Portal eKAI (27 listopada 2025) relacjonuje przemówienie uzurpatora z Watykanu skierowane do władz tureckich. W tekście pełnym modernistycznej retoryki czytamy:
„ta ziemia jest nierozerwalnie związana z początkami chrześcijaństwa i dziś wzywa synów Abrahama oraz całą ludzkość do braterstwa, które uznaje i docenia różnice”.
Już w tym zdaniu objawia się apostazja posoborowego establishmentu. Prawdziwy Kościół naucza nieomylnie: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” (Sobór Laterański IV, bulla „Firmiter credimus”), podczas gdy heretycki neokościół głosi bluźnierczą równość wszystkich religii. Pius XI w encyklice Mortalium animos (1928) potępił takich ekumenistów jako „przeciwników wiary katolickiej”, którzy „szerzą zgubny błąd, jakoby można było znaleźć drogę do wiecznego zbawienia w jakiejkolwiek religii, byle tylko kierować się światłem rozumu”.
Fałszywy ekumenizm jako narzędzie dechrystianizacji
Leon XIV kontynuuje destrukcję katolickiej misji ewangelizacyjnej, gloryfikując turecki pluralizm religijny jako wzór dla świata:
„Społeczeństwo jest bowiem żywe, jeśli jest pluralistyczne: to mosty między jego różnymi duszami czynią je społeczeństwem obywatelskim”.
To jawne odrzucenie społecznego panowania Chrystusa Króla, które Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) ogłosił de fide: „Królewską godność naszego Pana trzeba uznać nie tylko jako zasadę katolickiej wiary, lecz także jako podstawę poświęcenia się całej ludzkości”. Tymczasem uzurpator z Watykanu propaguje bałwochwalczą religię człowieka, gdzie Allach, Jahwe i Trójca Święta mają być równymi „duchowymi drogami”.
Rewizja historii Kościoła w służbie synkretyzmu
Szczególnie obrzydliwy jest passus gloryfikujący antypapieża Jana XXIII:
„św. Jana XXIII, którego wspominacie jako »tureckiego Papieża«, ze względu na głęboką przyjaźń, zawsze łączącą go z waszym narodem – również zamierzają pozytywnie przyczynić się do jedności waszego kraju”.
Roncalli, mason i zdrajca Stolicy Apostolskiej, tutaj przedstawiany jest jako wzór „dialogu” – w rzeczywistości zaś przygotowywał grunt dla soborowej rewolucji. Jego własne słowa przytoczone w przemówieniu demaskują modernistyczną mentalność:
„Wydaje się logiczne, że każdy zajmuje się sobą, swoją tradycją rodzinną lub narodową, pozostając zamkniętym w wąskim kręgu swojej wspólnoty […]. Moi drodzy bracia i synowie: muszę wam powiedzieć, że w świetle Ewangelii i pryncypium katolickiego taka logika jest fałszywa”
Co za perfidia! Kiedy Kościół zabraniał katolikom uczestnictwa w kultach fałszywych (Kanon 1258 KPK 1917), moderniści nazywali to „zamknięciem w wąskim kręgu”. Gdy zaś katolicy bronili czystości doktryny, oskarżano ich o brak „otwartości”.
Destrukcja pojęcia rodziny i porządku naturalnego
W części poświęconej rodzinie czytamy kolejne herezje:
„nawet sztuczne inteligencje odtwarzają nasze preferencje […] Pracujmy więc razem, aby zmienić trajektorię rozwoju […] Kobiety, w szczególności poprzez naukę i aktywny udział w życiu zawodowym, kulturalnym i politycznym, coraz bardziej angażują się w służbę dla kraju”.
Zamiast obrony katolickiego modelu rodziny i roli kobiety jako matki i strażniczki ogniska domowego (co głosił Pius XII w przemówieniu do kobiet włoskich z 1945 r.), mamy tu promocję feministycznej rewolucji i technokratycznego transhumanizmu. To całkowite odwrócenie nauczania Leona XIII z encykliki Rerum novarum (1891), który przestrzegał przed wyrywaniem kobiet z ich naturalnej roli.
Fałszywa wizja pokoju i międzynarodowej współpracy
Kulminacją apostazji jest końcowe wezwanie:
„Stolica Apostolska, korzystając wyłącznie ze swej jedynej siły, o charakterze duchowym i moralnym, pragnie współpracować ze wszystkimi narodami, którym leży na sercu integralny rozwój każdego człowieka”.
Gdzie tu głoszenie Chrystusa Króla narodów? Gdzie wezwanie do poddania się pod Jego panowanie? Większość przemówienia poświęcono „braterstwu religii”, podczas gdy św. Pius X w encyklice „Pascendi” (1907) ostrzegał: „Modernizm jest zbiorem wszystkich herezji”. Ta mowa to kwintesencja modernistycznej apostazji – redukcja Kościoła do NGO zajmującego się „budowaniem mostów” zamiast głoszeniem jedynej prawdziwej wiary.
„Wspomniałem o »rodzinie ludzkiej«. Chodzi o pewną metaforę, zachęcającą nas do nawiązania więzi – czyli znowu mostu – między losami wszystkich a doświadczeniami poszczególnych osób”.
To jawna negacja nauki o grzechu pierworodnym i konieczności łaski Chrystusowej do zbawienia. Pius IX w Syllabusie (1864) potępił podobne błędy jako „majaczenia racjonalizmu” (punkty 15-18). Tymczasem neokościół Bergoglio i jego kontynuatorów głosi naturalistyczną utopię, gdzie człowiek sam ma się zbawić poprzez „dialog” i „spotkanie”.
Historyczne kłamstwa i przewrotność
Szokuje próba zawłaszczenia Soboru Nicejskiego dla modernistycznej agendy:
„Sama okazja tej podróży, 1700. rocznica Soboru Nicejskiego, mówi nam o spotkaniu i dialogu”.
Prawdziwy Sobór Nicejski I (325) potępił ariańską herezję i wyznał boskość Chrystusa słowami „Współistotny Ojcu” – podczas gdy neokościół zaprasza heretyków i niewiernych do „wspólnego pielgrzymowania”. To dokładnie to, co Pius XI w Mortalium animos nazwał „zdradą prawdy ewangelicznej”.
Duch Antychrysta w działaniu
Cała mowa Leona XIV to perfekcyjne odzwierciedlenie „ohydy spustoszenia” z proroctwa Daniela (9,27). Zamiast Ecclesia militans mamy klub dyskusyjny. Zamiast Chrystusa Króla – wieloreligijny komitet. Zamiast nawracania Turków – adorację ich „duchowego bogactwa”. Jakże aktualne brzmią dziś słowa św. Piusa X z encykliki „Pascendi”: „Moderniści starają się zniszczyć wszystkie instytucje katolickie”.
Oby wierni katolicy nie dali się zwieść tym ekumenicznym majakom. Jedyna odpowiedź na tę apostazję to trwanie przy niezmiennej doktrynie, prawdziwej Mszy Świętej i modlitwa o nawrócenie błądzących. Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!
Za artykułem:
2025Przemówienie Leona XIV podczas spotkania z prezydentem i przedstawicielami władz oraz korpusu dyplomatycznego Turcji | 27 listopada 2025„Wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi, co ma konsekwencje osobist… (ekai.pl)
Data artykułu: 27.11.2025
