Posoborowa profanacja Eucharystii w Tarnobrzegu pod auspicjami „biskupa” Nitkiewicza

Portal eKAI (13 grudnia 2025) relacjonuje uroczystość „błogosławieństwa i posłania” siedmiu nowych „nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej” w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marji Panny w Tarnobrzegu. Ceremonii przewodniczył „biskup sandomierski” Krzysztof Nitkiewicz, współkoncelebrowali zaś ks. Dariusz Sidor oraz dominikanin o. Michał Śliż.

Teatr liturgiczny zamiast katolickiej pobożności

Opisana ceremonia stanowi jawny przykład posoborowego zrytualizowanego teatru, gdzie „Msza” Novus Ordo służy jako scenografia dla antykatolickich innowacji. Jak czytamy: „kandydaci publicznie zadeklarowali gotowość do pełnienia posługi (…), po czym zostali pobłogosławieni przez Biskupa Ordynariusza”. W rzeczywistości mamy do czynienia z:

• Profanacją święceń kapłańskich przez dopuszczenie laikatu do funkcji zarezerwowanej wyłącznie dla kapłanów (kan. 845 KPK 1917)
• Naruszeniem prawa Bożego, które zakazuje osobom świeckim dotykania świętych naczyń i rozdzielania Eucharystii (Sobór Trydencki, sesja XIII, rozdz. 8)
• Demonstracją modernistycznej idei „ludu kapłańskiego”, potępionej przez św. Piusa X w Pascendi Dominici gregis (1907)

„Kazanie” Nitkiewicza – klasyka modernistycznej demagogii

„W homilii bp Krzysztof Nitkiewicz, odnosząc się do wspomnienia św. Łucji, podkreślił, że jej życie i męczeństwo są świadectwem światła wiary, które przewyższa wszelkie światło zmysłowe”

Retoryka „biskupa” Nitkiewicza to perfidne mieszanie prawdy z błędem. Podczas gdy św. Łucja rzeczywiście jest wzorem męczeństwa za wiarę katolicką, to cała konstrukcja kazania służy relatywizacji Najświętszego Sakramentu:

1. Brak jakiejkolwiek wzmianki o transsubstancjacji – fundamentalnej prawdzie wiary potępiającej protestanckie rozumienie Eucharystii (Sobór Trydencki, sesja XIII)
2. Przemilczenie obowiązku stanu łaski u szafarzy i przyjmujących (kan. 855 KPK 1917)
3. Redukcja Eucharystii do „świadectwa przynależności do Chrystusa” – co jest jawnym przejawem modernizmu potępionego w Lamentabili sane exitu (propozycja 24)

Posługa czy profanacja? Teologiczne bankructwo „szafarzy”

Rzekoma „formacja” kandydatów obejmująca „cykl formacyjny z zakresu teologii Eucharystii, liturgiki oraz duchowości” to farsa wobec wymogów prawa kanonicznego. Kanon 845 §1 KPK 1917 stanowi jednoznacznie: „Najświętszą Eucharystię może konsekrować tylko kapłan ważnie wyświęcony”, zaś rozdawanie Komunii Świętej należy do duchowieństwa (kan. 845 §2, 846).

Instytucja „nadzwyczajnych szafarzy”:

• Jest bezprecedensowym novum wprowadzonym przez modernistów po Vaticanum II
• Stanowi realizację protestanckiej zasady „kapłaństwa wszystkich wiernych”
• Otwiera drogę do kompletnej desakralizacji kultu

Św. Robert Bellarmin o heretyckich „biskupach”

W świetle doktryny katolickiej, „biskup” Nitkiewicz – jako członek posoborowej sekty – automatycznie stracił jurysdykcję na mocy kan. 188 §4 KPK 1917 z powodu publicznego odstępstwa od wiary. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Jawny heretyk nie może być Papieżem ani biskupem, gdyż nie może być głową czegoś, czego nie jest członkiem” (De Romano Pontifice, II.30).

Dlatego:

1. Wszelkie „dekretów upoważniających” są nieważne ex opere operato
2. Posługa „szafarzy” to jedynie profanacyjny performance
3. Przyjmowanie „komunii” z rąk świeckich stanowi świętokradztwo

Milczenie o najważniejszym – ofierze przebłagalnej

Najjaskrawszym dowodem apostazji jest całkowite pominięcie w całym artykule prawdy o Mszy Świętej jako prawdziwej, właściwej i przebłagalnej ofierze (Sobór Trydencki, sesja XXII). „Posługa” rozdzielania „komunii” oderwana od Ofiary Kalwarii to:

• Przejaw naturalistycznej redukcji kultu do posługi socjalnej
• Realizacja modernistycznej zasady: „Dogmaty nie są prawdami, lecz środkami praktycznymi” (Lamentabili, prop. 26)
• Jawny przejaw „teologii znaków” potępionej przez Piusa XII w Mediator Dei

Konsekwencje dla wiernych

Działania „diecezji sandomierskiej” stanowią:

1. Realizację masońskiego planu zniszczenia kapłaństwa katolickiego („Syllabus” Piusa IX, pkt 24)
2. Narzucenie wiernym protestanckiego modelu „społeczności stołu” zamiast katolickiej Ofiary Ołtarza
3. Przygotowanie gruntu dla całkowitego zerwania z doktryną o Transsubstancjacji

Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Kiedy usunięto Boga i Jezusa Chrystusa z praw i z państw, zburzono fundamenty władzy”. Dlatego jedyną katolicką odpowiedzią na tę antyliturgiczną farsę jest:

• Całkowite odrzucenie „mszy” Novus Ordo jako nieważnej i niegodnej
• Unikanie wszelkich „komunii” rozdawanych przez pseudo-szafarzy
• Wierność jedynej prawdziwej Ofierze Mszy Świętej według rytu trydenckiego

W obliczu tej jawniej profanacji, przypominamy słowa św. Pawła: „Kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej” (1 Kor 11,27).

Za artykułem:
13 grudnia 2025 | 16:03Tarnobrzeg: Bp Krzysztof Nitkiewicz ustanowił siedmiu nowych nadzwyczajnych szafarzy Komunii ŚwiętejW kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tarnobrzegu, odbyła s…   (ekai.pl)
Data artykułu: 14.12.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.