Portal LifeSiteNews informuje o nowych wystąpieniach uzurpatora na tronie Piotrowym, określanego jako „papież” Leon XIV, który w niedawnych dokumentach i wypowiedziach podważył dogmat o pochodzeniu Ducha Świętego (Filioque), relatywizował cel prokreacyjny małżeństwa oraz głosił potrzebę „szacunku dla wszystkich religii”. Jednocześnie „biskup” Knoxville podjął kolejne działania przeciwko Mszy Trydenckiej.
Teologiczny wandalizm: atak na dogmat Filioque
„nowy dokument zdaje się pomniejszać znaczenie Filioque”
Próba rewizji dogmatu o pochodzeniu Ducha Świętego od Ojca i Syna stanowi jawne odrzucenie orzeczeń Soboru Florenckiego (1439), który stanowił: „Spiritus Sanctus ex Patre et Filio aeternaliter est, et essentiam suam suumque esse subsistens habet ex Patre simul et Filio, et ex utroque aeternaliter tanquam ab uno principio” („Duch Święty od Ojca i Syna odwiecznie pochodzi i swoją istotę oraz swoje istnienie subsystencjalne ma od Ojca i Syna równocześnie, i od Obojga odwiecznie jako od jednej zasady”; DH 1300-1301). Jak przypomina św. Robert Bellarmin w De controversiis: „Ktokolwiek zaprzecza Filioque, staje się heretykiem na mocy autorytetu Soboru Powszechnego”.
Zdrada małżeństwa: od prokreacji do „wzajemnej pomocy”
„dokument o małżeństwie – czy pomniejsza prokreację?”
Relatywizacja głównego celu małżeństwa jako „pomocniczego” wobec wzajemnej miłości stanowi odrzucenie encykliki Piusa XI Casti connubii (1930): „Pierwszym celem małżeństwa jest rodzenie i wychowanie dzieci. Cel drugi: wzajemna pomoc małżonków oraz lekarstwo na pożądliwość”. Już w 1880 r. Święte Oficjum potępiło tezę, jakoby „cel pierwszorzędny małżeństwa nie był wymagany, gdy chodzi o ważność” (DH 3142). Tymczasem posoborowa sekta konsekwentnie realizuje program neomaltuzjanizmu, co Pius XI nazwał „zbrodnią ohydną, która woła o pomstę do nieba”.
Apostazja via „szacunek dla religii”: królestwo człowieka zamiast Chrystusa
„mówiąc ponownie o SZACUNKU DLA WSZYSTKICH RELIGII”
Modernistyczna mantra o „szacunku dla wszystkich religii” jest jawną zdradą encykliki Piusa XI Quas primas (1925): „Jeżeliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”. Syllabus errorum Piusa IX potępia tezę, że „każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą pod wpływem światła rozumu uzna za prawdziwą” (pkt 15). Jak stwierdza św. Augustyn: „Prawda nie potrzebuje tolerancji – wymaga poddania” (De vera religione).
Prześladowanie Mszy Wszechczasów: kontynuacja soborowego wandalizmu
„podwójne uderzenie 'biskupa’ Knoxville z obraźliwymi komentarzami przeciwko Tradycyjnej Łacińskiej Mszy”
Taktyka „biskupów” neo-Kościoła pozostaje niezmienna od 1969 r.: eliminować ostatnie pozory katolickiego kultu, by zastąpić go protestancką „Wieczerzą Pańską”. Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane (1907): „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (potępiona teza 25) – dokładnie tę logikę widać u modernistów zwalczających Mszę Świętą, która jako jedyna skutecznie przekazuje niezmienną doktrynę poprzez sakramentalne znaki.
Diagnoza: systemowa apostazja neo-Kościoła
Opisywane wydarzenia nie są izolowanymi incydentami, lecz przejawem systemowej negacji katolicyzmu przez struktury okupujące Watykan od 1958 r. Jak konstatuje Syllabus (pkt 77): „W obecnych czasach nie jest już rzeczą pożyteczną, aby religia katolicka była uznawana za jedyną religię Państwa” – właśnie tę potępioną tezę realizuje Leon XIV, kontynuując dzieło Jana XXIII i Pawła VI. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieugięte trwanie przy „depositum custodi” (1 Tm 6:20) i całkowite zerwanie komunii z antykościołem nowego adwentu.
Za artykułem:
Pope Leo’s NEW POSITIONS Examined: Filioque, Marriage, and Respecting All Religions (lifesitenews.com)
Data artykułu: 26.11.2025
