Portal Episkopat.pl (9 grudnia 2025) relacjonuje wizytę Prezydium Konferencji Episkopatu Polski w Watykanie. „Abp” Tadeusz Wojda SAC nazywany „przewodniczącym KEP” poinformował o spotkaniach w Dykasterii ds. Duchowieństwa, planowanych wizytach w Dykasterii ds. Biskupów i Dykasterii Nauki Wiary oraz audiencji u „papieża” Leona XIV. Wypowiedź uzurpatora Wojdy zawiera typową dla posoborowia retorykę „życzliwości” i „bieżących tematów”, całkowicie pomijającą nadprzyrodzony wymiar Kościoła.
Kuria Nowego Adwentu – antykościelna struktura władzy
„Dykasteria ds. Duchowieństwa” – ta nazwa sama w sobie stanowi teologiczne przestępstwo. Kościół katolicki nigdy nie znał „dykasterii”, lecz Święte Kongregacje Rzymskie, ustanowione dla strzeżenia depozytu wiary. Jak nauczał Pius X w Motu Proprio „Praestantia Scripturae”, wszelkie nowe struktury powstałe po 1958 roku są nielegalnymi tworami pozbawionymi jakiejkolwiek legitymacji doktrynalnej.
„Biskupi odwiedzili Dykasterię ds. Duchowieństwa, gdzie omówili z prefektem sprawy związane z formacją kapłańską”
To zdanie demaskuje całkowitą apostazję posoborowia. „Formacja kapłańska” w wydaniu modernistów oznacza dziś psychologizację, demokratyzację i destrukcję sakramentalnego kapłaństwa. Św. Pius X w encyklice „Pascendi Dominici gregis” ostrzegał: „Moderniści starają się zniszczyć święcenia kapłańskie, które są odwiecznym sakramentem, a nie zwykłą funkcją społeczną” (n. 40).
Audiencja u uzurpatora – akt poddaństwa wobec Antychrysta
Plany spotkania z „papieżem” Leonem XIV (Robertem Prevostem) to jawny akt kolaboracji z okupantami Watykanu. Kanon 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowi jednoznacznie: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu i bez żadnej deklaracji na skutek publicznego odstępstwa od wiary katolickiej”.
„Papież zawsze bardzo życzliwie zwraca się do Polaków i mówi o Polsce”
To zdanie ujawnia całkowite pomieszanie pojęć. Jak przypomina Pius XI w encyklice „Quas Primas”: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – nie tylko narody katolickie, lecz także wszystkich niechrześcijan”. Prawdziwy papież nie zajmuje się „życzliwością” wobec poszczególnych narodów, lecz głosi niezmienne prawdy wiary wszystkim narodom.
Teologia zdrady – język jako narzędzie apostazji
Analiza języka użytego w artykule ujawnia pełną zgodność z modernistyczną strategią opisaną w dekrecie „Lamentabili sane exitu” św. Piusa X (propozycja 65): „Współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny”.
Wszelkie wzmianki o „Kościole w Polsce”, „bieżących tematach” czy „życzliwości” stanowią próbę zastąpienia nadprzyrodzonej misji Kościoła naturalistycznym programem społecznym. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
– Ofierze Mszy Świętej
– Grzechu i potrzebie nawrócenia
– Wiecznych konsekwencjach odrzucenia wiary
– Obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla
Kapłaństwo w ogniu modernistycznej rewolucji
Rzekome „sprawy związane z formacją kapłańską” omawiane w pseudo-dykasterii to w istocie kontynuacja destrukcji zapoczątkowanej przez masona Annibale Bugniniego. Jak dokumentuje Święte Oficjum w liście do kard. Suharda (1947): „Nowa teologia prowadzi do zniszczenia samej istoty kapłaństwa poprzez zastąpienie charakteru sakramentalnego funkcją społeczną”.
Prawdziwa formacja kapłańska, jak przypomina dekret Świętej Kongregacji ds. Zakonników „Quantum religiones” (1931), opiera się na:
1. Niezmiennej doktrynie soborów trydenckiego i watykańskiego I
2. Ascetyce opartej na naśladowaniu Chrystusa Kapłana
3. Ścisłym oddzieleniu od świata i jego zasad
Doktrynalny rozkład i obowiązek oporu
Udział „abp” Wojdy i jego współpracowników w watykańskim spektaklu stanowi jawne pogwałcenie kanonu 2334 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Katolicy, którzy dobrowolnie pomagają heretykom czy schizmatykom w szerzeniu ich błędów lub uczestniczą w ich kultach, podlegają ekskomunice”.
Kościół katolicki nie potrzebuje „audiencji” u uzurpatorów ani „spotkań w Sekretariacie Stanu”. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Prawdziwy Kościół zachowuje ciągłość doktryny, kultu i sukcesji apostolskiej – tam gdzie te trzy elementy zostają zerwane, nie ma Kościoła, lecz antykościelna sekta” (De Romano Pontifice, IV.9).
Jedyną właściwą reakcją wiernych na tę jawną apostazję jest:
1. Całkowite odrzucenie posoborowych struktur
2. Dochowanie wierności sakramentom sprawowanym przez kapłanów w łączności z nieprzerwaną Tradycją
3. Publiczne wyznawanie prawdy o królewskiej władzy Chrystusa nad narodami
Za artykułem:
Przewodniczący Episkopatu nt. wizyty Prezydium KEP w Kurii Rzymskiej (episkopat.pl)
Data artykułu: 09.12.2025
