Portal eKAI relacjonuje obchody Święta Wojska Polskiego w polskich kontyngentach wojskowych na Sycylii i w Turcji 15 sierpnia 2025 roku. Opisano uroczyste zbiórki, Mszę św. w PKW IRINI pod przewodnictwem „ks. ppłk” Maksymiliana Jezierskiego, oraz ekumeniczną liturgię w bazie Incirlik z udziałem żołnierzy amerykańskich i hiszpańskich. „Kapelan” w homilii odwołał się do Bitwy Warszawskiej 1920 r., ks. Ignacego Skorupki i „duchowego zwycięstwa” przy pomocy „Marji”. Artykuł promuje synkretyzm religijny pod pozorem patriotyzmu i braterstwa broni.
Naturalistyczne Zawłaszczenie Święta Kościelnego
Przedstawienie uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Marji Panny jako pretekstu do celebracji militarnego patriotyzmu stanowi zdradę nadprzyrodzonego charakteru święta. Doktryna katolicka jednoznacznie określa, że Assumptio Beatae Mariae Virginis (Wniebowzięcie Błogosławionej Marji Dziewicy) jest celebracją triumfu Niepokalanej nad grzechem i śmiercią, a nie okazją do laickich apeli wojskowych. Jak nauczał Pius XII w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (1950): „Niepokalana Matka Boga, zawsze Dziewica Marja, po zakończeniu ziemskiego życia z ciałem i duszą została wzięta do chwały niebieskiej”. Pominięcie tego dogmatu na rzecz opowieści o „bohaterskich żołnierzach” dowodzi całkowitej redukcji liturgii do instrumentu propagandy państwowej.
Ekumeniczna Zdrada Katolickiej Tożsamości
„wieczorem w kaplicy kontyngentu sprawowana była uroczysta Msza św. w językach polskim, angielskim i hiszpańskim. W liturgii uczestniczyli żołnierze polscy, amerykańscy i hiszpańscy.”
Opisana praktyka to jawny synkretyzm religijny, sprzeczny z kanonem 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zabrania katolikom uczestnictwa w nabożeństwach heretyków oraz wspólnych celebracji z niekatolikami. Pius XI w encyklice Mortalium Animos (1928) potępił taki fałszywy ekumenizm: „Nie wolno […] katolikom brać udziału w zgromadzeniach niekatolickich”. Uczestnictwo żołnierzy amerykańskich (głównie protestantów) i hiszpańskich (często nominalnych katolików) we Mszy Świętej – etiam si vera esset (nawet gdyby była ważna) – równa się aprobacie dla religijnego indifferentyzmu.
Mariologia Zdeformowana przez Modernizm
Choć artykuł używa imienia „Marja”, to już samo błędne określenie „duchowy wymiar zmagań dobra ze złem” sugeruje gnostyckie rozumienie walki duchowej. Katolicka teologia zna jedynie militia Christi (żołnierkę Chrystusową) rozumianą jako walkę z grzechem i herezją (Ef 6, 10-17), a nie mgliste „duchowe zwycięstwo” oderwane od obowiązku nawracania heretyków i pogan. Cytat o „wsparciu Marji” został wyizolowany z doktryny o Jej unicum cooperatum (jedynym w swoim rodzaju współdziałaniu) w dziele Odkupienia (Leon XIII, Adiutricem populi). Brak przywołania konieczności poddania narodów pod panowanie Chrystusa Króla przez Intronizację (Pius XI, Quas Primas) redukuje rolę Matki Bożej do talizmanu narodowego.
Mitologizacja Postaci Historycznych
„Kapelan przywołał postać ks. Ignacego Skorupki, który poległ w Bitwie Warszawskiej, będąc duchowym wsparciem dla swoich żołnierzy.”
Kult ks. Skorupki – nigdy niekanonizowanego przez autentyczny Kościół – służy budowie laickiej hagiografii narodowej. Kanon 1240 §1 KPK 1917 wyraźnie zabrania publicznego kultu osób niebeatyfikowanych lub niekanonizowanych. Co więcej, heroizacja kapłana idącego z krzyżem na linię frontu budzi wątpliwości teologiczne: czy duszpasterz wojskowy powinien narażać życie, które należy do Boga, zamiast skupić się na sprawowaniu sakramentów? (Św. Karol Boromeusz, Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae). Pominięcie tego dylematu dowodzi prymatu mitologii nad roztropnością.
Fałszywa Teologia Mszy Świętej
Określenie celebry jako „Mszy św.” w kontekście posoborowej struktury jest co najmniej problematyczne. Rubryły wprowadzone po 1969 r. przez Montiniego („pawła VI”) naruszają teologię Ofiary przebłagalnej, co stawia pod znakiem zapytania ważność sakramentu (Teodorowicz, De validitate novae missae). Brak wzmianki, czy „ks. Jezierski” sprawował Mszę w rycie trydenckim (jedynym pewnym), czy w nowym rycie, czyni relację duchowo niejednoznaczną. Jeśli zaś chodzi o „komunię” rozdawaną żołnierzom różnych wyznań – jest to świętokradztwo z definicji (kanon 731 §2 KPK 1917).
Kult Państwa nad Kultem Boga
Podsumowanie artykułu mówi o „świadectwie wspólnoty wiary i braterstwa broni”, co jest jawnym przejawem bałwochwalstwa państwowego. Katolicka nauka społeczna (Leon XIII, Immortale Dei) nakazuje podporządkować państwo prawu Bożemu, a nie czynić z niego przedmiotu quasi-religijnej czci. Wręczanie medali i awansów w święto nakazane przez Kościół to materialistyczne zniekształcenie porządku łaski. Jak przypominał Pius X w Vehementer Nos: „Państwo musi być podporządkowane Kościołowi”. Tymczasem opisane obchody są liturgią świeckiego humanizmu w katolickim przebraniu.
Za artykułem:
Święto Wojska Polskiego w Polskich Kontyngentach Wojskowych (ekai.pl)
Data artykułu: 17.08.2025
