Portal Gość Niedzielny (15 grudnia 2025) relacjonuje aresztowanie irańskiej aktywistki Narges Mohammadi, laureatki Pokojowej Nagrody Nobla, która „została dwukrotnie hospitalizowana po pobiciu przez służby bezpieczeństwa” podczas protestu przeciwko śmierci prawnika Chosrowa Alikordiego. Prokurator okręgu Maszhad oskarżył ją o „wygłaszanie prowokacyjnych uwag” i nawoływanie do „skandowania haseł łamiących prawo”. Fundacja noblistki donosi o zarzutach „współpracy z rządem Izraela” oraz groźbach śmierci ze strony funkcjonariuszy.
Naturalistyczne zawężenie perspektywy
Opisując dramatyczne wydarzenia, artykuł zamyka się w ciasnym paradygmacie świeckiego humanitaryzmu, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar prześladowań. Brak jakiejkolwiek wzmianki o systematycznym tępieniu chrześcijan przez islamski reżim (w tym masowych egzekucjach konwertytów) zdradza modernistyczne przesunięcie akcentów – z walki o Królestwo Chrystusowe na obronę „praw człowieka” oderwanych od ich Źródła. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Nie odbiera rzeczy ziemskich Ten, który daje Królestwo niebieskie!” – prawdziwa wolność płynie wyłącznie z poddania się panowaniu Zbawiciela.
„Narges Mohammadi powiedziała w rozmowie, że uderzenia były tak mocne i liczne, że dwukrotnie przewieziono ją na izbę przyjęć”
Ten fragment ilustruje zakorzeniony w posoborowiu błąd redukowania duchowej walki do poziomu fizycznych represji. W rzeczywistości każda przemoc wobec niewinnych stanowi konsekwencję odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla, o czym encyklika przypomina: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą”.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Bezkrytyczne powielanie narracji o „walce z opresją kobiet” i „prawach człowieka” bez odniesienia do prawa Bożego stanowi przejaw herezji indyferentyzmu potępionej w Syllabusie Piusa IX (punkty 15-18). Nagroda Nobla – instytucji promującej m.in. aborcję i gender – zostaje przedstawiona jako godny szacunku laur, podczas gdy Kościół zawsze ostrzegał przed fałszywymi idolami współczesności.
Artykuł przemilcza kluczowy fakt: irański reżim to owoc właśnie takiego świeckiego buntu przeciwko Chrystusowemu panowaniu, jaki lansują międzynarodowe organizacje „prawoczłowiecze”. Jak trafnie diagnozował św. Pius X w Lamentabili (pkt 65): „współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny”.
Milczenie o męczeństwie chrześcijan
Najcięższym zarzutem wobec materiału jest całkowite pominięcie tysięcy prześladowanych katolików w Iranie, których krew woła do nieba głośniej niż jakiekolwiek laickie protesty. W kraju, gdzie konwersja na katolicyzm podlega karze śmierci, redakcja znajduje miejsce wyłącznie dla aktywistki feministycznej – co demaskuje modernistyczne przesunięcie hierarchii wartości.
Kard. Alfredo Ottaviani w Il Baluardo przypominał: „Gdzie nie uznaje się publicznego panowania Chrystusa, tam wszelkie ‘prawa człowieka’ stają się pustą fikcją”. Brutalność reżimu teokracji muzułmańskiej stanowi jedynie logiczną konsekwencję odrzucenia prawdziwej Teokracji – Królestwa Bożego, któremu poświęcił swój pontyfikat Pius XI.
Brak wezwania do nawrócenia
Zamiast apelu o modlitwę za oprawców i ofiary oraz wezwania do ewangelizacji Iranu, artykuł utrwala naturalistyczne podejście, w którym rozwiązanie konfliktu ma przyjść poprzez reformy polityczne. To jawny przejaw odstępstwa od nadprzyrodzonej misji Kościoła, potępionego przez św. Piusa X jako „zeświecczenie czasów obecnych” (Lamentabili, pkt 64).
Jak nauczał Chrystus Król: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5). Dopóki narody nie uznają Jego panowania, dopóty żadne „pokojowe nagrody” ani protesty nie zdołają zapobiec przemocy – bo jak przypomina Psalmista: „Jeżeli Pan domu nie zbuduje, próżno pracują ci, którzy go wznoszą” (Ps 127,1).
Za artykułem:
Iran: Laureatka Nagrody Nobla dwukrotnie hospitalizowana po aresztowaniu (gosc.pl)
Data artykułu: 15.12.2025
