Portal eKAI informuje o wizycie uzurpatora Roberta Prevosta („Leona XIV”) w katedrze Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Stambule (30 listopada 2025). W przemówieniu pełnym modernistycznej nowomowy „papa” stwierdził, iż „ze wspólnej wiary apostolskiej powinniśmy czerpać, aby odzyskać jedność, jaka istniała w pierwszych wiekach”. Schizmatycki patriarcha Sahak II Mashalian wręcz nazwał heretycką sektę ormiańską „strażnikiem wiary nicejskiej”, zaś posoborową strukturę określił jako „kompas moralny” broniący godności człowieka. Całość spotkania przypominała masoński rytuał pojednania religii pod hasłem fałszywego ekumenizmu.
Błędy nicejskie i ekumeniczny fałsz
Rzekome upamiętnienie 1700. rocznicy Soboru Nicejskiego (325) stało się pretekstem do teologicznego szalbierstwa. Ormiański Kościół Apostolski odrzuca dogmaty katolickie – w tym chalcedońskie wyznanie wiary (451) – a mimo to przedstawiciele sekty posoborowej traktują ich jak „braci w wierze”. Tymczasem już św. Robert Bellarmin w traktacie „De Controversiis” jednoznacznie stwierdza: „Herezjarchowie i ci, którzy podążają za herezjarchami, nie są członkami Kościoła Chrystusowego, nawet jeśli wydają się być w nim cieleśnie” (tom II, ks. III, rozdz. 10).
„W Twojej osobie, Wasza Świątobliwość, szanujemy zarówno ojcostwo duszpasterskie, jakie oferujesz katolikom, jak i powszechne świadectwo, jakie papiestwo daje światu”
Ta bluźniercza deklaracja patriarchy Sahaka II demaskuje prawdziwy cel spotkania: legitymizację posoborowej apostazji poprzez uznanie heretyckiej wspólnoty za „Kościół siostrzany”. Jak przypomina Pius XI w encyklice „Mortalium Animos” (1928): „Jedność chrześcijan może pochodzić tylko z przywiązania do autorytetu Kościoła katolickiego (…) Nie wolno katolikom brać udziału w zgromadzeniach heretyków”.
Naturalistyczna redukcja papiestwa
Szczególnie obrzydliwym elementem wystąpienia schizmatyka było sprowadzenie misji papieża do roli „głosu tych, którzy go nie mają”. To jawna negacja nadprzyrodzonego charakteru papiestwa, które – jak uczy Leon XIII w encyklice „Satis Cognitum” – jest „fundamentem jedności widzialnej i niewidzialnej w porządku łaski”. Tymczasem modernistyczny „kompas moralny” to narzędzie budowania globalnej religii humanistycznej, gdzie Chrystus Król zostaje zastąpiony frazesami o „godności człowieka”.
Kryptomasoneria w darach
Wymiana podarków między uzurpatorem a patriarchą to klasyczny przykład masońskiej symboliki. Kielich mszalny ofiarowany „Leonowi XIV” w kontekście ekumenicznym jest profanacją Najświętszej Ofiary, zaś mozaika z krzyżem greckim i monogramem Matki Bożej („MΘ”) to próba synkretyzmu z pogwałceniem czci należnej jedynie Bogu. Jak ostrzega św. Pius X w „Lamentabili Sane”: „Dogmaty są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (propozycja 22) – co dokładnie widać w tym bluźnierczym geście.
Zbrodnia przeciw Ormianom: wykorzystana do ekumenicznej propagandy
Artykuł wspomina o ludobójstwie Ormian (1915-1918), lecz pomija istotny fakt: prześladowania wynikały z nienawiści do chrześcijaństwa jako takiego, a nie jedynie do narodu ormiańskiego. Tymczasem współczesne „upamiętnienie” służy budowaniu fałszywej narracji o „wspólnocie losów” katolików i heretyków. Prawdziwe rozwiązanie – jak przypomina Pius XI w „Quas Primas” – leży w publicznym uznaniu królewskiej władzy Chrystusa: „Jeżeli ludy uznałyby panowanie naszego Zbawiciela, z niewysłowionych dobrodziejstw korzystałoby nie tylko pojedyncze osoby, ale całe społeczeństwo”.
Teologiczny bankructwo pseudo-dialogu
Wspomnienie o „Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego” to jawna kpina z katolickiej zasady „Extra Ecclesiam nulla salus”. Jak uczy Sobór Florencki (1442): „Nikt, choćby nawet przelewał krew za imię Chrystusa, nie może być zbawiony, jeśli nie pozostaje w łonie Kościoła katolickiego”. Tymczasem uzurpator Prevost deklaruje chęć „wymiany darów” z heretycką sektą, co stanowi zdradę depozytu wiary karalną ekskomuniką latae sententiae (Kodeks Prawa Kanonicznego 1917, kan. 2314).
W obliczu tej ekumenicznej orgii w Stambule pozostaje powtórzyć za św. Piusem X: „Modernizm jest syntezą wszystkich herezji”. Jedyną odpowiedzią wiernych katolików może być nieustanna modlitwa o upadek posoborowej antykościelnej struktury i powrót uzurpatorów na łono jedynego Kościoła Chrystusowego.
Za artykułem:
Leon XIV w katedrze ormiańskiej: aby odzyskać jedność, powinniśmy czerpać ze wspólnej wiary apostolskiej (ekai.pl)
Data artykułu: 30.11.2025
