Portal eKAI (27 listopada 2025) przedstawia tekst Waldemara Piaseckiego gloryfikujący tzw. Dzień Dziękczynienia jako „ekumeniczne święto” Ameryki. Autor bezkrytycznie powiela mity założycielskie protestanckich sekt, pomijając całkowicie katolicki wymiar prawdziwego dziękczynienia – Ofiary Eucharystycznej. W duchu posoborowego synkretyzmu kreśli obraz „wdzięczności” oderwanej od Jedynego Pośrednika – Jezusa Chrystusa Króla.
Protestancka geneza: herezja w służbie państwowej mitologii
„Purytanie uchodzący z Europy przez prześladowaniami” – tak autor określa heretyckich buntowników, którzy odrzucili prawowity autorytet Kościoła Katolickiego. Pomija fakt, iż purytanizm był skrajnie antykatolicką sektą, niszczącą ołtarze, palącą relikwie i prześladującą wiernych Chrystusowego Kościoła. Jak zaznacza Quas Primas Piusa XI: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem łudzi”. Amerykańskie „dziękczynienie” zbudowano na fundamencie buntu przeciw porządkowi Chrystusowemu.
Cezaropapistyczna aberracja
Opis rytuału „ułaskawiania indyka” przez prezydenta USA odsłania bałwochwalcze pomieszanie sfer. W tekście czytamy:
„prezydent staje przed Białym Domem i oświadcza, iż (…) obowiązek ułaskawienia indyka jest jednym z najważniejszych”.
Tymczasem Sobór Watykański I naucza, że „Kościół jest społecznością doskonałą, niezależną od władzy świeckiej w sprawach duchowych”. Przedstawianie świeckiego urzędnika jako kapłana nowej religii obywatelskiej to jawna zdrada Regnum Christi.
Synkretyzm zastępujący Ewangelię
Zgubę stanowi promowanie „ekumenicznego” charakteru święta:
„nawet jeżeli nie są jeszcze tego świadomi (…) Amerykański Żyd ani Arab, Chińczyk czy Hindus indyka nie kupuje, a na Dzień Dziękczynienia – jak najbardziej”
. To jawne łamanie kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniającego „jakiegokolwiek udziału w kulcie niekatolickim”. Pius IX w Syllabusie błędów potępił tezę, że „człowiek może w obserwacji jakiejkolwiek religii znaleźć drogę wiecznego zbawienia” (pkt 16).
Milczenie o prawdziwej Ofierze
Największą zdradą tekstu jest całkowite pominięcie Sacrum Triduum – Krzyża, Mszy Świętej i Eucharystii jako jedynego właściwego dziękczynienia. Autor wspomina „świąteczne indyki”, lecz milczy o Baranku Bożym. Jak nauczał Pius XII: „Ofiara Eucharystyczna jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego”. Amerykańskie rytuały zastępują Kalwarię plemiennymi obrzędami – dokładnie jak przepowiedział św. Pius X w Lamentabili, potępiając „redukcję religii do naturalistycznych uczuć” (pkt 58).
Polska zdrada: pomnik niewdzięczności
Wątek warszawskiego Pomnika Wdzięczności Ameryce odsłania kolejną warstwę apostazji:
„Polska nie jest w stanie odtworzyć Pomnika Wdzięczności Ameryce (…) Niestety przerosło to kolejnych gospodarzy Warszawy i Polski”
. Tymczasem Polska ma jeden tylko obowiązek wdzięczności – wobec Królowej Polski i Jej Syna, który przez Cud nad Wisłą ocalił nas przed bolszewicką nawałą. Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Państwa winny publicznie czcić Chrystusa i Jego słuchać”, nie zaś hołdować masońskim fundatorom laickich republik.
Teologiczne bankructwo
Tekst Piaseckiego stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji religii do folkloru. W miejsce Trójjedynego Boga – plemienny demiurg błogosławiący rewoltom. Zamiast Najświętszej Ofiary – rytualna uczta. W miejsce Królestwa Chrystusowego – kult państwa. Jak trafnie diagnozuje Lamentabili: „Dogmaty są tylko interpretacją faktów religijnych przez ludzki umysł” (pkt 22). Taka jest właśnie istota protestancko-masońskiego „dziękczynienia” – antyliturgia nowego świata bez Krzyża.
Za artykułem:
Dzień Dziękczynienia: Ameryka dziękuje za Amerykę. Podziękujmy i my… (ekai.pl)
Data artykułu: 27.11.2025
