Wnętrze kościoła w Paszkówce podczas uroczystości 700-lecia parafii Przemienienia Pańskiego. Nowoczesny sceniczny wystrój ołtarza z "abp" Marek Jędraszewskim wygłaszającym homilię. Tabernakulum jest puste.

W Paszkówce wystawiono teatr apostazji zamiast czci prawdziwego Króla

Podziel się tym:

Portal eKAI (7 grudnia 2025) relacjonuje uroczystości 700-lecia parafii Przemienienia Pańskiego w Paszkówce, podczas których „abp” Marek Jędraszewski wygłosił homilię pełną teologicznych sprzeczności i modernistycznych naleciałości. W całym przekazie zabrakło fundamentalnego odniesienia do społecznego panowania Chrystusa Króla, zastąpionego mglistym humanitaryzmem i kultem „ludzkiego braterstwa”.


Teologiczny bankructwo posoborowej retoryki

Rzekomy „administrator apostolski” posłużył się typowo posoborowym językiem, redukującym nadprzyrodzoność do psychologicznych uniesień: „Bóg daje nam łaskę, abyśmy umieli się kochać tak, jak nas nauczył Pan Jezus, abyśmy jednymi ustami zgodnie wielbili Boga”. To ewidentne przeinaczenie słów św. Pawła z Listu do Rzymian (15,6), który mówi o „jednomyślnym uwielbianiu Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa” w kontekście bezkompromisowego trwania w doktrynie apostolskiej, a nie emocjonalnej zgody ponad doktrynalnymi podziałami.

„Każdy z nas ma swój krzyż. Skrojony na swoje możliwości, na swoje historie, ale ma dźwigać ten krzyż wiernie wpatrzony w Chrystusa”

Ta pozorna pobożność ukrywa zgubną teologię krzyża pozbawionego ofiarnego charakteru. Jak zauważył Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym […] nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem w całej homilii zabrakło jakiegokolwiek wezwania do podporządkowania sfery publicznej prawom Bożym.

Fałszywi świadkowie wiary?

Szczególnie jaskrawym nadużyciem jest przywołanie postaci „bł.” Piotra Dańkowskiego, beatyfikowanego przez Jana Pawła II w grupie tzw. 108 męczenników. W świetle tradycyjnej teologii:

  • Śmierć w obozie koncentracyjnym nie jest automatycznie męczeństwem za wiarę
  • Beatyfikacje dokonane przez posoborowych antypapieży są nieważne z racji braku jurysdykcji
  • Kult „męczenników wojny” przesłania prawdziwych świadków wiary prześladowanych za odmowę współpracy z modernizmem

Jak stwierdza Syllabus błędów Piusa IX (pkt 15-16): „Każdy człowiek jest wolny w wyborze religii […] protestantyzm jest tylko inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej”. To właśnie ta rewolucyjna zasada przyświeca współczesnemu „kościołowi” w promowaniu ekumenicznych „świadków”.

Milczenie o prawdziwej Ofierze

W relacji z uroczystości nie znajdziemy ani jednego zdania o Najświętszej Ofierze sprawowanej według rytu trydenckiego. Tymczasem kroniki parafii odnotowują, że jeszcze w latach 50. XX wieku Msza św. była tu celebrowana zgodnie z wielowiekową tradycją. Dzisiejsza „eucharystia” to jedynie posoborowa parodia – stołu zgromadzenia pozbawionego charakteru ofiarnego, co potwierdza instrukcja Lamentabili sane exitu (pkt 62).

Dekoracja apostazji

Wspomnienie konsekracji kościoła przez kard. Dunajewskiego służy jedynie jako historyczny kostium dla współczesnej rebelii przeciw Tradycji. Gdyby XIX-wieczny hierarchy żył dziś, ekskomunikowałby tych, którzy:

  • Usuwają ołtarze nastawne zastępując je „stołami ofiarnymi”
  • Wprowadzają posoborowe rubryki naruszające teologię Mszy
  • Promują ekumeniczne kacerstwa pod płaszczykiem „braterstwa”

Jak zauważył św. Pius X w Lamentabili (pkt 53): „Małżeństwo stosunkowo późno mogło stać się w Kościele sakramentem Nowego Prawa” – ta sama zasada dotyczy wszystkich sakramentów, które posoborowie zniekształciło w imię „ducha czasu”.

„Przygarnianie” herezji

Najbardziej szokujące jest wezwanie do „przygarniania siebie nawzajem” jako rzekomego naśladowania Chrystusa. To ewidentne nawiązanie do herezji indyferentyzmu religijnego potępionego w Syllabusie (pkt 15-18). Prawdziwy Kościół nigdy nie „przygarniał” heretyków – nakazywał nawrócenie i odrzucenie błędów, jak przypomina bulla Cum ex apostolatus Pawła IV.

Dzisiejsza Paszkówka to smutny przykład tego, jak katolickie dziedzictwo służy za dekorację dla apostazji. Zamiast głosić Królestwo Chrystusa, „duchowni” posoborowi kłaniają się duchowi tego świata, zdradzając siedemsetletnią spuściznę wiary.


Za artykułem:
krakowska Abp Jędraszewski w Paszkówce: Bóg daje nam łaskę, byśmy Go wielbili i potrafili kochać
  (ekai.pl)
Data artykułu: 08.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.