Portal Catholic News Agency (13 grudnia 2025) przedstawia inicjatywę „Caritas Lithuania” mającej rzekomo pomagać osobom walczącym z „uzależnieniem od pornografii”. Program oferuje „terapię” w językach litewskim, angielskim i niemieckim, zarówno stacjonarnie, jak i zdalnie, pod kierunkiem Simona Schwarza – „specjalisty” od „kompulsywnych zaburzeń seksualnych”.
Substytut sakramentu w przebraniu psychologii
Redukcja grzechu ciężkiego (peccatum grave) do „zaburzenia behawioralnego” odsłania modernistyczną rewolucję w podejściu do moralności. Jak stwierdza Lamentabili sane exitu Piusa X: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia […] są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (propozycja potępiona nr 54). W miejsce spowiedzi i pokuty proponuje się tu „konsultacje” z „terapeutą”, podczas gdy Kościół zawsze nauczał, że „grzech nieczystości przeciwko naturze woła o pomstę do nieba” (Katechizm Rzymski, IX, 7).
„Research shows that Christians often feel more ashamed of their sexual acting out than nonbelievers, because their struggle carries a significant spiritual weight” – twierdzi Schwarz.
Ta pozornie współczująca obserwacja ukrywa herezję: wina moralna zostaje zastąpiona „ciężarem duchowym”, a obiektywny stan grzechu śmiertelnego (status peccati mortalis) – subiektywnym „cierpieniem”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do konieczności spowiedzi usque ad vomitum (do znudzenia) czy ostrzeżenia przed świętokradzką Komunią świadczy o apostazji programu.
Masoneria terapii: „Anonimowi Seksoholicy” zamiast Boga
Strategia „kierowania do darmowych alternatyw, w tym grup Seksoholików Anonimowych” demaskuje prawdziwą agendę. Jak zauważa Syllabus błędów Piusa IX: „Człowiek może, w zachowaniu jakiejkolwiek religii, znaleźć drogę wiecznego zbawienia” (błąd nr 16 potępiony). Współpraca z ruchami inspirowanymi protestanckim naturalizmem (SA opiera się na „wyższej sile”, niekoniecznie Boga) to zdrada katolickiego monopolu na zbawienie.
Ks. Kęstutis Dvareckas, „kapłan” w ośrodku „Caritas”, posuwa się dalej w synkretyzmie:
„Effective support depends on close cooperation between priests and clinical professionals, including psychiatrists, psychologists, and addiction counselors.”
To jawne odrzucenie „Quas Primas” Piusa XI, gdzie Chrystus Król domaga się podporządkowania wszystkich dziedzin życia swej władzy: „Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Psychologia jako „równorzędny partner” kapłana? To antyteza katolickiej nauki o prymacie łaski nad naturą.
Demografia rozpusty: owoc „wychowania” posoborowego
Przyznanie, że „blisko połowa klientów ma dziś między 18 a 20 lat” to oskarżenie samego neo-Kościoła. Gdy zanikła katechizacja o grzechach nieczystych (zgodnie z Lamentabili, potępiającym „ewolucję dogmatów”, prop. 64), gdy z ambon przestano głosić kazania o czyśćcu jako karze za nieczyste spojrzenia – „nagły wzrost przypadków” jest nieunikniony. Jak przypomina św. Alfons Liguori: „Więcej dusz idzie do piekła z powodu grzechów cielesnych niż z jakiegokolwiek innego powodu” (Przygotowanie do śmierci, rozdz. XII).
Nihil novi: herezja w nowym opakowaniu
Cały projekt to realizacja modernistycznej triady z encykliki Pascendi: „Witalne immanencja – ewolucja dogmatu – doświadczenie religijne zastępujące objawienie”. „Terapeuci” w rodzaju Schwarza to kapłani nowej religii człowieczeństwa, gdzie:
- Spowiednik zastąpiony „konsultantem”
- Żal za grzechy – „planem terapeutycznym”
- Odpusty – „samopomocowymi zasobami online”
Kristina Rakutienė, „aktywistka społeczna”, zdradza sedno problemu mówiąc: „Wiele osób nie chce publicznie angażować się w posty edukacyjne w mediach społecznościowych z obawy, że inni uznają, iż osobiście zmagają się z uzależnieniem”. Gdzież napomnienie o publicznym grzechu zgorszenia (Mt 18:6)? Gdzie wezwanie do pokuty w worze i popiele?
Antydogmatyczna „pomoc” bez Odkupienia
Najjaskrawszą herezją jest stwierdzenie ks. Dvareckasa:
„A person is not guilty of becoming ill, but they are guilty and responsible if they do not seek treatment for their illness.”
To jawna negacja dogmatu o grzechu pierworodnym i własnym! Grzech nieczysty nie jest „chorobą”, lecz „pożądliwością ciała” (1 J 2,16), wymagającą łaski uświęcającej, a nie „terapii”. Jak uczy Sobór Trydencki: „Jeśli ktoś twierdzi, że grzesznik jest usprawiedliwiony wyłącznie przez przypisanie mu sprawiedliwości Chrystusa […] niech będzie wyklęty” (sesja VI, kan. 10).
Prawdziwym lekarstwem pozostaje tylko:
- Częsta spowiedź u kapłana ważnie wyświęconego
- Różaniec – „łańcuch bezpieczeństwa” przeciw nieczystości (św. Josemaría Escrivá)
- Unikanie okazji grzechu (usunięcie internetu, jeśli trzeba)
- Adoracja Najświętszego Sakramentu
„Caritas Lithuania” oferuje jedynie humanitarną pastę po dogmatycznej pustce posoborowia. Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści […] wszędzie starają się wprowadzić swój system […] jako wyraz i owoc ewolucji” (Pascendi, 39). Ten program to ewolucja apostazji – niech Bóg ma w opiece zagubione dusze!
Za artykułem:
Caritas Lithuania launches program to help those struggling with pornography addiction (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 13.12.2025
