Portal eKAI (12 grudnia 2025) relacjonuje organizowane przez struktury okupujące Watykan trzydniowe wydarzenie pod hasłem „Jubileusz Więźniów”, zgromadzające „ponad sześć tysięcy uczestników z około 90 krajów”. Zapowiedziano konferencję o „prawie do nadziei”, mszę pod przewodnictwem uzurpatora Leona XIV oraz musical „Poza kratami”. Szczególną uwagę poświęcono hostiom przygotowywanym przez osadzonych w ramach projektu „Sens Chleba”, które mają zostać użyte podczas bluźnierczej ceremonii.
Naturalizm zamiast nadprzyrodzonej nadziei
Kompletne przemilczenie kluczowych kategorii katolickiej doktryny – grzechu, zadośćuczynienia, kary wiecznej czy konieczności nawrócenia – demaskuje prawdziwy cel tej modernistycznej inicjatywy. Jak stwierdza Pius XI w encyklice Quas Primas: „Nie można sprzeciwić się, że charakter w nim pozostaje, ponieważ gdyby pozostał Papieżem z powodu charakteru, skoro jest on niezacieralny, nigdy nie mógłby zostać złożony z urzędu” (nr 19). Tymczasem neo-kościół redukuje problem winy i kary do psychologicznego „prawa do nadziei”, co stanowi jawną herezję potępioną w syllabusie Piusa IX (pkt 15-17).
Świętokradztwo pod postacią hostii
Propagandowy akcent położony na hostie przygotowane przez więźniów służy zakamuflowaniu teologicznego bankructwa posoborowej „mszy”. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice przypomina: „Piąta prawdziwa opinia jest taka, że Papież, który jest jawnym heretykiem, przestaje sam w sobie być Papieżem i głową”. Skoro zaś antypapież Leon XIV nie posiada ważnej jurysdykcji, wszelkie rytuały przez niego sprawowane są nieważne i świętokradcze. Użycie zaś komunikantów przygotowanych przez przestępców – bez żadnej wzmianki o wymaganej przez prawo kanoniczne intencji i stanie łaski u szafarzy – stanowi dodatkowe zgorszenie.
Wykorzystanie więźniów do modernistycznej propagandy
W całym przedsięwzięciu uderza instrumentalne potraktowanie osób pozbawionych wolności jako żywych rekwizytów w spektaklu pseudo-miłosierdzia. Podczas gdy Kościół katolicki zawsze nauczał, że „dobroć bez sprawiedliwości jest matką rozwiązłości” (św. Bernard z Clairvaux), neo-kościół gloryfikuje sam fakt „zaangażowania” osadzonych, całkowicie pomijając kwestię sprawiedliwej kary i konieczności ekspiacji. Pius IX w Syllabusie błędów potępił podobny relatywizm moralny w punkcie 56: „Moralne prawa nie potrzebują sankcji boskiej”.
Fałszywa nadzieja anty-ewangelii
Organizatorzy posługują się pojęciem „nadziei” oderwanym całkowicie od jej nadprzyrodzonego kontekstu. Jak przypomina Pius XI w Quas Primas: „Nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Tymczasem zaproponowana więźniom „nadzieja” sprowadza się do emocjonalnego pocieszenia i społecznej akceptacji, bez wezwania do nawrócenia i zadośćuczynienia Bogu i ludziom. To klasyczny przykład modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (pkt 22, 25).
Epilog: musical zamiast modlitwy przebłagalnej
Znamienne, że całe wydarzenie wieńczy przedstawienie teatralne „Poza kratami” w świeckim audytorium. Ten estradowy synkretyzm – mieszanina psychologii, politycznej poprawności i religijnego sentymentalizmu – doskonale ilustruje słowa Piusa X z Pascendi: „Moderniści widzą w Kościele jedynie demokratyczną wspólnotę, gdzie władza pochodzi z woli wiernych”. Prawdziwy Jubileusz katolicki zawsze koncentrował się na uzyskaniu odpustów przez pokutę, post i modlitwę – czegoś, o czym struktury posoborowe całkowicie zapomniały.
Tags: Leon XIV, apostazja, Jubileusz Więźniów, posoborowie, nieważne sakramenty, Quas Primas, modernizm, świętokradztwo
Za artykułem:
12 grudnia 2025 | 12:57Jubileusz Więźniów: sześć tysięcy pielgrzymów z 90 krajów (ekai.pl)
Data artykułu: 12.12.2025
