Portal Opoka relacjonuje rozłam w holenderskim Kościele Chrześcijańsko-Reformowanym (CGK), gdzie około 70 z 181 zborów odrzuca dopuszczanie kobiet do „posługi pastora” oraz akceptację homoseksualizmu. To pierwsza schizma w CGK od 1892 roku. Autorzy wskazują na problemy finansowe mniejszych wspólnot oraz ogólny spadek liczby protestantów w Holandii na rzecz katolików (18% społeczeństwa).
Naturalny rozkład sekty pozbawionej sakramentalnej rzeczywistości
„Kościół Chrześcijańsko-Reformowany (CGK) może opuścić nawet jedna trzecia lokalnych kościołów” – donosi portal, ujawniając jedynie powierzchnię problemu. Protestancki „kościół” od XVI wieku jest jedynie ludzką organizacją pozbawioną:
prawdziwej sukcesji apostolskiej, Ofiary Mszy Świętej, sakramentów ważnie sprawowanych oraz niezawodnego Magisterium. (Pius XII, Humani Generis)
Skoro CGK powstał w wyniki buntu przeciwko Ecclesia Dei, logicznym jest, że kolejne pokolenia „reformatorów” kontynuują dzieło destrukcji. Jak pisze św. Robert Bellarmin: „Gdzie nie ma widzialnej głowy i stałej sukcesji, tam nie ma Kościoła” (De Romano Pontifice). Rozłam jest konstytutywną cechą sekt protestanckich, nie zaś wyjątkiem.
„Kobiety-pastorki” i homoseksualizm: logiczny finał protestanckiej rewolucji
Portal opisuje spór o „dopuszczanie kobiet do posługi pastora oraz przyzwolenie na homoseksualizm”, nie wskazując jednak źródła tych herezji. Tymczasem już Marcin Luter głosił:
„Każdy ochrzczony jest kapłanem”
– co otworzyło drogę do kwestionowania hierarchicznego ustroju Kościoła ustanowionego przez Chrystusa. Jeśli zaś „kapłaństwo” jest jedynie funkcją społeczną, dlaczego nie mogliby jej pełnić kobiety czy osoby oddane sodomskiemu grzechowi?
Konsekwencją odrzucenia katolickiej nauki o sakramencie święceń jest nieuchronna degeneracja moralna i doktrynalna. Św. Paweł wyraźnie potępia zarówno homoseksualizm (Rz 1,26-27), jak i udział kobiet w nauczaniu (1 Tm 2,12). Protestanci, odrzuciwszy autorytet Kościoła, nie mają żadnego narzędzia, by powstrzymać „wszelki wiatr nauki” (Ef 4,14).
Statystyki jako wyraz duchowej agonii
Autorzy poruszają wątek demograficzny: „Liczba i odsetek protestantów w społeczeństwie systematycznie maleje”, podczas gdy katolików jest 18%. To klasyczny przykład pozorności posoborowych statystyk.
„Kościół” w Holandii to w rzeczywistości struktura pełna apostazji: od „mszy” z tańcami po błogosławieństwa związków sodomickich. Liczyć nominalnych „katolików”, którzy odrzucają Magisterium to jak mierzyć głębokość wody po kałuży. Prawdziwe liczby ujawniają się w niedzielnych Mszach trydenckich – jedynych gwarantujących łaskę ex opere operato.
Teologiczne bankructwo „Kościoła Protestanckiego w Holandii”
CGK należy do szerszej struktury PKN liczącej 1,4 mln członków. Portal nie wspomina, że jest to twór syntezy wszystkich herezji – połączenie luteran, kalwinów i innych odłamów. Już Leon XIII potępił takie praktyki:
„Unia chrześcijan może zachodzić jedynie przez powrót odłączonych braci do jedynego prawdziwego Kościoła” (Satis Cognitum)
„Pastor” Arnold Huijgen, nazywany przez portal „Teologiem Narodowym”, wyraża obawy o „utrzymanie budynku kościelnego lub pastora”. To wymowny symbol: protestantyzm redukuje religię do kwestii finansowych i społecznych, tracąc z oczu zbawienie dusz. Jak pisze Pius XI w Quas Primas:
„Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym”
– którego żadna sekta nie może zastąpić.
Milczenie o źródle jedności
Najcięższym zarzutem wobec komentowanego artykułu jest całkowite pominięcie jedynego rozwiązania: powrotu do Kościoła Katolickiego poprzez:
1. Odrzucenie błędów protestantyzmu
2. Uznanie prymatu Piotra
3. Przyjęcie sakramentów ważnie sprawowanych
Portal Opoka, powołujący się na „dzieje.pl” i „nos.nl”, reprodukuje świecką narrację o „pluralizmie religijnym”, nie wskazując, że extra Ecclesiam nulla salus (Sobór Laterański IV). To dowód na infiltrację modernistycznej herezji nawet w środowiskach udających tradycyjne.
Za artykułem:
Schizma u protestantów. Powodem LGBT i kobiety-pastorki (opoka.org.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
