Portal Tygodnik Powszechny (17 grudnia 2025) prezentuje edytorial Jacka Stawiskiego, który w imię „świąt w rzeczywistości” dokonuje niebezpiecznej redukcji teologicznej. Autor wspomina dziecięce doświadczenie kolędowania z „księdzem”, czytając ewangeliczny fragment o spisie Kwiryniusza (Łk 2,1-3), by zasugerować, iż „narodziny Jezusa miały miejsce w historycznym miejscu i czasie; wspominając je, wspominamy coś, co odbyło się w realu, w betlejemskim realu”. Tym samym dokonuje heretyckiego zawężenia Wcielenia Słowa do wymiaru czysto historycznego, negując jego transcendentny charakter.
Naturalistyczna reinterpretacja Tajemnicy Wcielenia
Stawiski proklamuje życzenia „spokojnych i dobrych świąt – ale nie życzę świąt oderwanych od rzeczywistości”, przeciwstawiając w ten sposób życie duchowe codziennym troskom. To klasyczna modernistyczna dychotomia, potępiona przez św. Piusa X w Lamentabili sane exitu (1907), która głosi, że „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” (potępiona teza 58).
Redaktor naczelny pomija całkowicie nadprzyrodzony charakter Bożego Narodzenia, nie wspominając ani słowem o:
- Ofierze Krzyżowej zapowiedzianej już w żłóbku (Iz 53,2-5 Wlg)
- Boskiej godności Chrystusa-Króla (Pius XI, Quas Primas)
- Konflikcie między Królestwem Bożym a światem (J 18,36 Wlg)
Wigilia jako substytut łaski
Artykuł proponuje świecką terapię na „pękniętą polską wspólnotę”:
„przyjmuję, że pęknięcie jest i że ono jest głębokie, w jakimś sensie trwałe. Natomiast uświadomiwszy to sobie, mogę próbować łagodzić jego skutki […] Wigilia i Święta to taki właśnie, dany odgórnie czas, w którym widać wyraźniej, że po tamtej stronie pęknięcia jest bliźni. Że można mu podać rękę, najnormalniej w świecie uśmiechnąć się i porozmawiać, przełamać opłatkiem.”
To jawny przykład naturalizmu potępionego w Syllabusie błędów Piusa IX (1864): „Moralne prawa nie potrzebują sankcji Bożej i nie jest wcale konieczne, aby prawa ludzkie były zgodne z prawami natury” (teza 56). Autor redukuje sakralny wymiar wieczerzy wigilijnej do psychospołecznego narzędzia, przemilczając jej:
- Przygotowanie do przyjęcia Słowa Wcielonego w Eucharystii
- Wymóg stanu łaski uświęcającej do godnego uczestnictwa
- Przypomnienie eschatologicznej uczty Baranka (Ap 19,9 Wlg)
Modernistyczna funkcja „Tygodnika Powszechnego”
Stawiski chełpi się, że jego pismo „może pomóc znaleźć równowagę między jednym i drugim [duchowością a rzeczywistością]”, co stanowi dokładne odzwierciedlenie modernistycznej zasady immanencji potępionej w Pascendi Dominici gregis: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (Lamentabili, teza 25).
Redaktor deklaruje walkę z polaryzacją przez „przełamywanie opłatka” z bliźnimi „po tamtej stronie pęknięcia”, co w praktyce oznacza:
- Relatywizację doktrynalną wobec heretyków i apostatów
- Zastąpienie ewangelizacji dialogiem
- Przyjęcie masońskiej zasady „pokoju przez brak zasad”
Teologiczne bankructwo „betlejemskiego realu”
Koncentracja na „historycznym realu” Betlejem przy jednoczesnym przemilczeniu dogmatów:
- Prawdziwego Bóstwa Chrystusa (Sobór Nicejski I)
- Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej (Ineffabilis Deus)
- Królestwa Chrystusa nad narodami (Quas Primas)
ujawnia programową apostazję autorów. Jak nauczał Pius XI: „Kościół jest Królestwem Chrystusa na ziemi, które musi objąć wszystkich ludzi całego świata” (Quas Primas), podczas gdy „Tygodnik” propaguje królestwo zgniłych kompromisów.
Zamiast zakończenia: wezwanie do kontrrewolucji
W obliczu takich wystąpień jedyną katolicką odpowiedzią pozostaje radykalne odrzucenie dialogu z modernizmem i powrót do integralnej doktryny wyrażonej w Syllabusie: „Rzymscy papieże i sobory powszechne nie wykroczyli poza granice swojej władzy, nie przywłaszczyli sobie praw książąt” (teza 23). Betlejemska rzeczywistość to nie zgoda na światowe rozdarcia, lecz „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli” (Łk 2,14 Wlg) – tymi zaś są wyłącznie ci, którzy wyznają niezmienną wiarę katolicką.
Za artykułem:
Święta w rzeczywistości: życzenia redaktora naczelnego (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 17.12.2025
