Aborcja, LGBT i „prawa rodzicielskie”: Modernistyczna manipulacja pod płaszczykiem konserwatyzmu

Portal LifeSiteNews (1 grudnia 2025) informuje o przyjęciu przez członków rządzącej Partii Konserwatywnej Alberty (UCP) szeregu uchwał rzekomo „pro-life” i „anty-woke”. Wśród nich znalazł się zakaz publicznego finansowania aborcji w trzecim trymestrze (z wyjątkiem „zagrożenia zdrowia matki”), ograniczenie ekspozycji flag LGBT na budynkach publicznych oraz wzmocnienie „praw rodzicielskich” w dostępie do materiałów edukacyjnych. Choć pozornie korzystne, rezolucje te stanowią jedynie naturalistyczną karykaturę katolickiej nauki społecznej, całkowicie pomijającą nadprzyrodzony porządek łaski i obowiązek publicznego panowania Chrystusa Króla.

„Ograniczanie” aborcji jako forma akceptacji zła

„Cease public funding for third-trimester abortions, except in cases where the physical health of the mother is at serious risk.”

Przyjęta rezolucja nr 29, choć ograniczająca finansowanie późnych aborcji, sankcjonuje:

• Relatywizację świętości życia od poczęcia, akceptując mordowanie nienarodzonych w pierwszych dwóch trymestrach (co pozostaje zgodne z kanadyjskim prawem zezwalającym na aborcję do samego porodu)
• Fałszywy dogmat „zdrowia matki” – jak nauczał Pius XI w Casti Connubii: „Żadna okoliczność, żadne prawo, żadna przyczyna nie mogą uchylić zakazu bezpośredniego niszczenia niewinnego życia” (Acta Apostolicae Sedis, XXII, 1930, s. 562-563)
• Utilitarną logikę „mniejszego zła” – zachęcanie do „wcześniejszych decyzji” gdy aborcja jest „bezpieczniejsza i mniej etycznie kontrowersyjna”, co stanowi jawne przyzwolenie na grzech śmiertelny

Kardynał Alfredo Ottaviani w Institutiones Iuris Publici Ecclesiastici (1948) przypominał: „Państwo nie może finansować ani tolerować żadnej formy zabójstwa prenatalnego, gdyż jest ono zbrodnią przeciwko prawu Bożemu i wspólnemu dobru”. Tymczasem UCP akceptuje fundamenty kultury śmierci, proponując jedynie kosmetyczne ograniczenia.

„Prawa rodzicielskie” czy laicyzacja edukacji?

Rzekome wzmocnienie „praw rodzicielskich” poprzez udostępnianie materiałów edukacyjnych o treściach LGBT jedynie na żądanie:

• Nie znosi obowiązującej od 2024 roku ustawy Bill 27, która zezwala szkołom na ukrywanie przed rodzicami „zmian płci” dzieci powyżej 15 roku życia
• Akceptuje obecność neomarksistowskiej ideologii gender w systemie edukacji, łamiąc zasadę «Non habebis deos alienos coram me» („Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie” – Wj 20,3)
• Pomija całkowicie pierwszorzędne prawo Kościoła i rodziców do kształtowania edukacji zgodnie z katolicką filozofią, jak nauczał Pius XI w Divini Illius Magistri: „Pierwszym i bezpośrednim podmiotem wychowania nie jest jednostka ani państwo, lecz Kościół” (AAS 1929, s. 50)

Symboliczna walka z flagami przy akceptacji rewolucji obyczajowej

„Only allow official government flags (…) to be flown on Provincial Government (…) property.”

Ograniczenie ekspozycji flag LGBT na budynkach publicznych:

• Nie likwiduje przywilejów prawnych dla związków homoseksualnych ani tzw. „małżeństw” jednopłciowych, które kanadyjskie prawo uznaje od 2005 roku
• Pozostaje w sprzeczności z publicznym wyrażeniem skruchy za grzechy przeciwko cnocie czystości, jakiego domagał się Pius XI w encyklice Quas Primas (1925): „Królestwo Chrystusa obejmuje wszystkich ludzi – czy to katolików, czy niechrześcijan”
• Stanowi typowy przejaw „konserwatyzmu” pozbawionego teologicznej głębi, skupionego na symptomach zamiast zwalczać przyczyny kryzysu – apostazję narodów od Wiary katolickiej

COVID-19: Medyczny pragmatyzm zamiast obrony wolności sumienia

Rezolucja wzywająca do wycofania szczepień dla dzieci w oparciu o „dane naukowe”:

• Ignoruje moralną niegodziwość produkcji szczepionek z wykorzystaniem linii komórkowych pochodzących z abortowanych dzieci (np. HEK-293), czego zakazywał Kongregacja Nauki Wiary w instrukcji Dignitas Personae (2008)
• Sprowadza kwestię do utylitarnej kalkulacji „ryzyka vs. korzyści”, podczas gdy Codex Iuris Canonici (1917) w kan. 2202 jasno określa: „Żaden wzgląd doczesny nie może usprawiedliwić współpracy ze złem”
• Pomija obowiązek państwa do publicznego wynagrodzenia Bogu za grzechy narodu poprzez akty poświęcenia, jak uczynił to Pius XII w 1942 roku, poświęcając świat Niepokalanemu Sercu Marji

Danielle Smith – konserwatywna maska modernistycznej rewolty

Premier Alberty, chwaląca się użyciem klauzuli derogacyjnej do ochrony praw dzieci, jednocześnie:

• Publicznie nazywa związki homoseksualne „rodzinami nuklearnymi”, co stanowi jawne zaprzeczenie nauki Leona XIII w Arcanum Divinae Sapientiae (1880): „Małżeństwo zostało ustanowione przez Boga jako nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety”
• Akcptuje fundamenty rewolucji obyczajowej, ograniczając się do „regulowania” jej skrajności, podczas gdy Sobór Trydencki w sesji XXIV De Reformatione Matrimonii nakazywał władzom świeckim: „Tępienie bezbożnych praktyk i kacerstw jest pierwszym obowiązkiem chrześcijańskich książąt”
• Propaguje herezję indyferentyzmu religijnego, nie wysuwając żądania publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa nad Albertą, co jest zdradą obowiązków władcy chrześcijańskiego według Immortale Dei Leona XIII (1885)

Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin w De Laicis: „Książęta, którzy nie troszczą się o religię i pozwalają na swobodę kultów, są gorsi od publicznych apostatów”. Tymczasem cała „konserwatywna” agenda UCP pozostaje wierna zasadzie laickości państwa, potępionej przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864) jako „wolność zgubna i błędna” (pkt. 77-79).

Katastrofalne pominięcia: Milczenie o prawdziwym rozwiązaniu

Przyjęte rezolucje – podobnie jak ich medialna prezentacja – całkowicie ignorują:

• Nakaz publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa nad Albertą i Kanadą, zgodnie z encykliką Quas Primas Piusa XI
• Obowiązek przywrócenia statusu przestępstwa dla bluźnierstwa, profanacji i grzechów wołających o pomstę do nieba (w tym homoseksualizmu), jak stanowiło katolickie prawo karne do 1958 roku
• Konkretne działania pokutne i wynagradzające za legalizację aborcji (5 mln ofiar od 1969 r.), co nakazywał Pius XI w Miserentissimus Redemptor (1928): „Narody winne zbrodni muszą publicznie odpokutować”

W świetle niezmiennego Magisterium, „reformy” Partii Konserwatywnej Alberty okazują się jedynie polityczną manipulacją, mającą uśpić sumienia katolików pozorami działania. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Notre Charge Apostolique (1910): „Najgorszym wrogiem Kościoła nie jest otwarty bunt, lecz fałszywa pobożność godząca się na kompromis ze światem” (ASS 1910, s. 618). Dopóki Kanada nie powróci do publicznego wyznawania Wiary katolickiej jako religii państwowej, wszelkie „konserwatywne” reformy pozostaną jedynie świeckim moralizatorstwem skazanym na klęskę.

Za artykułem:
Alberta conservatives pass pro-family motions, ban on late-term abortion funding   (lifesitenews.com)
Data artykułu: 02.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.