Portal eKAI (7 grudnia 2025) relacjonuje „historyczną uroczystość” ustanowienia kościoła parafialnego w Pierśćcu „sanktuarium” św. Mikołaja. „Biskup” Roman Pindel z „diecezji” bielsko-żywieckiej przewodniczył „mszy”, podczas której wręczył dekret oparty na kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Wydarzeniu towarzyszyły wystawne ceremonie: przysięga „proboszcza” Sebastiana Ruckiego na Ewangelię, odczytanie „Księgi Cudów” oraz nadanie przywileju „odpustu zupełnego”.
Nieprawomocność Dekretu w Świetle Prawa Bożego
„Ustanowienie sanktuarium” przez modernistyczną strukturę posoborową stanowi akt ipso facto nieważny. Jak nauczał św. Pius X w Motu Proprio „Praestantia Scripturae”, wszelkie władze powstałe po apostazji soborowej pozbawione są jurysdykcji. Deklarowany w artykule „przywilej odpustu zupełnego” to teologiczny absurd – według dogmatu trydenckiego (Sesja XXV) odpusty wymagają autorytetu prawowitej władzy kościelnej, której brakuje w sekcie posoborowej.
„Biskup Pindel, spełniając prośby wiernych i duszpasterzy, wydał dekret ustanawiający Sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu, zgodnie z kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego”
Kan. 1230 KPK 1983 – będący częścią Novus Codex Iuris Canonici – został stworzony przez antypapieża Jana Pawła II. Jak wykazał abp Marcel Lefebvre w „Listach Otwartych”, nowy kodeks stanowi „rewolucyjne zerwanie z Tradycją”. Żaden dekret wydany w oparciu o tę masońską konstytucję nie ma mocy wobec katolików.
Synkretyzm Kultu: Od Bałwochwalstwa do Psychologii
Relacja portalu ujawnia typową dla modernizmu redukcję kultu świętych do psychologii społecznej. „Biskup” Pindel głosił:
„doświadczenie dobroci Boga najczęściej towarzyszy człowiekowi wtedy, gdy jego modlitwy zostają wysłuchane zgodnie z oczekiwaniami”
Ta antropocentryczna wizja stoi w jaskrawej sprzeczności z nauczaniem św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologiae II-II, q. 83), który podkreślał, że modlitwa ma uwielbiać Boga, a nie zaspokajać ludzkie pragnienia. Brakuje tu kluczowego ostrzeżenia przed bałwochwalczym traktowaniem wizerunków – figura św. Mikołaja opisana jako „cudowna” i obdarzona quasi-magicznymi właściwościami („powracająca pomimo prób wywiezienia”) przypomina praktyki pogańskie potępione już w „Exodusie” (20,4-5).
Szczególnie niepokojące są wzmianki o rzekomych „cudach”:
„figura ocalała i cudownie pojawiła się przy pobliskiej przykopie […] figura zawsze wracała na swoje miejsce, nieraz «płacząca»”
Kościół Katolicki wymagał zawsze ścisłych badań cudów przez kompetentne władze (Benedykt XIV, „De Servorum Dei beatificatione”). W sytuacji gdy „badania” prowadzą heretyccy „biskupi”, każdy „cud” należy uznać za potencjalne zwiedzenie.
Fałszywa Eklezjologia w Praktyce
Ceremonia w Pierśćcu odzwierciedla głębszy kryzys modernistycznej eklezjologii. „Proboszcz” Rucki składał przysięgę:
„wiernie strzec sanktuarium i cudownej figury, roztaczać troskę nad pielgrzymami, propagować przykład dobroci św. Mikołaja”
Brakuje fundamentalnego celu kapłaństwa: składania Ofiary Mszy Świętej i prowadzenia dusz do zbawienia. To przejaw heresy anthropocentricae potępionej przez Piusa XI w „Quas Primas” – redukcji religii do humanitarnego etosu.
Wspomnienie postaci André Frossarda przez „biskupa” Pindela jako przykładu „nawrócenia w kaplicy adoracji” to cyniczne nadużycie. Frossard, choć formalnie powrócił do Kościoła, stał się później apologetą fałszywego ekumenizmu i dialogu z komunizmem – herezji potępionych w Syllabusie Piusa IX (punkty 15-18).
Historyczne Przekłamania i Rewizjonizm
Artykuł powiela legendy niezweryfikowane przez naukę przedsoborową. Opowieść o „figurze płaczącej” podczas reformacji budzi poważne wątpliwości:
„protestanci kilkakrotnie próbowali wywieźć figurę […] figura zawsze wracała na swoje miejsce”
Żaden poważny historyk Kościoła (np. ks. Bolesław Kumor) nie potwierdza tych relacji. Wręcz przeciwnie – reformacja na Śląsku Cieszyńskim charakteryzowała się raczej ikonoklazmem niż „próbowaniem wywożenia figur”. To typowa hagiograficzna fantazja mająca zastąpić prawdziwy kult świętych.
Wzmianka o „relikwiach św. Mikołaja przekazanych przez kardynała Bolesława Kominka” w 1963 r. to kolejny fałsz. Kominek, główny architekt listu biskupów polskich do niemieckich (1965), działał w sprzeczności z dekretem Świętego Oficjum z 1949 r. zakazującym ekumenicznej współpracy z heretykami.
Kult Św. Mikołaja: Prawda a Modernistyczne Zniekształcenie
Św. Mikołaj z Miry – biskup i wyznawca – czczony był w Kościele jako obrońca wiary przed arianizmem (Sobór Nicejski I). Tymczasem w Pierśćcu przedstawia się go jako:
„patrona dobroduszności i miłosierdzia […] opiekuna dobrej drogi – życiowej i duchowej”
To klasyczny przykład modernizacji hagiografii. Jak wykazał ks. prof. Józef Warszawski TJ w „Obrzędach Kościoła”, prawdziwy kult świętych koncentruje się na ich walce z herezją i wierności dogmatom, nie zaś na „dobroci” rozumianej jako tolerancja.
Strukturalna Apostazja w Działaniu
Ceremonia w Pierśćcu nie jest odosobnionym przypadkiem. Stanowi część systemowego projektu zastąpienia katolickiej pobożności:
- Kultu świętych – psychologią społeczną
- Prawdziwych cudów – emocjonalnymi przeżyciami
- Doktryny – subiektywnymi „doświadczeniami”
Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice „Pascendi”, moderniści systematycznie niszczą „pojęcie autorytetu pochodzącego od Boga, zastępując je bezkształtną masą wiernych”.
Brak w całym artykule jakiegokolwiek odniesienia do:
- Ofiary Mszy Świętej jako centrum kultu
- Warunków ważności sakramentów
- Obowiązku publicznego wyznawania wiary katolickiej jako jedynej prawdziwej
To milczenie jest wymowniejsze niż słowa – potwierdza, że mamy do czynienia z kolejnym etapem budowy „Kościoła Człowieczej Solidarności” (kard. Wojtyła), który nie ma nic wspólnego z Mistycznym Ciałem Chrystusa.
Zamiast Zakończenia: Wezwanie do Nawrócenia
W obliczu tej bluźnierczej farsy katolicy powinni pamiętać słowa św. Pawła: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd; Bóg nie dozwoli z siebie szydzić” (Gal 6,7). Prawdziwy kult św. Mikołaja możliwy jest jedynie:
- W łączności z nieprzerwaną Tradycją Kościoła
- Pod przewodem kapłanów ważnie wyświęconych
- W kontekście jedynej prawdziwej Ofiary – Mszy Trydenckiej
Wszelkie inne formy „pobożności” stanowią – świadomie lub nie – uczestnictwo w wielkim oszustwie antychrysta.
Za artykułem:
07 grudnia 2025 | 19:15Pierściec – historyczna uroczystość ustanowienia Sanktuarium św. MikołajaHistoryczna uroczystość oficjalnego ogłoszenia kościoła parafialnego w Pierśćcu Sanktuarium św. Mikołaja… (ekai.pl)
Data artykułu: 08.12.2025
