Portal Episkopat.pl (6 grudnia 2025) informuje o nominacji „biskupa” Sławomira Odera z Gliwic na członka Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych struktury okupującej Watykan. Decyzję tę podjął uzurpator zwany „Leonem XIV”, kontynuując destrukcję ostatnich pozorów katolickości w procedurach „kanonizacyjnych”.
„Biskup Sławomir Oder, Biskup Gliwice […] od 2020 roku pełni funkcję postulatora w procesie beatyfikacyjnym rodziców św. Jana Pawła II, Karola i Emilii Wojtyłów”
Teatr absurdu: „postulator” heretyckich procesów
Wspomniana nominacja stanowi jawną drwinę z kanonicznych zasad procesu beatyfikacyjnego. Jak podkreślał św. Robert Bellarmin w De Ecclesia Triumphante, „badanie świętości wymaga nienagannej doktrynalnej prawości zarówno kandydata, jak i badających”. Tymczasem „bp” Oder zasłynął jako główny architekt pseudo-procesu „świętego” Jana Pawła II – postaci odpowiedzialnej za masowy apostazję narodu polskiego poprzez:
- Asyżkie bałwochwalstwa (1986)
- Promocję religijnego indyferentyzmu (encyklika Ut unum sint)
- Niszczenie katolickiej liturgii (mszalik wydany w 2000 r.)
Co więcej, obecne „badanie” rzekomych cnót rodziców Wojtyły stanowi klasyczny przykład neomodernistycznej mitologii. Jak zauważył ks. dr Ludwig Ott w Fundamentals of Catholic Dogma: „Kościół nie bada cnót krewnych świętych, chyba że sami są kandydatami na ołtarze – co w tym przypadku jest ewidentnym nadużyciem procedur”.
Dykasteria herezji: masoński mechanizm fabrykacji „świętych”
Obecna „Dykasteria Spraw Kanonizacyjnych” to narzędzie inżynierii społecznej, całkowicie zerwała z tradycyjnym procesem kanonizacyjnym opartym na:
- Ścisłym dochodzeniu teologicznym (min. 50 lat od śmierci kandydata)
- Badaniu cudów strictu sensu (przywracanie życia, uzdrowienia niewytłumaczalne medycznie)
- Konsultacji z Kongregacją Świętego Oficjum w kwestiach doktrynalnych
Tymczasem od 1983 r. obserwujemy:
- Rekordowe tempo „kanonizacji” (Bergoglio: 898 „świętych” w 10 lat)
- Promocję heretyków („św” Paweł VI, autor Novus Ordo Missae)
- Bałwochwalcze kulty postaci żyjących w jawnym grzechu („Matka Teresa” z Kalkuty)
Jak trafnie zauważył abp Marcel Lefebvre w Listach do przyjaciół: „Nowe kanonizacje to polityczne narzędzie legitymizujące rewolucję soborową”.
Duchowa pustka gliwickiego „pasterza”
Sama postać „bpa” Odera zasługuje na krytykę nie tylko z powodu jego zaangażowania w heretyckie procesy. Jako członek:
- Rady Stałej Konferencji „Episkopatu”
- Rady Prawnej
- Rady Ekonomicznej
aktywnie uczestniczył w degradacji polskiego Kościoła do roli państwowej agendy. W świetle kanonu 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. „publiczne współdziałanie z apostatami powoduje automatyczną utratę urzędu”.
Co więcej, jeśli „święcenia” Odera odbyły się po 1968 r. (co jest prawdopodobne, zważywszy jego wiek), należy je uznać za nieważne z powodu:
- Zmienionej formy sakramentalnej (zmniejszenie roli epiklezy)
- Celowego pominięcia intencji kapłańskiej (zgodnie z bullą Sacramentum Ordinis Piusa XII)
Demaskacja mechanizmu
Cała ta nominacja odsłania prawdziwe oblicze neo-kościoła jako „synagogi szatana” (Ap 2,9). W miejsce katolickiego kultu świętych proponuje się:
| Katolicka kanonizacja | Posoborowa „kanonizacja” |
|---|---|
| Potwierdzenie heroiczności cnót | Promocja „znaków czasu” |
| 2 zatwierdzone cuda | „Cuda” psychosomatyczne |
| Proces przeciętnie 100-letni | Ekspresowa fabrykacja (np. „Jan Paweł II” – 9 lat) |
W świetle encykliki Quas Primas Piusa XI: „Królestwo Chrystusowe pozostaje nietknięte pomimo najazdu heretyckich hord”. Prawdziwi katolicy mają obowiązek odrzucić tę farsę i trwać przy kanonizacjach dokonanych przed śmiercią Piusa XII.
Jedyną odpowiedzią wiernych winno być wołanie: „Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat!” – bez względu na kolejne teatralne nominacje w pseudo-dykasteriach antykościoła.
Za artykułem:
Bishop Sławomir Oder – Member of the Dicastery for the Causes of Saints (episkopat.pl)
Data artykułu: 06.12.2025
