Portal Więź.pl w artykule z 11 grudnia 2025 roku promuje genderową wersję dialogu międzyreligijnego, gdzie dominującą rolę odgrywają kobiety. Autorka, Katarzyna Kowalska NDS, przedstawia „miękkie” podejście dialogowe skoncentrowane na relacjach międzyludzkich jako rzekomo wartościowsze od debat teologicznych. „Kobiety w dialogu koncentrują się na relacjach i praktycznej współpracy, a nie na debatach doktrynalnych” – czytamy w tekście, który cały jest dostępny wyłącznie dla prenumeratorów tego modernistycznego wydawnictwa.
Synkretyzm pod płaszczem „praktycznej współpracy”
Przedstawiana wizja dialogu stanowi jawne odrzucenie katolickiego nakazu ewangelizacji, zastępując go relatywną „współpracą” opartą na naturalistycznych założeniach. Dokument Nostra aetate, który autorka wymienia jako rzekome osiągnięcie, został potępiony przez tradycyjnych teologów jako heretycka kapitulacja przed indyferentyzmem religijnym. Pius XI w encyklice Quas Primas stanowczo przypominał: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie […] aby życie [wiernych] odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”.
Genderowa herezja w służbie apostazji
Tekst promuje feministyczne rozbicie jedynego depozytu wiary przez tworzenie sztucznego podziału na rzekomo „męską” i „żeńską” formę dialogu. Jest to jawna sprzeczność z nauczaniem św. Pawła: „Nie masz Żyda ani poganina, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie” (Gal 3,28). Kościół zawsze głosił jedną niepodzielną prawdę, bez względu na płeć głosicieli.
Destrukcja misji Kościoła
Propagowane „praktyczne podejście” to nic innego jak porzucenie nadprzyrodzonego celu Kościoła na rzecz naturalistycznego aktywizmu. Św. Pius X w dekrecie Lamentabili potępił podobne błędy: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia […] są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (punkt 54 potępiony). Tymczasem Prawdziwy Kościół głosi niezmiennie: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” (Sobór Florencki, 1442).
Masońskie korzenie dialogu
Wspomniany w tekście międzynarodowy charakter spotkań ekumenicznych odsłania ich prawdziwą naturę jako narzędzia rewolucji antykatolickiej. Syllabus błędów Piusa IX wyraźnie potępia: „Protestantyzm jest niczym więcej niż inną formą tej samej prawdziwej religii chrześcijańskiej” (punkt 18). Tymczasem uczestniczki tych spotkań – jak autorka tekstu – zajmują stanowiska w organizacjach takich jak Polska Rada Chrześcijan i Żydów, które realizują program relatywizacji wiary.
Teologia zdrady
Działalność siostry Kowalskiej i jej zgromadzenia Notre Dame de Sion stanowi żywą ilustrację słów Piusa XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw […] zburzone zostały fundamenty”. Współpraca z wyznawcami judaizmu i islamu bez wyraźnego celu nawrócenia tychże to zdrada misji powierzonej Kościołowi przez Chrystusa: „Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19).
Antykościół w służbie Nowego Porządku Świata
Cała koncepcja „kobiecego dialogu” wpisuje się w globalistyczny plan budowy religii uniwersalnej. Jak trafnie zauważył Pius IX w Syllabusie: „Rzymski papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (punkt 80 potępiony). Tymczasem prawdziwi katolicy wiedzą, że pokój Chrystusowy może zapanować jedynie pod berłem Chrystusa Króla, a nie na gruzach porzuconych dogmatów.
Za artykułem:
Czym różni się dialog międzyreligijny kobiet od dialogu mężczyzn (wiez.pl)
Data artykułu: 11.12.2025
