Diecezja Buffalo: modernistyczna przebudowa pod płaszczykiem „odnowy”
Portal Catholic News Agency (4 grudnia 2025) informuje o zmianie stanowiska „biskupa” Michaela Fishera w sprawie protestów przeciwko likwidacji parafii w ramach programu „Droga Odnowy” (Road to Renewal). Po zakazie zgromadzeń w październiku 2024 roku, „biskup” – po konsultacjach z Dykasterią ds. Duchowieństwa w Rzymie – zezwolił wiernym na spotkania w kościołach, powołując się na kanon 221 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku, który rzekomo „chroni prawa wiernych”.
„Prawa wiernych” jako narzędzie dezintegracji
„Biskup” Fisher oznajmił w liście z 6 listopada, że decyzję o zniesieniu zakazu podjął „w celu lepszej ochrony praw wiernych”. W rzeczywistości mamy do czynienia z klasycznym mechanizmem posoborowej demokracji kościelnej, gdzie:
„wierni mogą słusznie dochodzić i bronić praw, które posiadają w Kościele, przed kompetentnym forum kościelnym zgodnie z normą prawa”.
Ta retoryka – całkowicie obca przedsoborowemu Kodeksowi Prawa Kanonicznego z 1917 roku (kan. 87-98) – świadczy o głębokiej relatywizacji hierarchicznej struktury Kościoła. Jak nauczał Pius XII w encyklice Mystici Corporis (1943):
„Tylko do pasterzy wybranych przez Ducha Świętego na miejsce Apostołów po ich śmierci należy prawo i władza prowadzenia Kościoła” (nr 39).
„Deklaracja praw” w wydaniu neokościoła to jedynie fasada dla de facto protestantyzacji struktur, gdzie autorytet biskupi staje się przedmiotem negocjacji z „ludem bożym”.
Finansowa ruina jako owoc apostazji
Artykuł wspomina o trwającym od 2024 roku sporze sądowym dotyczącym wpłat parafii na fundusz odszkodowań dla ofiar nadużyć (150 mln dolarów). To symptomatyczne, że:
- „Diecezja” Buffalo zwalnia 20% pracowników kurialnych (sierpień 2025)
- Parafie są zmuszone do finansowania kryzysu moralnego wywołanego własnymi „duchownymi”
- Sąd Najwyższy stanu Nowy Jork miesza się w wewnętrzne sprawy Kościoła (lipiec 2025)
Ta finansowa katastrofa stanowi bezpośrednią konsekwencję utraty nadprzyrodzonej misji przez struktury posoborowe. Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas (1925):
„Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (nr 18).
„Droga Odnowy” – droga do ruiny
Program likwidacji parafii pod szczytnym hasłem odnowy odsłania prawdziwe oblicze neokościelnej rewolucji:
| Element programu | Rzeczywisty efekt |
|---|---|
| „Mergers” (łączenie parafii) | Niszczenie lokalnych wspólnot, centralizacja władzy |
| „Pastoral unity” (jedność duszpasterska) | Narzucenie modernistycznej agendy pod pozorem pokoju |
| Zakaz używania funduszy parafialnych na „recourse” | Kontrola finansowa nad przejawami oporu |
Grupa „Save Our Buffalo Churches”, choć krytykuje brak transparentności, sama działa w logice błędnego systemu, uznając władzę modernistycznych urzędników za legitymizowaną. Tymczasem, jak przypomina Syllabus błędów Piusa IX (1864):
„Kościół nie jest prawdziwym i doskonałym społeczeństwem, całkowicie wolnym” (błąd nr 19).
Rzymski parasol dla modernizmu
Decyzja Fishera zapadła po konsultacji z kard. Lazzaro You Heung-sikiem – kolejnym funkcjonariuszem posoborowego establishmentu. To potwierdza, że „Dykasteria ds. Duchowieństwa” stała się narzędziem centralizacji apostazji. Już Pius X w encyklice Pascendi (1907) demaskował:
„Moderniści dążą do zburzenia całej katolickiej nauki, hierarchii, dyscypliny” (nr 39).
„Prawa wiernych” głoszone przez Fishera to w istocie prawa do kolektywnego apostazjowania. Jak stwierdził św. Robert Bellarmin: „Haereticus non est membrum Ecclesiae” (Heretyk nie jest członkiem Kościoła) – co odnosi się do całych struktur oddających cześć człowiekowi zamiast Chrystusowi Królowi.
Za artykułem:
Buffalo bishop will allow faithful to meet at parishes to oppose closures, mergers (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 04.12.2025
