Portal eKAI (18 grudnia 2025) relacjonuje wydarzenie w Ziębicach, gdzie około tysiąca dzieci uczestniczyło w przedstawieniu łączącym tradycyjną symbolikę bożonarodzeniową z breakdance’m i współczesnymi formami artystycznymi. Inicjatorem przedsięwzięcia był „ks. Bogusław Wojnarowski”, wikariusz miejscowej „parafii”, przy udziale „bpa Macieja Małego” z wrocławskiej struktury posoborowej.
Teatralizacja sacrum jako narzędzie demontażu wiary
Opisywane widowisko stanowi klasyczny przykład posoborowej degeneracji form pobożności. Jak podkreślały dokumenty Świętego Oficjum przed 1958 rokiem: „Święte obrzędy nigdy nie mogą być przedmiotem przedstawień teatralnych ani ćwiczeń szkolnych, aby nie prowadzić do lekceważenia tajemnic wiary” (Dekret z 11 czerwca 1899). Tymczasem w Ziębicach:
publiczność miała okazję zobaczyć nie tylko tradycyjne sceny bożonarodzeniowe, ale także elementy nowoczesnej formy artystycznej. Szczególne wrażenie zrobił taniec breakdance w wykonaniu uczniów
Ta jawna profanacja odpowiada modernistycznej zasadzie „aggiornamento” (dostosowania), potępionej w Syllabusie Piusa IX (1864) w punkcie 80: „Błądzą ci, którzy twierdzą, że Rzymski Papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją”.
Kryzys autorytetu w strukturach neo-kościoła
Udział „bpa Małego” w tym spektaklu stanowi wymowny przykład apostazji hierarchów posoborowych. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas (1925): „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi – […] czy to jednostki, czy rodziny, czy państwa, gdyż ludzie w społeczeństwach zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki”. Tymczasem pseudo-biskup zachwyca się:
To było przedstawienie zrobione naprawdę z wielkim rozmachem. […] ukazanie obecności światła w świecie oraz faktu, że światło jest nieustannie narażone na ciemność
Ta gnostycka retoryka o „walce światła z ciemnością” całkowicie pomija konkret Osoby Chrystusa Króla, zastępując doktrynę katolicką mglistym spirytualizmem.
Pedagogiczna pustka nowej „ewangelizacji”
Rzekomo duszpasterskie uzasadnienie przedsięwzięcia („kształtowanie świadomości sensu świąt”) okazuje się intelektualnym bankructwem. Wbrew twierdzeniom „ks. Wojnarowskiego”, takie przedstawienia:
- Przenoszą akcent z Adoracji na rozrywkę
- Zastępują kult religijny spektaklem
- Redukują Tajemnicę Wcielenia do teatralnej alegorii
Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane (1907): „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” (punkt 26). Tymczasem ziębickie jasełka wprowadzają dzieci w świat relatywizmu, gdzie prawdy wiary stają się jedynie pretekstem do popisów artystycznych.
Demontaż chrystocentryzmu na rzecz antropocentryzmu
Analiza języka użytego w relacji ujawnia charakterystyczne przesunięcie akcentów:
| Katolicka terminologia | Język posoborowy w artykule |
|---|---|
| Narodzenie Pana Jezusa Chrystusa | „nadchodzące święta” |
| Pokłon Trzech Króli | „taniec breakdance” |
| Pasterze oddający cześć Bogu | „aktorzy prezentujący to, co potrafią najlepszego” |
W ten sposób dokonuje się całkowite odwrócenie porządku: z cultus Dei (kultu Boga) na cultus hominis (kult człowieka), co Pius XI potępiał jako „odwrócenie porządku ustanowionego przez Boga-Człowieka”.
Milczenie o Najświętszej Marji Pannie
Szczególnie wymowne jest całkowite pominięcie w relacji roli Matki Bożej. W autentycznej tradycji katolickiej jasełka zawsze ukazywały centralną rolę Marji w Tajemnicy Wcielenia. Tymczasem w ziębickim przedstawieniu:
przywitanie najmłodszego uczestnika wydarzenia […] z bp. Maciejem Małygą
zastąpiło pokłon prawdziwym Królowym Nieba i Ziemi. To nie przypadkowe pominięcie, ale symptom głębszego kryzysu – jak pisał św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: „Gdzie nie ma czci dla Marji, tam nie ma zbawienia dla duszy”.
Eklezjologiczne konsekwencje synkretyzmu
Opisane wydarzenie stanowi modelowy przykład realizacji modernistycznej eklezjologii z Lumen Gentium, gdzie Kościół przestaje być nadprzyrodzonym Ciałem Mistycznym Chrystusa, a staje się zwykłą „wspólnotą ludzką”. Jak trafnie zauważył abp Marcel Lefebvre (choć sam będąc w błędzie co do ważności posoborowych sakramentów): „Kościół, który głosi dialog, staje się klubem dyskusyjnym”.
Podsumowując, ziębickie „jasełka” to nie niewinna zabawa, ale element systemowej destrukcji katolickiej tożsamości. W miejsce kultu Boga w Trójcy Świętej Jedynego wprowadza się synkretyczny spektakl, gdzie Chrystus jest co najwyżej jedną z wielu „inspiracji”, a nie Królem Wszechświata domagającym się hołdu od narodów. Jak ostrzegał już Pius IX w Syllabusie: „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” (punkt 63). W obliczu tak jawnej apostazji jedyną odpowiedzią wiernego katolika może być nieustanna modlitwa: Adveniat regnum tuum! (Przyjdź Królestwo Twoje!).
Za artykułem:
18 grudnia 2025 | 13:02Niezwykłe jasełka w Ziębicach – połączenie tradycji i nowoczesnościOkoło tysiąca dzieci i młodzieży ze szkół oraz przedszkoli gminy Ziębice wzięło udział jasełkach w hali sporto… (ekai.pl)
Data artykułu: 19.12.2025
