Portal Opoka relacjnuje o wspólnym przejściu Polaków mieszkających w Rzymie przez tzw. Drzwi Święte w Bazylice Watykańskiej z okazji „Jubileuszu 2025”. Ks. prał. Paweł Ptasznik, zwany „rektorem” kościoła św. Stanisława w Rzymie, podkreślał „społeczny wymiar Jubileuszu oraz wspólne przeżywanie tajemnic w ciągu całego roku”. Uczestnicy wydarzenia dzielili się subiektywnymi odczuciami, jak Katarzyna Duda-Szabak: „Każde takie przejście to dla mnie głębokie doświadczenie duchowe… Dziś jestem w innym miejscu swojego życia – bardziej świadoma, bardziej wdzięczna, bardziej gotowa na wewnętrzną przemianę”.
Naturalistyczna parodia prawdziwego odpustu
Rzekomy „jubileusz” organizowany przez modernistyczną sekty stanowi jawną parodię Roku Świętego ustanowionego przez prawowitych papieży. Jak nauczał Benedykt XIV w bulli «Redditae» z 1745 roku, autentyczny jubileusz wymaga: 1) ogłoszenia przez prawowitego papieża, 2) odprawienia określonych praktyk pokutnych, 3) uzyskania odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (spowiedź, Komunia św., modlitwa w intencjach papieskich). Tymczasem:
W całym artykule brak najmniejszej wzmianki o konieczności stanu łaski uświęcającej, spowiedzi sakramentalnej czy modlitwy za Ojca Świętego. „Duchowy wymiar” sprowadza się do psychologicznych odczuć i społecznych uniesień, co Pius XI w «Quas primas» nazwałby „odstępstwem od kultu Króla Wszechświata”.
Ks. Mateusz Gardziński SChr opisuje przeżycia jako „wielce wymowne” i „przeszyte poczuciem wielkiej nadziei” – typowy język modernistycznej pseudomistyki, gdzie emocje zastępują łaskę uświęcającą, a subiektywne doznania wypierają obiektywne warunki zbawienia.
Bazylika św. Piotra – miejsce profanacji
Przejście przez „Drzwi Święte” w obecnych warunkach to czynność nie tylko bezwartościowa, ale wręcz bluźniercza. Bazylika Piotrowa od 1958 roku jest miejscem:
- Profanacji Najświętszej Ofiary przez Novus Ordo Missae (Pius XII w «Mediator Dei» potępił zmiany liturgiczne prowadzące do „unicestwienia prawdziwej Ofiary”)
- Synkretycznych modlitw z heretykami i poganami (co Sobór Florencki potępił jako „zbrodnię przeciw Duchowi Świętemu”)
- Publicznych akceptacji grzechów sodomskich (przez co miejsce to stało się „siedzibą demonów” jak zapowiedziano w Ap 18,2)
Fałszywa eklezjologia „wspólnoty”
Podkreślany przez organizatorów „społeczny wymiar” wydarzenia odsłania całkowite odejście od katolickiej koncepcji Kościoła. Zamiast Mistycznego Ciała Chrystusa z hierarchią i sakramentami – mamy tu do czynienia z:
„wspólnotą” pojmowaną na sposób protestancki, gdzie liczy się zbiorowe przeżycie emocjonalne, a nie stan łaski poszczególnych dusz. Ks. Ptasznik mówi o „społecznym wymiarze Jubileuszu”, podczas gdy św. Pius X w «Pascendi» demaskował takie redukcje jako „wynaturzenie pojęcia Kościoła”.
Iwona Mołek chwali się: „jako grupa parafialna tworzymy tutaj taką wspólnotę” – nieświadomie powtarzając błędy modernisty Loisy’ego, który twierdził, że „Kościół nie jest instytucją, lecz wspólnotą uczuć”.
Relatywizm jubileuszowy
Szczególnie wymowna jest deklaracja Katarzyny Dudy-Szabak: „Każdy Jubileusz jest inny”. To jawny relatywizm doktrynalny potępiony w Syllabusie Piusa IX (punkt 22). Prawdziwy Rok Święty zawsze kieruje dusze ku:
- Uznaniu grzeszności i potrzebie pokuty (co potwierdza bulla «Unigenitus» Klemensa VI z 1343 r.)
- Czczeniu Męki Pańskiej jako jedynej drogi zbawienia
- Oddawaniu czci Chrystusowi Królowi (Pius XI, «Quas primas»)
Tymczasem w opisie „doświadczeń duchowych” uczestników brak najmniejszej wzmianki o Krzyżu, zadośćuczynieniu czy Królewskiej Godności Zbawiciela.
Gorszące konteksty portalu Opoka
Artykuł ukazał się obok promocji:
- Filmu „Niedziele” gloryfikującego apostazję („decyzje młodej dziewczyny potrafią wstrząsnąć całą rodziną”)
- Relacji z „Pride Match” na Mistrzostwach Świata 2026 („tęczowy mecz” Egipt-Iran)
- Reklam kont bankowych i „zdrowego stylu życia”
To potwierdza, że struktury posoborowe stały się przedsiębiorstwami komercyjnymi, gdzie „duchowość” jest towarem sprzedawanym obok produktów bankowych i LGBT-propagandy. Jak ostrzegał św. Pius X w «Lamentabili»: „Kościół nie może być poddany świeckiemu stylowi zarządzania” (punkt 19).
W obliczu tych faktów, katolik nie może mieć wątpliwości: uczestnictwo w posoborowych „jubileuszach” jest współudziałem w profanacji. Jedyną drogą pozostaje wierność Mszy Wszechczasów, modlitwa o prawowitego papieża i odrzucenie wszelkich form współpracy z antykościołem.
Za artykułem:
„Każdy Jubileusz jest inny, każde przejście przez Drzwi Święte to głębokie doświadczenie duchowe” (opoka.org.pl)
Data artykułu: 08.12.2025
