Portal eKAI (30 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie pseudobiskupa Damiana Bryla podczas rytuału w kaliskiej katedrze, gdzie wezwał wiernych do „czytania Pisma Świętego” i „rozpoznawania znaków Bożej obecności” w adwentowym okresie. W przemówieniu pełnym niejednoznaczności i teologicznych luk, przedstawiciel sekty posoborowej całkowicie pominął kluczowe elementy katolickiej duchowości adwentowej.
Naturalistyczna redukcja życia duchowego
W przemówieniu Bryla dominuje naturalistyczne podejście do relacji z Bogiem, typowe dla modernistycznej herezji potępionej już przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis. Gdy mówi:
„Pan Bóg objawia się w Słowie Bożym nie jako idea, ale jako osoba, jako ktoś, kto wychodzi do nas, który chce z nami wejść w relację”
– wprowadza w błąd poprzez pominięcie nadprzyrodzonego charakteru Objawienia. Kościół zawsze nauczał, że Bóg objawia się przede wszystkim przez dogmaty i sakramenty, a nie przez subiektywne „relacje” czy emocjonalne doświadczenia. Jak przypomina Sobór Trydencki: „Gratia non tollit naturam, sed perficit” (łaska nie niszczy natury, lecz ją udoskonala) – tu zaś mamy do czynienia z czystym naturalizmem.
Milczenie o Ofierze Mszy Świętej
Najjaskrawszą apostazją w przesłaniu Bryla jest całkowite przemilczenie Najświętszej Ofiary jako źródła łask adwentowych. W tradycyjnym katolicyzmie okres przygotowania do Bożego Narodzenia koncentruje się na:
- Codziennej Mszy Świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu
- Praktyce komunii duchowej
- Roratach – Mszy ku czci Niepokalanej Matki Boga
Tymczasem Bryl redukuje życie duchowe do czytania tekstów biblijnych i rozmyślań, co stanowi jawną kapitulację przed protestancką zasadą sola scriptura. Jak przypomina papież Pius XII w encyklice Mediator Dei: „Liturgia nie jest jedynie zewnętrznym przejawem kultu (…) lecz źródłem życia wewnętrznego”.
Fałszywa eklezjologia i nieuzasadnione roszczenia
Bryl posługuje się tytułem „biskupa kaliskiego”, podczas gdy zgodnie z prawem kanonicznym z 1917 r. (kan. 453 §1):
„Biskupem diecezjalnym jest ten, komu powierzono diecezję do zarządzania w imieniu Najwyższego Pasterza”
Skoro zaś od 1958 r. nie istnieje żaden prawowity Najwyższy Pasterz, wszelkie nominacje „biskupie” są nieważne ex defectu auctoritatis (z braku władzy nominującej). Co więcej, uczestniczący w rytuale klerycy z tzw. „roku propedeutycznego” to ofiary zanegowania klauzuli św. Piusa X z przysięgi antymodernistycznej: „odrzucam błąd tych, którzy twierdzą, że powierzone sobie urzędy mogą być sprawowane przez ludzi nieposiadających odpowiedniego charakteru sakramentalnego”.
Zatrute źródło: posoborowe „Pismo Święte”
Zachęta do czytania „Pisma Świętego” w wykonaniu Bryla jest szczególnie przewrotna, gdyż:
- Posoborowe przekłady biblijne (np. Biblia Tysiąclecia) są przeinaczone pod tezę modernistycznej rewolucji (np. celowe osłabienie mesjańskich tytułów Chrystusa w Iz 7,14)
- Kongregacja Świętego Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907) potępiła tezę, że „wiara chrześcijańska była początkowo żydowska, lecz stała się najpierw Pawłową, następnie Janową, aż wreszcie grecką i powszechną” (propozycja 60)
- Bez autentycznego Magisterium interpretacja Pisma prowadzi do herezji, jak przestrzega św. Piotr: „To sobie przede wszystkim miejcie za pewne, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia” (2 P 1,20 Wlg)
Brak królewskiego wezwania
Najcięższym zaniedbaniem jest całkowite pominięcie kryzysu społecznego panowania Chrystusa Króla. Gdy Pius XI w encyklice Quas Primas ogłaszał:
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty”
– Bryl nie śmie nawet wspomnieć o konieczności poddania narodów pod panowanie Najświętszego Serca. To milczenie zdradza przyjęcie heretyckiej zasady wolności religijnej z soborowej deklaracji Dignitatis humanae.
Fałszywy pasterski model
Cała homilia Bryla to przykład redukcji kapłaństwa do funkcji psychologa-motywatora. Zamiast:
- Grzmieć przeciw grzechom współczesnego świata
- Wzywać do pokuty i zadośćuczynienia
- Głosić przyjście Sędziego żywych i umarłych
– mamy jedynie mdłe zachęty do „rozwoju osobistego”. To jawna zdrada misji kapłańskiej opisanej przez św. Pawła: „Głoś słowo, nalegaj w porę i nie w porę, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i nauką” (2 Tm 4,2 Wlg).
Podsumowanie: duchowy blef
Rytuał pod przewodnictwem Bryla to czysto naturalistyczne spotkanie motywacyjne, pozbawione:
- Wymiaru ofiary przebłagalnej (brak nawiązania do Mszy Świętej)
- Wstawiennictwa Niepokalanej (brak maryjnego charakteru Adwentu)
- Eschatologicznego napięcia (brak wezwania do przygotowania na Sąd Ostateczny)
Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści starają się utrwalić w Kościele nie naukę Chrystusa, lecz błędy które są wytworem ich własnego umysłu” (przemówienie do kardynałów, 17 kwietnia 1907). Dopóki wierni będą słuchać takich przewodników, dopóty Adwent pozostanie dla nich okresem duchowej iluzji, a nie autentycznego przygotowania na przyjście Króla.
Za artykułem:
30 listopada 2025 | 16:55Bp Bryl na Adwent: znajdźmy czas na modlitwę i czytanie Pisma Świętego (ekai.pl)
Data artykułu: 30.11.2025
