Włoska stajnia narodzin: zwierzęce bałwochwalstwo jako owoc apostazji
Portal Vatican News PL relacjonuje zatrważające dane o rosnącej we Włoszech tendencji zastępowania dzieci zwierzętami domowymi. Według urzędu statystycznego ISTAT, od 2006 roku odsetek bezdzietnych par posiadających zwierzęta wzrósł z 38% do 47,9%. Autor Krzysztof Bronk wskazuje, że włoskie rodziny wydają rocznie 7 miliardów euro na utrzymanie psów i kotów, podczas gdy rynek usług dla zwierząt kwitnie, kosztem usług związanych z opieką nad dziećmi. Artykuł powołuje się na uwagi bergogliańskiego uzurpatora o „kulturze przedkładania zwierząt nad dzieci”, nie wskazując jednak na rzeczywiste źródło tego zjawiska – całkowite odejście od katolickiej wizji rodziny i małżeństwa.
Naturalistyczna diagnoza symptomów bez wskazania choroby
„W bezdzietnych Włoszech rodziny wypełniają samotność zwierzętami”
Komentowany artykuł ogranicza się do opisu zewnętrznych przejawów kryzysu, całkowicie pomijając jego nadprzyrodzone korzenie. „Dzieci są błogosławieństwem Bożym” (Ps 127,3), a bezdzietność dobrowolna stanowi otwarty bunt przeciwko przykazaniu „rośnijcie i rozmnażajcie się” (Rdz 1,28). Brak potępienia antykoncepcji, sterylizacji i innych praktyk sprzecznych z prawem naturalnym świadczy o całkowitym bankructwie doktrynalnym posoborowych struktur.
Bergoglio jako fałszywy prorok pustej retoryki
Wspomniane w artykule słowa bergogliańskiego uzurpatora o „kulturze przedkładania zwierząt nad dzieci” stanowią szczyt hipokryzji, gdyż to właśnie posoborowa rewolucja:
- Zniszczyła sakramentalny charakter małżeństwa przez reformę Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1983 roku
- Promowała relatywizację celów małżeństwa (np. poprzez dokument Gaudium et spes)
- Zaniedbała nauczanie o grzechu nieczystości i antykoncepcji
„Małżeństwo założone dla zrodzenia i wychowania potomstwa, dla wzajemnej pomocy i lekarstwa na pożądliwość” (Katechizm Rzymski) zostało zastąpione „dialogiem” i „wzajemnym rozwojem”, co nieuchronnie prowadzi do degeneracji opisywanej w artykule.
Zwierzeta jako bożki nowego kultu
Fenomen traktowania zwierząt jako „członków rodziny” stanowi jawny przejaw bałwochwalstwa potępionego już w Dekalogu: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede mną” (Wj 20,3). Wydawanie 7 miliardów euro rocznie na potrzeby zwierząt przy jednoczesnym zaniedbywaniu obowiązku pomnażania ludu Bożego to materialny przeładunek:
- Odwrotność porządku stworzenia – człowiek staje się sługą zwierząt zamiast ich panem (Rdz 1,26)
- Przeniesienie uczuć właściwych relacjom międzyludzkim na istoty pozbawione duszy rozumnej
- Realizacja masońskiego planu zastąpienia kultu Boga kultem natury i zwierzęcości
Demograficzne samobójstwo jako owoc apostazji
Statystyki przytoczone przez ISTAT stanowią jedynie potwierdzenie proroctwa Piusa XI z encykliki Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze stosunków ludzkich (…), wówczas to zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”. Włoskie społeczeństwo, które w 1922 r. było 95% katolickie, dziś wydaje się praktykować religię zwierzęcości – naturalną konsekwencję porzucenia prawdziwej wiary.
Posoborowa zdrada jako źródło kryzysu
Opisywane zjawisko nie byłoby możliwe bez systematycznego niszczenia katolickiej doktryny o małżeństwie przez posoborowych modernizatorów:
„Coraz częściej można spotkać na ulicy wózki dziecięce, w których zamiast niemowlaka przewozi się psa lub kota”
Ten makabryczny obraz stanowi dosłowną realizację słów św. Pawła: „Albowiem stworzenie służąc marności, poddane jest niewoli” (Rz 8,20-21). Gdy Kościół przestał głosić „Apostołowie zaś nakazują: «Żony niechaj będą poddane mężom swoim (…) mężowie niechaj miłują żony swoje»” (Ef 5,22-25), w jego miejsce wkroczyła cywilizacja śmierci i zwierzęcego zniewolenia.
Za artykułem:
19 grudnia 2025 | 16:22Święta jak w stajence, tylko dzieci brak, same zwierzęta (ekai.pl)
Data artykułu: 19.12.2025
