Portal Opoka relacjonuje wydarzenie Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” z 14 grudnia 2025 r., prezentowane jako „Dzień Skupienia” z udziałem abp. Adriana Galbasa SAC i bp. Romualda Kamińskiego. Impreza łączyła elementy pseudo-rekolekcji z opłatkiem, ozdobiona frazeologią o „duchowych zmaganiach” i „misji”, podczas gdy w rzeczywistości stanowiła kolejny akt teatru religijnego w służbie destrukcji katolickiej tożsamości.
Nieważni szafarze i profanacja świętości
„Metropolita warszawski” Adrian Galbas SAC i „biskup” Romuald Kamiński – konsekrowani w latach 2025 i 2017 – to nieważni szafarze pozbawieni władzy duchowej, zgodnie z kanonem 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu (…) jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Ich „msza” była więc jedynie bluźnierczym spektaklem, co potwierdza Pius XII w Mediator Dei: „Ofiara Nowego Przymierza wymaga kapłaństwa ustanowionego przez Chrystusa w apostolskiej sukcesji”.
Duchowa pułapka w przebraniu formacji
Organizatorzy przekonują o „adwentowej zadumie”, lecz program zdradza prawdziwe cele:
„spotkania Q&A, okazji do spowiedzi i rozmowy oraz adoracji Najświętszego Sakramentu”
Te pozornie niewinne punkty kryją modernistyczną rewolucję. „Spowiedź” bez ważnego kapłana to oszustwo sakramentalne, zaś „adoracja” w kontekście nowej „mszy” staje się parodią kultu – jak trafnie diagnozował św. Pius X w Pascendi Dominici gregis: „Moderniści mieszają prawdy wiary z absurdami, by stopniowo zniszczyć święte dziedzictwo”.
Fałszywi prorocy i ich trujące nauki
Homilia „biskupa” Kamińskiego obnaża całkowite zerwanie z doktryną:
„Słowo Boże czyni nas mądrzejszymi i mocniejszymi, a nasze życie dzięki niemu przynosi dobre owoce”
To jawna herezja pomijająca konieczność łaski uświęcającej i sakramentów. Porównajmy z nauczaniem Soboru Trydenckiego (sesja VI, kan. 2): „Jeśliby ktoś twierdził, że łaska Boża jest udzielana tylko po to, aby człowiek łatwiej mógł żyć sprawiedliwie i zasłużyć na życie wieczne (…) niech będzie wyklęty”.
„Abp” Galbas życzył „dobrego celebrowania Bożego Narodzenia i dzielenia się radością wiary” – typowy przykład redukcji Wcielenia do sentymentalnego folkloru. Gdzie nawiązanie do Quas Primas Piusa XI, który nauczał: „Pokój możliwy jest jedynie w królestwie Chrystusa”?
Instytucja antykatolicka w służbie rewolucji
Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia” – pomnik apostaty Wojtyły – realizuje plan opisany w Syllabus błędów (pkt 55): „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła”. Jej „stypendyści” to kadra przyszłych laickich przywódców wyszkolonych w relatywizmie pod płaszczykiem pobożności.
„Wolontariat” polegający na robieniu kartek świątecznych dla DPS to czysty socjalizm w przebraniu miłosierdzia. Prawdziwa caritas wymaga najpierw głoszenia prawdy, jak przypominał Leon XIII w Rerum novarum: „Pierwszym obowiązkiem chrześcijańskiej miłości nie jest wspomaganie ubogich datkami, lecz przywrócenie porządku społecznego opartego na prawie Bożym”.
Operacja „Krzyż Baryczkowski” – fabrykowanie tradycji
Wspomniany Jubileusz 500-lecia Krzyża Baryczkowskiego to modelowy przykład posoborowej mitomanii. Kościół zawsze zwalczał lokalne kulty bez potwierdzenia przez Stolicę Apostolską (kanon 1239 KPK 1917). Tymczasem „biskup” Kamiński używa tego symbolu do legitymizacji swojej nielegalnej jurysdykcji – dokładnie jak sekty protestanckie tworzące własne „święte miejsca”.
Ewangelia uczuć zamiast Wiary objawionej
Hasło roku duszpasterskiego „Uczniowie-misjonarze” demaskuje protestanckie korzenie całego przedsięwzięcia. Katolicka misja polega na głoszeniu całej prawdy objawionej (Mk 16,15), nie zaś na „dzieleniu się doświadczeniem” – co potwierdza Sobór Watykański I (Konst. Dei Filius): „Wiara nie jest ślepym poruszeniem duszy, lecz aktem rozumu przyjmującego prawdę z powodu autorytetu Boga objawiającego”.
Całe wydarzenie to perfidne połączenie psychologizmu, socjalizmu i sentymentalizmu – współczesna realizacja potępionej w Lamentabili tezy 65: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej”. W miejsce jedynej Ofiary Kalwarii oferuje się grupową autoafirmację, a zamiast Krzyża – uśmiechnięte „dzielenie się opłatkiem”.
Za artykułem:
Radosne oczekiwanie – Dzień Skupienia wspólnoty Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” w Warszawie (opoka.org.pl)
Data artykułu: 16.12.2025
