Portal Episkopat.pl (2 grudnia 2025) informuje o „rekolekcjach” dla „księży” pracujących z młodzieżą w ramach Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM). W wydarzeniu uczestniczyli m.in. „bp” Adam Bab – „delegat” Konferencji Episkopatu Polski ds. KSM oraz inni „duchowni” zaangażowani w „duszpasterstwo młodzieży”. W programie znalazły się m.in.:
wspólna Eucharystia u Matki Bożej z Guadalupe […] pozyskanie relikwii bł. Michała Pro oraz św. José Sáncheza del Río […] spotkanie z Prado Floresem, założycielem Szkół Nowej Ewangelizacji […] nauki rekolekcyjne pod hasłem „uczeń-misjonarz”.
Naturalistyczna redukcja życia duchowego
Kompromitujące jest zestawienie rzekomo katolickich praktyk z psychologizującymi wykładami o „umacnianiu serca na wzór Salomona”. Ks. Artur Potrapeluk, podając jako wzór biblijnego króla znanego z bałwochwalstwa (1 Krl 11,4-8), dokonuje karygodnego nadużycia egzegetycznego. Jego nauki o „kondycji serca” jako źródle wiary i „właściwym obrazie Boga Ojca” to czysty modernizm, potępiony już w dekrecie Lamentabili (1907):
„Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (propozycja 25 potępiona przez św. Piusa X)
Pomijanie konieczności łaski uświęcającej i prawdziwej obecności Chrystusa w sakramentach na rzecz „odkrywania pasji apostolskiej” świadczy o całkowitej utracie nadprzyrodzonej perspektywy. Jakże daleko to od nauczania Piusa XI w Quas Primas (1925):
„Państwa nie mogą bezpiecznie i szczęśliwie rządzić się, jeśli w rządzeniu pomija się imię Boga i zasady wiary chrześcijańskiej”
Fałszywy kult „świętych” posoborowych
Szczególną uwagę zwraca bałwochwalczy zapał w pozyskiwaniu relikwii „bł. Michała Pro” i „św. José Sáncheza del Río”. W rzeczywistości chodzi o postaci wykreowane przez posoborowy przemysł hagiograficzny:
- José Sánchez del Río (1913-1928) – kanonizowany przez bergoglio w 2016 r. bez udowodnienia męczeństwa in odium fidei. Jego kult służy budowaniu mitologii „Kościoła prześladowanego” przez tradycyjnie katolickie reżimy.
- Miguel Pro (1891-1927) – beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1988 r. mimo wątpliwości co do politycznego charakteru jego działalności.
Tymczasem Syllabus błędów Piusa IX wyraźnie potępia:
„Wiara może być zachowana bez posługi Kościoła prawowitego” (propozycja 21)
Prawdziwy kult świętych wymaga jedności z nieprzerwanym Magisterium, którego ci „nowi święci” jawnie się wyrzekali poprzez milczącą akceptację modernizmu.
Synkretyzm pod płaszczykiem „nowej ewangelizacji”
Uczestnictwo w „szkole nowej ewangelizacji” założonej przez Prado Floresa to jawna zdrada katolickiej misji. Ruch ten, promujący „charyzmatyczne” doświadczenia i subiektywne odczytanie Pisma Świętego, jest kwintesencją potępionych błędów:
„Nauka chrześcijańska była z początku żydowską, lecz na skutek stopniowego rozwoju stała się najpierw Pawłową, następnie Janową, aż wreszcie grecką i powszechną” (propozycja 60 potępiona w Lamentabili)
Współpraca z tego typu sektami demaskuje prawdziwe oblicze KSM – organizacji będącej kuźnią przyszłych kadr neo-kościoła, gdzie „formacja” sprowadza się do psychologizacji wiary i treningu społecznego aktywizmu.
Zatrute źródła „duchowości młodzieżowej”
Całe przedsięwzięcie opiera się na fałszywej teologii „ucznia-misjonarza”, gdzie:
- „Eucharystia” to jedynie wspólnotowy posiłek (brak wzmianki o Ofierze przebłagalnej)
- „Rekolekcje” pozbawione są nauki o grzechu, pokucie i sądzie ostatecznym
- „Modlitwa” sprowadzona do nowenny do Matki Bożej z Guadalupe – postaci stanowiącej synkretyczny amalgamat wierzeń prekolumbijskich i chrześcijańskich
Jakże wymowne jest przemilczenie faktu, że prawdziwy KSM powstał w 1934 r. jako organizacja monarchistyczna i antykomunistyczna, podczas gdy jego współczesna mutacja służy wręcz przeciwnym celom!
„Bp” Bab podczas „rorat” głosił heretycką tezę o „wystarczalności Słowa Bożego” dla świętości, co stanowi jawną negację konieczności łaski sakramentalnej – dogmatu potwierdzonego na Soborze Trydenckim (sesja VI, kan. 9). Jego słowa:
„gdyby świat żył Słowem Boga, byłby naprawdę ludzki”
to czysty pelagianizm, odrzucający potrzebę Odkupienia. W świetle Quas Primas Piusa XI jest to:
„usunięcie Jezusa Chrystusa i Jego najświętszego prawa ze społeczności ludzkiej”
Strukturalna apostazja w działaniu
Opisywana inicjatywa nie jest przypadkowym wypaczeniem, lecz systemowym wdrożeniem soborowej herezji. Dokument Lamentabili już w 1907 r. przestrzegał:
„Organiczny ustrój Kościoła podlega zmianie, a społeczność chrześcijańska, podobnie jak społeczność ludzka, podlega ciągłej ewolucji” (propozycja 53 potępiona)
Uczestnicy tych „rekolekcji”, jako funkcjonariusze neo-kościoła, współtworzą „ohydę spustoszenia” (Mt 24,15) – strukturę pozbawioną ważnych święceń i prawowitej władzy, która zastąpiła depozyt wiary psychologią i społecznym aktywizmem.
Jedyną właściwą reakcją wiernych winno być całkowite odrzucenie tych antychrześcijańskich praktyk i powrót do niezmiennego depozytu wiary strzeżonego przez katolickich kapłanów w łączności z wiecznym Magisterium Kościoła.
Za artykułem:
Meksyk: Rekolekcje asystentów Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (episkopat.pl)
Data artykułu: 02.12.2025
