Czechy wobec UE: polityczny pragmatyzm czy sprzeniewierzenie zasadom chrześcijańskiej Europy?

Portal Gość.pl informuje o decyzjach nowego czeskiego rządu premiera Andreja Babisza, który odrzucił unijny system handlu emisjami ETS2 oraz pakt migracyjny. Rząd zobowiązał ministrów do poszukiwania sojuszników przeciwko ETS2 wśród eurodeputowanych, w tym opozycyjnej Danuszy Nerudovej. W kwestii migracji gabinet zapowiedział politykę „zerowej tolerancji” dla nielegalnej migracji oraz odrzucenie udziału w unijnym programie relokacyjnym. W całym tekście brakuje jednak jakiegokolwiek odniesienia do fundamentalnych zasad chrześcijańskiego porządku społecznego, co stanowi symptomatyczne przemilczenie w dobie systemowej apostazji państw europejskich.

---

Ekologiczny utylitaryzm zamiast katolickiej ekologii stworzenia

„Rząd Babisza przyjął uchwały odrzucające system handlu emisjami ETS2” – czytamy. Choć krytyka niesprawiedliwych mechanizmów finansowych podszytych pseudonauką klimatyczną jest słuszna, to całkowite pominięcie ratio naturalis katolickiej nauki o stworzeniu jest wymowne. Pius XI w Quadragesimo anno nauczał, że „władza państwowa nie może pozostawać obojętna wobec nadużyć ekonomicznych szkodzących dobru wspólnemu”. Tymczasem czeski rząd walczy nie z ideologicznym szaleństwem „zielonej transformacji”, lecz wyłącznie z jej finansowymi konsekwencjami. Gdzie protest przeciwko „kultowi Matki Ziemi”, który Jan Paweł II nazwał „nowym pogaństwem” w przemówieniu z 17 stycznia 2001 roku? Brak moralnej oceny źródła problemu redukuje stanowisko Pragi do czystego pragmatyzmu.

Migracja: porządek bez miłosierdzia to faryzejski legalizm

Zapowiedź „zaostrzenia przepisów migracyjnych” i „walki z nielegalną migracją” pozostaje zawieszona w ideologicznej próżni. Choć państwo ma święte prawo i obowiązek strzec swoich granic (por. Rzym 13:1-7), to jednoczesne przemilczenie nakazu chrześcijańskiej gościnności (Hebr 13:2) i obowiązku pomocy prześladowanym za wiarę jest karygodne. Pius XII w encyklice Exsul Familia jednoznacznie stwierdzał: „Kościół zawsze uważał za swój obowiązek nieść pomoc tym, którzy z powodów religijnych zostali zmuszeni do opuszczenia ojczyzny”. Czy wśród „nielegalnych” nie ma chrześcijan uciekających przed dżihadem? Czy czeski rząd odróżni prześladowanych katolików od agresorów islamskich? Milczenie w tej kwestii zdradza redukcję polityki migracyjnej do technokratycznego zarządzania demografią.

Unia Europejska jako antyteza Christianitas

Bunt przeciwko unijnym regulacjom pozostaje jałowy, gdy nie sięga do sedna problemu: UE jest materialistyczną antycywilizacją zbudowaną na odrzuceniu „królewskiej godności Chrystusa Pana” (Pius XI, Quas Primas). Bez przywrócenia zasady „Christus Rex” jako fundamentu prawa narodów, jakiekolwiek reformy pozostaną powierzchowne. Czy Andrej Babisz ma świadomość, że walka z unijną tyranią wymaga najpierw odnowienia przymierza Czech z Trójjedynym Bogiem? Historia świętego Wacława i męczenników praskich woła o powrót do korzeni, których współczesna polityka zdaje się nie pamiętać.

Brakujące ogniwo: Veritas in Caritate

Największym dramatem opisywanych decyzji jest ich czysto „doczesny horyzont”. Gdzie troska o zbawienie dusz migrantów? Gdzie protest przeciwko ekologicznemu bałwochwalstwu? Gdzie wezwanie do nawrócenia Europy? Brak jakiejkolwiek wzmianki o nadprzyrodzonej misji państwa jako sługi Bożego porządku jest wymownym świadectwem sekularyzacji czeskiej sceny politycznej. Jak przypominał św. Augustyn: „Nie ma prawdziwej sprawiedliwości tam, gdzie nie oddaje się czci prawdziwemu Bogu” (De Civitate Dei, XIX, 21). Dopóki Praga nie uzna władzy Chrystusa Króla nad narodami, jej sprzeciw wobec UE pozostanie jałowym gestem politycznej koniunktury.