Portal eKAI (13 grudnia 2025) relacjonuje inicjatywę tzw. diecezji radomskiej, gdzie po raz pierwszy obchodzono „Dzień Modlitw o Dar Potomstwa”. „Biskup” Marek Solarczyk przewodniczył liturgii w kościele Świętej Rodziny, powołując się na działalność krakowskiego stowarzyszenia „Abraham i Sara”.
„Mam w pamięci tych, którzy już to przeżyli. Mam w pamięci i tych, którzy dopiero niosą te pragnienia. To jest pewna tajemnica wierności i ufności”
– deklarował uzurpator w sutannie, używając typowego dla posoborowej nowomowy języka psychologizacji wiary, całkowicie pomijającego ex opere operato łaskę sakramentalną i nadprzyrodzony cel małżeństwa.
Teologiczny wandalizm: redukcja sakramentu do grupy wsparcia
Opisywana akcja stanowi klasyczny przykład modernistycznego przeinaczania katolickiej duchowości małżeńskiej. W miejsce niezmiennej doktryny o celach małżeństwa (prokreacja i wychowanie potomstwa w wierze katolickiej oraz wzajemna pomoc – bonum prolis, bonum fidei, bonum sacramenti), proponuje się tu terapeutyczne spotkanie oparte na emocjonalnym przeżyciu. Brak jakiejkolwiek wzmianki o:
- Grzeszności praktyk in vitro (potępionych przez Piusa XII w przemówieniu do Położników z 29 października 1951)
- Obowiązku przyjmowania potomstwa jako owocu Bożego błogosławieństwa („Czujcie się odpowiedzialni za życie, które Bóg wam powierza” – Pius XII, Discorso alle Spose, 26 listopada 1951)
- Nadprzyrodzonym charakterze rodzicielstwa jako współpracy z Bogiem Stwórcą (kanon 1013 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917)
„Abraham i Sara” – ekumeniczna pułapka w pseudokatolickim opakowaniu
Wspomniane krakowskie stowarzyszenie, na którym wzorowano radomską inicjatywę, promuje niebezpieczny synkretyzm duchowy. Jego działalność:
- Ukrywa prawdę o absolutnej niedopuszczalności metod sztucznego zapłodnienia („Żadna władza doczesna nie ma prawa zezwalać na sztuczne zapłodnienie” – Pius XII, Allocutio do uczestników IV Międzynarodowego Kongresu Lekarzy Katolickich, 29 września 1949)
- Relatywizuje katolicką naukę o małżeństwie poprzez „dialog” z parami stosującymi antykoncepcję czy procedury in vitro („Niech małżonkowie pamiętają, że ich społeczność ma być zwierciadłem doskonałej jedności Chrystusa z Kościołem” – Pius XI, Casti Connubii)
- Ignoruje obowiązek kapłanów do denuncjacji grzechów przeciwko naturze („Kapłan, który nie ostrzega wiernych przed występkami przeciwko czystości, staje się wspólnikiem ich winy” – św. Alfons Liguori, Homo Apostolicus)
Posoborowa liturgia jako narzędzie dezorientacji
Opisana „Eucharystia” w kościele Świętej Rodziny to klasyczny przykład nowego rytu jako anty-ofiary. Brak w analizowanym tekście:
- Modlitw ekspiacyjnych za grzechy małżeńskie (cudzołóstwo, antykoncepcja, aborcja)
- Wezwania do ofiarowania cierpienia niepłodności w intencji wynagrodzenia za znieważanie świętości małżeństwa
- Ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest świętokradztwem
Milczenie o królewskiej godności Chrystusa
Najjaskrawszą apostazją opisywanego wydarzenia jest całkowite pominięcie obowiązku poddania prokreacji pod panowanie Chrystusa Króla. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas:
„Sprawą niniejszą tak serce Nasze raduje, iż pragniemy o niej z Wami, Czcigodni Bracia, nieco pomówić: Waszą zaś rzeczą potem będzie podać wiernym przystępnie do wiadomości, co o czci Chrystusa – Króla powiemy i przedstawić im to w ten sposób, aby przyszła doroczna uroczystość przyniosła im w przyszłości obfite korzyści”
Tymczasem Solarczyk i jemu podobni głoszą de facto ewangelię samowystarczalności ludzkiej, gdzie Bóg staje się jedynie „wsparciem” w realizacji świeckich pragnień, a nie Władcą wymagającym radykalnego posłuszeństwa.
Duchowa trucizna w studni wiary
Komentarz uczestniczki „pani Małgorzaty” odsłania głębię teologicznego bankructwa całej inicjatywy:
„Modlitwa o dar potomstwa jest piękną inicjatywą […] W ten sposób stajemy z nadzieją na działanie Boga w naszym życiu”
To czysty pelagianizm! Katolicka doktryna uczy, że modlitwa nie jest techniką realizacji życzeń, lecz narzędziem poddania woli ludzkiej pod wolę Bożą („Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie” – Łk 22,42). Brak tu:
- Wezwania do przyjęcia ewentualnej bezpłodności jako Krzyża („Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości” – Mt 5,10)
- Ostrzeżenia przed bałwochwalczym traktowaniem dziecka jako idol
- Nawiązania do ofiarowania cierpienia w intencji nawrócenia grzeszników
Podsumowując, radomskie wydarzenie to kolejny akt zdrady dokonanej przez struktury posoborowe. Zamiast głosić pełnię katolickiej prawdy o małżeństwie i ofiarować wiernym sakramentalne środki łaski, neo-kościół proponuje psychologiczną podpórkę w duchu Syllabusa błędów potępiającego tezę, że „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (pkt 80).
Za artykułem:
13 grudnia 2025 | 13:58Radom: pierwszy raz obchodzono diecezjalny Dzień Modlitw o Dar PotomstwaWiele par wzięło udział we Mszy świętej w czasie której modlono się o dar potomstwa. Liturgii w kościele … (ekai.pl)
Data artykułu: 14.12.2025
