadkowo inicjatywa powstała w 2017 r. – symbolicznym „drugim 1717” (data założenia masonerii). Cykl 200-letni (1717-1917-2017) wskazuje na rytualne przejęcie przestrzeni sakralnej, co Pius IX potępił w Quanta cura i Syllabusie błędów (pkt 77-80).
Milczenie o źródłach apostazji
Artykuł pomija główną przyczynę skandali:
- Zniesienie klauzuli antymodernistycznej w seminariach (1968)
- Przyjęcie teorii „godności człowieka” zamiast nauki o grzechu pierworodnym (Gaudium et spes)
- Zastąpienie Mszy trydenckiej protestancką „wieczerzą” (Novus Ordo Missae)
Bez powrotu do „niezmiennej dyscypliny i świętej liturgii zatwierdzonej przez wieki” (Pius XII, Mediator Dei), żadne „dni modlitwy” nie zatrzymają kryzysu będącego karą za apostazję.
W obliczu tej kolejnej profanacji przestrzeni sakralnej, jedyną odpowiedzią wiernych pozostaje ucieczka od struktur neo-kościoła i trwanie przy jedynej Ofierze Kalwarii – Mszy Świętej Wszechczasów.
Za artykułem:
25 listopada 2025 | 19:27Trwają przygotowania do przyszłorocznego Dnia modlitwy i solidarności #ZeZranionymi (ekai.pl)
Data artykułu: 25.11.2025
