Portal eKAI (19 grudnia 2025) relacjonuje rytuał konsekracyjny Igora Ranci, określanego mianem „biskupa” diecezji św. Włodzimierza Wielkiego w Paryżu, przeprowadzony przez „arcybiskupa większego kijowsko-halickiego” Światosława Szewczuka w asyście „biskupów” Borysa Gudziaka i Hliba Łonczyny. Wydarzenie to, przedstawiane jako „historyczne”, stanowi jedynie kolejny akt teatru apostazji w sekcie posoborowej.
Farsa sukcesji apostolskiej w strukturach nowego adwentu
Rytuał w kościele Saint-Sulpice, z udziałem „nuncjusza apostolskiego” i „biskupów” neo-kościoła, jawi się jako groteskowe naśladownictwo święceń biskupich. Kościół Katolicki naucza niezmiennie, że „nikt nie może być ważnie konsekrowany na biskupa bez mandatu Stolicy Apostolskiej” (Kanon 953 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917). Tymczasem „zwierzchnik” UKGK, heretycki współkonsekrator Gudziak („biskup” Filadelfii) oraz Łonczyna funkcjonują w strukturze pozbawionej legitymacji, gdyż Jan XXIII i jego następcy to antypapieże-uzurpatorzy. Jak stwierdza św. Robert Bellarmin: „Jawny heretyk nie może być papieżem ani członkiem Kościoła” (De Romano Pontifice).
„Biskup to nie tylko kolejny urzędnik religijny, mianowany na to czy inne stanowisko. Biskup jest obrazem Syna Bożego” – powiedział „abp” Szewczuk.
Te słowa to bluźniercza redukcja sakramentalnego charakteru episkopatu do funkcji administracyjnej. Św. Cyprian z Kartaginy naucza: „Biskup jest w Kościele, a Kościół w biskupie” (List 66). Tymczasem Szewczuk, uczestnik antypapieskich synodów i propagator ekumenizmu, działa jako agent dekonstrukcji kapłaństwa. Jego „sukcesja apostolska” jest fikcją, gdyż – jak ujął Pius XII – „święcenia ważne wymagają intencji czynienia tego, co czyni Kościół” (Sacramentum Ordinis), a neo-kościół porzucił wiarę w Ofiarę Mszy św.
Ekumeniczna orgia jako antyteza katolickiej jedności
Obecność „arcybiskupa” Paryża Laurenta Urlicha (notorycznego propagatora komunii dla protestantów i apostaty Bergoglia) demaskuje prawdziwy charakter wydarzenia. To nie akt jedności katolickiej, lecz satanistyczne communicatio in sacris potępione przez Piusa XI w Mortalium Animos: „Katolicy nie mogą w żaden sposób przyłączać się do działalności ekumenicznej”. Słowa Urlicha o „należnym miejscu” w „episkopacie francuskim” to jawna apostazja, gdyż prawdziwy Kościół nie uznaje „episkopatów narodowych”, tylko jedność pod rzymskim Piotrem.
Marjańskie bluźnierstwo i modernistyczna eschatologia
Szczytem teologicznego absurdu jest przemowa Ranci, który oznajmił:
„Marzę o Kościele, który wyprzedza swoje czasy […] który jest bardziej wierny Ewangelii Chrystusa niż Kościół przeszłości”.
To jawny modernizm potępiony w Lamentabili św. Piusa X (propozycja 64): „Postęp nauk wymaga reformy pojęcia nauki chrześcijańskiej”. Kościół jest niezmienny w depozycie wiary (1 Tm 6:20), a jak przypomina Pius IX w Syllabusie, błędem jest twierdzenie, że „Kościół może się pojednać z postępem” (punkt 80). „Wizja” Ranci to czysty immanentizm, gdzie Kościół staje się ludzkim projektem.
Polityczna instrumentalizacja sacrum
Wykorzystanie wojny rosyjsko-ukraińskiej jako kontekstu („potrzebujemy w Paryżu głosu Ukrainy”) demaskuje świecki charakter całego przedsięwzięcia. Jak uczy Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – inaczej nie będzie trwałego pokoju”. Tymczasem UKGK od dziesięcioleci współpracuje z nacjonalistycznymi politykami, zamieniając ołtarz na trybunę.
Teatr niegodnych w świątyni zbezczeszczonej
Konsekracja w kościele Saint-Sulpice, od 1791 roku ostoi rewolucyjnego antyklerykalizmu, to symboliczne dopełnienie apostazji. Świątynia, gdzie w 1871 roku komunardzi rozstrzelali zakładników, dziś służy jako scena dla kolejnej antykatolickiej rewolty – tym razem pod płaszczykiem „liturgii”. Jak prorokował Pius X: „Moderniści są najgorszymi wrogami Kościoła” (Pascendi).
W obliczu tej ohydy spustoszenia, prawowierni katolicy mają obowiązek odciąć się od neo-kościoła i trwać przy niezmiennej Ofierze Mszy Świętej, jedynym źródle łaski w czasach powszechnej apostazji. Pozostaje wołać z Apokalipsą: „Wyjdźcie z niej, ludu mój!” (Ap 18:4).
Za artykułem:
19 grudnia 2025 | 18:16Po raz pierwszy w historii w Paryżu odbyła się konsekracja ukraińskiego biskupa (ekai.pl)
Data artykułu: 19.12.2025
