Portal LifeSiteNews relacjonuje rozmowę z „księdzem” Jamesem Altmanem na temat jego nowych książek oraz stanowiska wobec nielegalnej imigracji i tytułu Współodkupicielki (Co-Redemptrix) nadawanego Najświętszej Marji Pannie. „Ksiądz” Altman oskarża „biskupów” amerykańskich i „papieża” o sprzeniewierzenie się nauczaniu Kościoła w kwestii imigracji, twierdząc, iż kierują się utratą rządowego finansowania. W drugiej części wywiadu krytykuje watykańskie działania zmierzające do usunięcia tytułu Współodkupicielki pod pretekstem „niezrozumienia” przez protestantów.
Naturalistyczna redukcja prawa do obrony granic
Argumentacja „księdza” Altmana, choć słusznie wskazująca na hipokryzję posoborowych hierarchy, grzęźnie w płaszczyźnie utylitarnej, pomijając sedno doktrynalne. Katechizm Kościoła Katolickiego (1992), który przywołuje, sam jest dokumentem wątpliwej ortodoxii, będąc owocem soborowej rewolucji. Jedynie niezmienne prawo naturalne i przedsoborowe Magisterium stanowią autentyczny punkt odniesienia. Kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917) stanowił, że publiczne odstępstwo od wiary powoduje ipso facto utratę urzędu – co winno być zastosowane wobec hierarchy głoszącego sprzeczne z prawem naturalnym tezy o „prawie” do łamania praw imigracyjnych.
„[T]he Catholic teaching is crystal clear. … It’s in the Catechism that each country has a right to establish laws with regard to who gets to come in” – twierdzi „ks. Altman”.
Podczas gdy sama teza o prawie państw do regulacji imigracji jest zgodna z tradycją, powoływanie się na posoborowy katechizm demaskuje teologiczną niekonsekwencję. Pius XII w encyklice Exsul Familia (1952) podkreślał wprawdzie obowiązek miłosierdzia wobec uchodźców, lecz jedynie w kontekście legalnej migracji i z poszanowaniem porządku prawnego państw przyjmujących. Tymczasem współczesne działania hierarchy przypominają raczej realizację masonkiego planu zniesienia granic i stworzenia kosmopolitycznego społeczeństwa, co Pius XI potępiał w Quas Primas (1925) jako sprzeczne z królewską władzą Chrystusa nad narodami.
Protestantyzacja kultu jako cel posoborowej rewolucji
Kwestia tytułu Współodkupicielki odsłania głębszy problem: systematyczne niszczenie katolickiej pobożności maryjnej. „Ksiądz” Altman słusznie wskazuje na powiązania z destrukcją liturgii po Vaticanum II:
„You remember in Vatican II, when they destroyed the sanctuaries and destroyed the Holy Sacrifice of the Mass, the stated reason […] was to make it more accessible to people […] The real reason […] was to destroy the Mass, to remove anything […] that would be even a shadow of a stumbling block to a Protestant.”
Jest to jednak politykierstwo pozbawione teologicznej głębi. Już w 1907 roku Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu potępiło modernistyczne błędy o „ewolucji dogmatów” (punkty 21-22, 58-60). Tymczasem usunięcie tytułu Współodkupicielki stanowi jawną herezję, sprzeczną z nauczaniem św. Piusa X (Ad Diem Illum, 1904) i całej Tradycji, która widziała w Marji Pannie nową Ewę współpracującą w dziele Odkupienia (Św. Ireneusz, Adversus Haereses).
Schizma w schizmie: ograniczony opór „tradycjonalistów”
Podczas gdy „ks. Altman” deklaruje: „We don’t give a damn if (the Co-Redemptrix title) offends a Protestant because we’re Catholic”, jego własna pozycja pozostaje wewnętrznie sprzeczna. Uznawanie autorytetu „papieża” Franciszka i posoborowych struktur czyni go współuczestnikiem tej samej apostazji, którą rzekomo zwalcza. Jak przypominał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „jawny heretyk sam z siebie przestaje być papieżem i głową Kościoła”. Tymczasem Altman, podobnie jak lefebryści, tkwi w pułapce uznawania antypapieży za prawowitych następców św. Piotra.
„We’ve created a special email list for the show so that we can notify you every week when we post a new episode” – czytamy w artykule.
Ten marketingowy język ujawnia komercyjne oblicze pseudotradycji. Prawdziwa kontrrewolucja nie potrzebuje „specjalnych list mailingowych”, lecz ascetycznego zawierzenia Bożej Opatrzności. Jak ostrzegał Pius X w Pascendi Dominici Gregis (1907), moderniści „przenikają nawet do środowisk katolickich, przybierając maskę żarliwości”.
Nadprzyrodzona perspektywa jako jedyne rozwiązanie
Cała dyskusja pozostaje zdominowana przez naturalistyczne założenia. Brakuje fundamentalnego pytania: jak te wydarzenia służą triumfowi Niepokalanego Serca Marji i nawróceniu grzeszników? Milczenie o potrzebie publicznego poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu (pomimo błędów tzw. objawień fatimskich) oraz brak wezwania do pokuty i zadośćuczynienia za świętokradztwa popełniane przez modernizm – oto prawdziwe braki tej wymiany zdań.
Kościół Katolicki nauczał zawsze, że „nie ma zbawienia poza Kościołem” (Sobór Florencki, 1442). Dlatego jedyną odpowiedzią na obecny kryzys jest powrót do integralnej doktryny sprzed 1958 roku, odrzucenie fałszywych hierarchy i modlitwa o przywrócenie prawowitego Papieża. Jak pisał św. Pius V w bulli Quo Primum (1570): „Niechaj nikt nie narusza tego naszego listu (…) pod karą gniewu Boga Wszechmogącego i świętych Apostołów Piotra i Pawła”.
Za artykułem:
WATCH: Father Altman corrects bishops on Co-Redemptrix title, immigration (lifesitenews.com)
Data artykułu: 12.12.2025
